Το Γιορτινό Μου Αστέρι

"~ 2~"

«Νόμιζα ότι δεν θα της ξέφευγες φέτος!»

Η γλυκιά φωνή της τον κατεύθυνε προς ένα κατάφυτο ύψωμα που είχε ένα μικρό ίσωμα. Το άλογο καθόλου συνηθισμένο στο να περπατά στο χιόνι έφτασε στο σημείο τινάζοντας στο πέρασμα του νιφάδες χιονιού προς κάθε κατεύθυνση. Ο αναβάτης του την εντόπισε με το βλέμμα να στέκεται κρατώντας σφικτά το πανωφόρι της περασμένο γύρω από το αδύνατο κορμί της καλύπτοντας την σχεδόν ολόκληρη. Τα μάτια της έλαμπαν από ζωντάνια θυμίζοντας τόσο τα δικά του και τα μάγουλα της είχαν ένα απαλό ροζ χρωματισμό ,αποτέλεσμα από το δριμύ ψύχος. Τα κατά ξανθά μαλλιά της (κάτι έπρεπε να πάρει και από τη μητέρα της) δεν φαίνονταν καθόλου κάτω από το μαύρο σκούφο που ένας Θεός ήξερε από ποιον καημένο υπηρέτη τον είχε βουτήξει .

«Το κατάλαβε έγκαιρα;» αναρωτήθηκε η κοπέλα  γελώντας σιγανά ενώ  με ανάλαφρες κινήσεις  πλησίασε το άλογο της και με τα γαντοφορεμένα της χέρια ξεκρέμασε τον  χοντρό μάλλινο σάκο που κρεμόταν στα πλάγια του.

«Η Γκλόρια είναι νεότατη. Κατέβηκε τις σκάλες ταχύτατα και η μητέρα σου ενημερώθηκε σχεδόν αμέσως.»

«Εξαρχής το ήξερα ότι ήταν κακή επιλογή ως γκουβερνάντα.»

«Το αντίθετο ισχύει για την μητέρα σου.» απάντησε ο άντρας και πήδησε από το άλογο του . Τα πόδια του , έως το ύψος του γονάτου χάθηκαν μέσα στο πυκνό χιόνι.

«Μα είναι οικογενειακή παράδοση πατέρα. Πρέπει να το καταλάβει κάποια στιγμή.»

Ο άντρας στάθηκε ευθυτενής κοιτώντας το πανέμορφο πρόσωπο της θυγατέρας του. Στα χέρια της που έτρεμαν ελαφρώς από το κρύο κρεμόταν τώρα ένα τσεκούρι.

« Μου φαίνεται ότι όπως αποτελεί παράδοση το να κόβουμε το Χριστουγεννιάτικο μας δέντρο παρέα αποτελεί και για την ίδια παράδοση να μας εμποδίζει. Εσύ πότε θα  καταλάβεις ότι αυτό πρέπει να σταματήσει μιας και έρχεται σε πλήρη  αντίθεση με τις αρχές μιας νέας κοπέλας της υψηλής κοινωνίας που είναι έτοιμη να κάνει την είσοδο της στα σαλόνια της;»

Η ερώτηση του, προκάλεσε το πιο γοητευτικό σούφρωμα των χειλιών που έχει δει ποτέ του. Αυτό ίσως έφταιξε που από την στιγμή που την πρώτο αντίκρισε στην αγκαλιά της Ρόζαλιν δεν μπορούσε ν α κάνει διαφορετικά από το να εκτελεί τις επιθυμίες της.