Ξύπνησε από την φασαρία. Πετάχτηκε πάνω τρίβοντας τα μάτια της και προχώρησε τρεκλίζοντας προς τη πόρτα που χτυπούσε λες και την κλωτσούσε κάποιος με μανία . Μες στη ζάλη του ύπνου ακόμα, αναθάρρησε και νόμισε ότι την είχαν βρει δίνοντας τέλος στο δράμα της μα μόλις άνοιξε την πόρτα έκανε στην άκρη τρομοκρατημένη για να περάσει ένας χιονισμένος Έβαν που κουβάλαγε στον ώμο του ένα μικρό χιονισμένο έλατο !
«Μα τι έγινε; Που πήγες;» ρώτησε αναμαλλιασμένη ακόμα από τον ύπνο μπροστά σε ένα Έβαν που τίναζε τα ρούχα του να απομακρύνει το χιόνι.
« Δεν γίνεται παραμονή Χριστουγέννων δίχως δέντρο. Δεν συμφωνείς;»
Ρώτησε εκείνος ψάχνοντας το πρόσωπο της το οποίο φωτίστηκε κατευθείαν.
«Μπορεί να μην είμαστε στα σπίτια μας...να μην έχουμε να φάμε κυριολεκτικά...να είμαστε άπλυτοι και βρώμικοι...να κρυώνουμε και να πεινάμε... αλλά είμαστε ζωντανοί και θα κάνουμε Χριστούγεννα και έτσι.» συνέχισε μιλώντας με παύσεις καθώς στερέωνε το δέντρο δίπλα στο τζάκι. Το μικρό , πυκνό, φρέσκο κομμένο έλατο γέμισε το δωμάτιο με την μυρωδιά του.
«Λοιπόν πως σου φαίνεται καθότι είσαι η ειδική; Καλό;» ρώτησε περήφανος κάνοντας στην άκρη ώστε η Εγκλαντίν να το κοιτάξει καλύτερα.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Η Εγκλαντίν με το χέρι στο πιγούνι έσκυψε το κορμί της μπροστά επιθεωρώντας το.
«Δεν είναι τόσο ψηλό όσο το επιθυμώ...και δεν θα βρω και στολίδια να το γεμίσω...ούτε καν κεριά....θα μπορούσα φυσικά να πάρω μερικά κάστανα και καρύδια που έχει το σακί στο πάτο...αλλά ομολογώ ότι προτιμώ να τα φάμε παρά να τα στολίσω...είναι όμορφο και γλυκό...και η χειρονομία σου αυτή... μετράει φυσικά που το σκέφτηκες ...και σε ευχ....ΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!» Η Εγκλαντίν άρχισε να ουρλιάζει και να χοροπηδάει τρομαγμένη καθώς ένας μικρός σκίουρος αφού έβγαλε το κεφαλάκι του μέσα από το φύλλωμα των κλαδιών αποφάσισε να πηδήσει πάνω στο μπούστο της.
