"~10~"

178 42 6
                                    

Η άγνωστη βραχνή, αντρική φωνή με την χροιά της γεμάτη υπονοούμενα και κυνισμό τρόμαξε την κοπέλα που πετάχτηκε από τη θέση της στο παγκάκι που καθόταν και έβαλε το χέρι στη καρδιά της που είχε σημάνει συναγερμό όσο και το μυαλό της.

Τον είδε μέσα από τα σκοτάδια με μεγάλη δυσκολία .Την πλησίασε σαν αίλουρος που είχε φορμάρει και εγκλωβίσει το θύμα του και από τα μάτια του έσταζε η ικανοποίηση της πετυχημένης ενέδρας.

Η Εγκλαντίν γνώριζε ότι η θέση της ήταν ιδιαιτέρως δύσκολη. Το μόνο που είχε ως όπλο ήταν το θάρρος της και γι αυτό το λόγο σήκωσε το πιγούνι της και κοίταξε τον άντρα κατευθείαν στα μάτια.

« Θα σας παρακαλέσω να με αφήσετε να συνεχίσω να απολαμβάνω τις πολύτιμες αυτές στιγμές ηρεμίας από το πολύβουο πλήθος που ζήτησα και τίποτα περισσότερο κύριε μου.»

«Πως μπορώ να είμαι σίγουρος ;Μπορεί να έχετε δώσει ραντεβού με κάποιον στην ασφάλεια της νύχτας.»

Η Εγκλαντίν ανατρίχιασε στην προσβλητική κατηγορία του και έσμιξε τα τοξωτά φρύδια της απέναντι στο λαγωνικό που την πλησίαζε αργά και προμελετημένα αναθεματίζοντας .Αν κάποιος την έβλεπε στα σκοτάδια να συνομιλεί μαζί του θα έπρεπε να τον παντρευτεί αν ήθελε να γλιτώσει το σκάνδαλο.

«Δεν σας επιτρέπω.» τόνισε εκνευρισμένη ενώ έσφιξε τις παλάμες της με δύναμη σε γροθιές. «Δεν σας γνωρίζω καν.» συνέχισε με την οργή να χρωματίζει την φωνή της.

«Θα με είχατε γνωρίσει αν με αφήνατε να σας πλησιάσω στους διάφορους χορούς που έχετε παρευρεθεί...» είπε ο άντρας σχεδόν σφυρίζοντας και την πλησίασε περισσότερο δίνοντας της την ευκαιρία να τον αναγνωρίσει ως ένα από όλους στις ορδές των υποψηφίων μνηστήρων που την είχαν προσεγγίσει. «Γιατί βλέπετε, δεν καταδεχτήκατε ποτέ να μου επιτρέψετε να σας συνοδέψω σε ένα έστω χορό...» συνέχισε κάνοντας ένα κύκλο γύρω από το σώμα της.

«Δεν μου αρέσει να χορεύω κύριε .» απάντησε στεγνά η Εγκλαντίν με τη καρδιά της να χτυπά ξέφρενα. Έπρεπε να παραμείνει ήρεμη, ώστε να καταφέρει να σκεφτεί μια κίνηση απελευθέρωσης από το στενό μαρκάρισμα που δεχόταν. Το να τρέξει μόνο περισσότερους μπελάδες θα έφερνε αν τυχόν την παρατηρούσε κάποιος να τρέχει μες στα σκοτάδια.

«Ως σήμερα.»

«Τι εννοείται;» ρώτησε μπερδεμένη

«Από σήμερα θα δείξετε πόσο απολαμβάνετε το χορό. Μαζί μου.»

Το Γιορτινό Μου ΑστέριΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα