ဝေယံ အပေါ်ထပ် လှေကားဆီသို့ ဦးတည်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကိစ္စ တစ်ခုကို သူ စိတ်မချတာမို့ နောက်သို့ ချက်ချင်း လှည့်ပြီး စကား တစ်ခွန်း အော်ပြောလိုက်သည်။

"ရန်လည်း မဖြစ်ကြနဲ့"

ထိုစကားက သူတို့ နှစ်ယောက်အား သိပ်ကို စပ်ဖျဉ်းသွားစေပုံ ရ၏။ ကိုယ်စီ ငြင်းဆိုချက်များ ချက်ချင်း ပေးလာတော့သည်။

"ဟက် . . ဖြစ်စရာလား၊ ရေခဲ ရိုက်ထားတဲ့ ကျောက်ရုပ်လို ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ဦးနှောက်ထဲမှာ စာတွေပဲ ရှိတဲ့ ဂေါက်ကြောင်ကို ဘယ်လို လူကများ ဖက်ပြိုင်နေမှာလဲ၊ သေချာတာက . . ကျွန်တော်တော့ မဟုတ်ဘူး"

"ဒီကိစ္စကို စိတ်ပူစရာ မလိုဘူး ဝေယံ၊ မင်း ရည်းစားက ကိုယ့်ကို စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်အောင် လုပ်ဖို့ အရည်အချင်း မရှိဘူး"

ဝေယံ စိတ်ညစ်ညစ်ဖြင့် ရယ်လိုက်မိသည်။

တကယ်ပါပဲ . . . ။
    
ကလေးတွေလည်း မဟုတ်ပါဘဲ။

ဝေယံ အပေါ်ထပ်သို့ လျင်မြန်စွာ တက်လာခဲ့သည်။
    
သူ လှေကားမှ နန်းယုဝေ၏ အိပ်ခန်းဆီသို့ လျှောက်လာစဉ် စံအိမ် အပေါ်ထပ် တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်နေသည်။ သို့ရာတွင် အတည်တကျ ငြိမ်သက်နေတာတော့ မဟုတ်။ ရံဖန်ရံခါ ကြားရတတ်သည့် အောက်ထပ် ဧည့်ခန်းမှ နေသူရိန်မင်းခန့်နှင့် အာကာဟိန်းထက်တို့၏ စကား ပြောသံများက ဝေယံ နားစည် အတွင်းသို့ စက္ကန့်၊ မိနစ် မခြား ပျံဝဲလာလျက် ရှိသည်။
    
အမှန်တော့ စကားများသံတွေပဲ ဖြစ်သည်။
    
ထို့နောက် ထပ်ပြီး ကြားရတာက ကြောင်ကလေး နှစ်ကောင် ဖြတ်ပြေးသွားသည့် အသံ။ မြန်ဆန်လွန်း၍ အမြီး ရှည်ရှည်၊ အမွေးအမျှင် ပွပွကလေးများကိုသာ ဝေယံ မြင်လိုက်ရသည်။ အိမ်မှာ မွေးထားသည့် ကြောင်ကလေးတွေက အပေါ်ထပ် စာကြည့်ခန်းမှာ တစ်ခါတလေ လာဆော့တတ်သည်။
    
ဝေယံ၏ ညာဘက်ခြမ်းမှ တံခါး ခပ်ဟဟ ပွင့်နေသည့် အခန်းက စာကြည့်ခန်းပဲ ဖြစ်သည်။ တံခါးဟ အကြားမှ ခပ်သဲ့သဲ့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ထင်ထားသည့်အတိုင်း ဒီဒီစံနှင့် ဂျင်းနီကို တွေ့ရသည်။ နှစ်ကောင်သားက နေသူရိန်မင်းခန့် စာ ကြည့်သည့် စားပွဲပေါ် နပန်းလုံးလျက် ရှိသည်။

SUN { Season 1 }Where stories live. Discover now