SUN { Season 1 }

Unicode - 46

"သားကို လေဆိပ်အထိ မေ လိုက်မပို့တော့ဘူးနော်"

"ဟုတ်ကဲ့ မေ၊ ဒါဖြင့် သား သွားတော့မယ်"

"နေမင်းကြီးရော ဂရုစိုက်နော်"

နေသူရိန်မင်းခန့် ပြုံးပြလျက် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

"ကားကို ဖြည်းဖြည်း မောင်းခိုင်းပါ"

"ဟုတ်ကဲ့ Ma"

ထို့နောက် သူတို့ နှစ်ဦး စီးနင်းလိုက်ပါလာသော ကားကလေးက သိပ္ပံ လမ်းမကြီးမှ ထွက်ကာ မန္တလေး အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ လေဆိပ်သို့ တဖြည်းဖြည်း ချဉ်းကပ်လာခဲ့သည်။

ကား ပြတင်းပေါက်မှ လှမ်းမြင်ရသော ပတ်ဝန်းကျင်က အလင်း မရှိတော့။ မှောင်ရိပ်သန်းနေပြီ။ ကောင်းကင်မှာ ကြယ်ကလေးများပင် ထွက်ပြူစ ပြုနေပြီ ဖြစ်သည်။ အနောက် အရပ်မှာတော့ ခုံးမျက်စ သုံးရက် လကလေးကို တွေ့နိုင်သည်။

ညဘက် မိုးချုပ်နေပြီ ဖြစ်၍ လူတိုင်း လူတိုင်း အိမ် ပြန်ဖို့ အလျင်လိုနေကြသည်။ လမ်းပေါ်မှာ ကားတွေ အနှေးပြကွက်ဖြင့် သွားနေကြသည်။ ဆိုင်ကယ် တချို့က စီတန်းနေသည့် ကားများကို ကျော်ဖြတ်လျက်။ ဆူညံကာ လမ်းသွား လမ်းလာများနှင့် လှုပ်ရှား သက်ဝင်နေသော ည တစ်ညပင် ဖြစ်တော့သည်။

သို့ရာတွင် မထင်မှတ်ဘဲ ဝေယံတို့
ကားပါ ကားတန်းကြီးထဲ စီတန်းလိုက်ရသည်။

"ကျွန်တော်တို့ Slow Motion နဲ့ ကား စီးရတုန်းလေး ယံ့ကို တစ်ခုလောက် ပြောဦးမယ်"

နေသူရိန်မင်းခန့် စကားကြောင့် ကားလမ်းမကြီးကို ငေးကြည့်နေရင်းမှ နေမင်းကြီး ရှိရာသို့ ဝေယံ လှည့်လိုက်သည်။

"အရင် ဂျပန်ကို အလည်လာတုန်းက . . ယံ နေသွားတဲ့ ကျွန်တော့် အခန်းကို မှတ်မိသေးလား"

"အင်း . . မှတ်မိတယ်လေ၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ"

"အခု အဲ့ဒီအခန်းကို ယံ နေခဲ့တုန်းက ပုံစံအတိုင်း တစ်ထေရာတည်း တူအောင် ပြန်ပြင်ထားတယ်၊ အားလုံးကို ယံ သဘောကျတဲ့ ဆာကူရာ အသုံးအဆောင်တွေနဲ့ ဖြည့်ပြီး Decoration ဆင်ထားပေးတယ် . . သိလား"