Çıkmaz Yol

b-1

2 YIL ÖNCE

-Olmuyo Elisa olmuyo. Akşam kaç soru çözdüm ama şimdi yapamıyorum. Üslü sayılarla karaköklü sayıları karıştırıp nasıl soru hazırlayabiliyorlar. OFFF
-Melek bi sakin olur musun? Böyle yaparsan anlamazsın tabii. Az sakin ol. Bak anlatıyorum iyi dinle.

LGS'ye çalışmak benim için işkenceden beterdi. Gecemi gündüzüme karıştırıyorum ama bazı soruları hâlâ çözemiyorum ve sınava sadece 1 AY kaldı. Normalde sakin bir kızımdır. Fakat LGS beni bambaşka biri yaptı.

Okuldan eve gelip yemeğimi yiğiyor ve direk masama oturup günün tekrarını yapıyorum. Daha sonra Elisa ile birlikte -annelerimizin bir olup gönderdiği- dershaneye giderdik. Akşam üzeri Bulu abi ile ders çalışıyor sonra evlere dağılıyorduk. Düşünün bunları bide her gün tekrar yapıyoruz. Ama ben hâla bazi soruları çözemiyorum.

- Anladın mı şimdi?
- E-evet. Ama bu çok BASİTMİŞ
- Evet abimin taktiğiymiş. Geçen akşam senin yapamadığın soruları gösterdim ona o da taktiğini gösterdi.
- Ahh sarışınım harikasın
- Ehe biliyorum canım. Bunun üzerine ikimizde gülmeye başladık..

3 HAFTA SONRA

"Anneee !!" Evet eve bu şekilde bağırarak girdim. Annem mutfak önlüğü içinde, elinde kepçe ile koşarak yanıma geldi. "Noldu kısım, iyi misin?" dedi. "Anne denemeden 458 almışım." Ben sevinç çığlıklarımla anneme sarılırken abim odasının kapısını fazla sesli bir şekilde açıp bizi ne olduğunu anlamayan bakışlarıyla süzdü. "Noldu yine ufaklık, sen daha akşam ağlamıyormuydun?" Sevgili abiciğimin lafına aldırmadım ve tebessümlü bakışlarımı ona yönelterek "Deneme sonuçlarımız açıklandı veeee beeeen tam olarak 458 aldIIIM" dedim ve kucağına atladım. "Lan.. dur yavaş şimdi ikimizde düşeceğiz." Bacaklarımı beline sarıp ellerimle boynundan destek alarak yüzümü abime çevirdim. "Ne yani sen şimdi bana ŞİŞKO mu demek istedin?" Canım abiciğime tehdit dolu bakışlarımı çekmeden cevap vermesini bekledim. "Hayır meleğim ben öyle bişey der miyim" fısıltı bişminde "dersin de neyse " dedim. Abim dediğimi duymamış gibi devam etti "Bayadır spora gitmiyorum baklavalarımdan birkaç tanesi yağ olmuş olabilir ondan biraz güçsüzüm" abimin dediğine kıkırdayıp kucağından indim. "Eh öyle olsun bakalım" diyip parmak ucuma yükselerek - benden bi 10 cm uzun olduğundan- burnuna bir öpücük kondurdum. "Anne ya benim kırtasiyeden kitap almam lazım. Babam eve ne zaman gelecek?" Annem bizi tebessümle izleme modundan çıkıp " Baban bugün nöbette olacak sabah gelir"

"Abiciiim" bu kelimeyi o kadar tatlı söylemeye çalıştım ki ağzımın kaydığına kalıbımı basarım. EFendin yalaka kardeşim" evet abim galiba ondan bişey isteyeceğimı anlamıştı. Ama rol yapmaya devam etmem gerek. "Biliyorsun 3 hafta sonra LGS sınavım var" Abim uzun bir Eeee dedi bende devam ettim "diyorum ki kırtasiyeye sen gitsen bana istedigim kitabı alsan ne güzel olurdu dimii" beklediğim cevap aslında abimin red cevabı değildi...

İş başa düşmüş kırtasiyeye gidip geleli 3 saat oluyordu. Bu aralar Bulut abi ile ders çalışamıyorduk çünkü onların dersleri bitmiş ve bir yıl boyu ders çalıştıkları için artık geziyorlardı. Eh şimdi okullar bitmiş ders kitapları atılmış fakat 2 kıza ders anlatman geriyorsa açıkçası bunu ben bile istemem. O yüzden onu zorlamıyor evde kendimiz çalışıyorduk. Telefonuma gelen mesajla birazcık mola verdim. Evet matematik hocamız deneme atmış ve yarına çözmemizi istiyordu. Molamı bitirip matematik hocamızın attığı denemeye başladım.

LGS'ye son 1 hafta

"Elisa deneme nasıl geçti?" LGS ye 1 hafta kalmış ve biz hergün okula sadece deneme olmak için geliyorduk.
"Güzel geçti galiba matematikte boş bırakmadım. Sadece inkılapta 1 soru boş o kadar. Senin?" Bir yandan konuşuyor bir yandan eve doğru yürüyorduk. "Benim matematikte 2 boşum var. Diğerlerinden emin gibiyim. Ama fenden de 1-2 yanlışım çıkabilir." İkimizde çok yorulmuştuk. Bu yüzden yol boyu konuşmak yerine susmayı tercih ettik.

LGS Günü

Üstümde pokemonlu sarı sweathim, abimin elini tutmuş bir şekilde okula doğru yürüyoruz. Ne zamandır bilmiyorum başımı eğmiş yolu seyrediyorum. Stres, endişe, korku şuan ne varsa üstümde diyebilirim. Elisa da aynı durumda olacakki yol boyu ayakkabılarını seyretti. Abime baktım. Kendinden emin bi şekilde yürüyordu. Aklımdan 'Ya sen olmasaydın? Ben ne yapardım?'. Gözümden akan gözyaşı ile duygulandığımı hissettim. Abim bana baktı ve gülümsedi. "Kızlar korkmayın. Ne kadar çalıştığınızı biliyoruz. Yapabildiğinizi yapın gerisi önemli değil. Sınavda puanı düşünmeyin, hangi okulu kazanırız düşünmeyin. Sakin olun yeter. Biz sizi biliyoruz." Abimin sözleri beni motive edeceğine daha da telaşlandırdı. Bulut abi "Aynn katılıyorum Emir'e. Çalıştınız ve bunun karşılığını da alacaksınız." dedi. Elisa ile korku dolu gözlerimiz birbirlerine bakınca ikimizde gülümsemeye çalıştık.

Elisa ile farklı sınıflarda girdik sınava. Bu yüzden hemen birbirimizi bulup okuldan çıktık. Okulun kapısında bizi bekleyen abilerimizi bile görmedik. Bulut abi "Hayrola gençlik nasıl geçti sınav"diyince Elisa ile birbirimize baktık ve gülümsedik. Ellerimizdeki kalemleri ağzımızın yakınına götürüp

Hayrola hayrola
N'oldu la şaşırdın mı hayrola
Yarınlar bizimdir sabah hayrola
Asla düşmek yok kafa yüksek olsa da

Mükemmel konserimiz bitince Elisa ile gülmeye başladık. Abimlerde bize bakıp tebessüm ediyorlardı. Eh nede olsa kardeşleri gözlerinin önünde olacaktı. Ne olursa olsun fen lisesine gidecek puanınız kesin gelirdi...