Κεφάλαιο 1

Start from the beginning
                                    

Δεν χρειάστηκαν λεπτά για να φτάσω στον θόρυβο, μέσα σε δευτερόλεπτα ήμουν εκεί.Μπροστα μου βρισκόταν μια κοπέλα η οποία ήταν νεκρή στο χώμα , το αίμα της μύριζε από χιλιόμετρα μακριά , ο ήχος που άκουγα ήταν μικρά ζωάκια να είναι γύρω της αλλά η μυρωδιά της ήταν πολύ έντονη. 

Τα ξανθά της μαλλιά ήταν βαμμένα με το αίμα της κι το όμορφο πρόσωπο της φαινόταν τρομαγμένο.Διχως να την ακουμπήσω κι ξέροντας που βρίσκεται έτρεξα στην θέση μου γιατί άκουσα ότι κ Sam  κι o Dean  γυρνάνε . 

«βρηκατε κάτι ;» ρώτησα κι κοίταξα τον Sam δείχνοντας του με το βλέμμα μου ότι βρήκα το πτώμα της κοπέλας που ψάχνουμε. 

«πως να βρούμε όταν ο Sam ακούει λαγουδάκια κι τρέχει νομίζοντας ότι είναι ο δολοφόνος που ψάχνουμε» είπε ειρωνικά κι με κοίταξε . « εσύ τι έπαθες; » το βλέμμα του με εγδυνε.

«τιποτα απλά ανησυχούσα» δικαιολογιθηκα «νομιζω πρέπει να πάμε από εκει» πρόσθεσα κι με ακολούθησαν. Ωρες ώρες νομίζω ότι ο Dean  έχει καταλάβει τα πάντα. 

Όταν φτάσαμε στο σημείο με το κορίτσι ο Dean έβαλε γάντια κι γύρισε το κεφάλι της . Τότε ήταν που καταλάβαμε το τι είχε γίνει. Ήταν επίθεση βρικόλακα, αλλά το Mystic falls  έχει αρκετό κόσμο ποιος μπορεί να ήταν.  

«νομιζω πρέπει να κάνουμε μια επίσκεψη στους αδελφούς Salvatore» είπε ο Sam κι κοίταξε τον Dean. 

Ο Sam  μας έδωσε δύο μπουκάλια με ένα υγρό άσπρο «ιεροβοτανο δεν θα μπορούν να σου ελενξουν την σκέψη» είπε κι ο Dean το ήπιε κατευθείαν. Εγώ έκανα ότι το ήπια κι το υγρό το πέταξα κάτω δίχως να με δει ο Dean. Ένα από τα καλά που έχω είναι ότι δεν μπορεί να κοντρολαρει κανένας βρικόλακας. 

Αφού φύγαμε από το δάσος μπήκαμε στο αμάξι του Dean . Έβαλε τραγούδια Metal  κι άρχιζε να τραγουδάει μόνος του , εγώ κι ο Sam θέλαμε να κόψουμε φλέβες . 

Δεν αργήσαμε να φτάσουμε όμως , το σπίτι ή μάλλον η βίλα ήταν τεράστια, μια τεράστια αυλή ήταν μπροστά μας κι στην μέση ένα συντριβάνι. Τα φυτά ήταν μεσαία σε μέγεθος κι το εκαναν να φαίνεται πιο αρχοντικό . 

Οταν βγηκαμε κι οι τρεις μαζί ο Sam κι ο Dean κοίταξαν ο ένας τον άλλον « σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα » είπε ο Sam κι κλεισαμε μαζί τις πόρτες του αυτοκινήτου. 

Όσο πλησιαζαμε οι λεπτομέρειες του σπιτιού το έκαναν να φαίνεται πολύ πιο όμορφο κι οι αποχρώσεις του μπεζ κι του καφέ το έκαναν να μοιάζει πιο οικογενειακό. 

DELANEYWhere stories live. Discover now