“ ဒီအစီအရင်က နဂိုကတည်းက အင်မတန် အစွမ်းထက်လွန်းတယ်.. ကျုပ်တောင် မနည်းထိန်းခဲ့ရတာ.. အဲ့လို ညှိနှိုင်းလို့ရမယ်ထင်နေတာလား..”
ဆူညံနေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်က လူသံ၊ ကားသံတွေကြားမှာမှ ထိုအဘွားကြီးရဲ့စကားလုံးတိုင်းကို ထင်ရှားပြတ်သားစွာ ကြားနေရသည်။
“ ကျုပ် ကိုယ့်အတတ်ကိုစူးပြီး မယ်ခင်အေးတို့ ရွာသချို ၤင်းမှာ သွေးပွက်ပွက်အန်ရင်း သေမလို ဒုက္ခရောက်နေတုန်းက မယ်ခင်အေး ရေခပ်ဆင်းတဲ့အချိန်နဲ့တိုးခဲ့ပါရောလား.. မယ်ခင်အေးကပဲ ကျုပ်ကို သချို ၤင်းမြေထဲကနေ ဆွဲထုတ်ကယ်တင်ခဲ့တာ.. အဲ့ကတည်းက ကျုပ် မယ်ခင်အေးတို့ မိသားစုကို မသိရာ မမြင်ရာကနေ စောင့်ရှောက်ပေးခဲ့တယ်ဆိုပါတော့..”
ဇာတ်ကြောင်းစုံခင်းပြနေသည်ကို စိတ်မဝင်စားပေမဲ့ တခြားဘာမှမတတ်နိုင်တော့ပြီမို့ ကိုးတယောက် အနောက်ကနေ ကပ်လိုက်ရင်း တိတ်တိတ်ကလေးပဲ နားထောင်နေလိုက်သည်။
“ မယ်ခင်အေး ဗိုက်ကြီးတော့.. သော်တာက ဗိုက်ထဲမှာတင်ကို အတော်အားနည်းရှာတာ.. မွေးလာတော့လည်း ကျုပ် တခါမှ မတွေ့ဖူးတဲ့ ဂြိုလ်ဆိုးအနင်းခံ အချိန်ပုပ်ကြီး.. အသက်ပါလာတာကို ကံကောင်းတယ်ပြောရမယ်.. မယ်ခင်အေးလည်း ဒီသနားစရာ သားလေးအတွက် နည်းလမ်းမျိုးစုံသုံးပြီး ကယ်တင်ရှာပါတယ်.. နောက်ဆုံး ဘယ်လိုမှမရတာနဲ့ ကျုပ် ဝင်ပါရတော့တာပဲ..”
ကွယ်ပျောက်သွားအောင် ထိုးသိပ်ထည့်သိမ်းထားခဲ့သော အမုန်းတရားတို့ကို ပြန်လည်ခေါ်ဆောင်နေသည့်အလား ထိုအဘွားကြီးက ဆက်ပြောလာသည်။
“ မင်းက နဂိုမွေးရာပါ ကံဇာတာက အကောင်းဘက်ချည်းမှာ.. မင်းရဲ့ဘဝအကျိုးပေးကံကိုက ရှင်ရင်ရွှေထီး၊ သေရင်မြေကြီးပဲ.. ချမ်းချမ်းသာသာ ကျန်းကျန်းမာမာ နေရမယ့်ကံပါလာပြီးသား.. ပြီးတော့ သော်တာ့အတွက်လည်း မိတ်ဖက်ကောင်း နေ့နံမို့လို့ မင်းကို တမင်ခေါ်မွေးစားခိုင်းခဲ့တာ..”
ထိုအဘွားကြီးက ပြောလက်စ စကားတို့ကို ရပ်တန့်လိုက်ပြီး တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်လာလေတော့သည်။
35 (U) Final
Start from the beginning
