Chapter (66) - The Empress - ဧကရီမိဖုရားေခါင္ႀကီး
နန္းတြင္းကလူေတြက မင္းသားဝူက်န႔္ကိုေတြ႕ခဲ့တဲ့ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္က ငါးႏွစ္နီးပါးၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
အိမ္ေရွ႕မင္းသားႏွင့္ ေဘးခ်င္းယွဥ္ၿပီး ဘယ္ဘက္တြင္ မင္းသားဝူက်န႔္ ရပ္ခြင့္ရလိုက္သည့္အခ်ိန္က မင္းသားဝူက်န္၏အသက္က ႏွစ္ဆယ့္သုံးႏွစ္ပဲ ရွိေသးၿပီး ညီလာခံတြင္ အသက္အငယ္ဆုံးျဖစ္သည္။
ဘယ္သူမွ မထိဝံ့ေသာ မင္းသားသည္ ေ႐ႊေရာင္ႏွင့္ အနီေရာင္ နဂါးပုံ ပန္းထိုးထားသည့္ အျဖဴေရာင္ဝတ္႐ုံကို ဝတ္ဆင္ထားခဲ့သည္။ ဒါက ဧကရာဇ္ သို႔မဟုတ္ သူ၏အေမြဆက္ခံသူသာလွ်င္ ဝတ္ဆင္ခြင့္ရသည့္ အမွတ္သေကၤတျဖစ္သည္။ သူ၏ရွည္လ်ားေသာဆံပင္ကို ႐ိုးရွင္းေသာ ဆံထုံးအျဖစ္ ထုံးဖြဲ႕ထားကာ အစြပ္ျဖင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားၿပီး သူက ဝူရွီးျပည္၏ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေၾကာင္း လူတိုင္းသိသာ ေစခဲ့သည္။
ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားစြာ ရပ္တန႔္ေနခဲ့သည့္ မင္းသားဝူက်န႔္၏သြင္ျပင္က နန္းရင္ျပင္တစ္ခုလုံး တြင္ ထင္ရွားကာ သူ႔သတင္းက ပ်ံ႕လြင့္ေနသည္။ ထိုလူငယ္မွာ သူတို႔၏မင္းသား ဝူက်န႔္ ျဖစ္သည္။ သူတို႔၏မင္းသားက ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာႏွင့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ႀကံ့ခိုင္သည္။ မင္းသားေလးရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို ဘယ္သူမွ ျငင္းလို႔မရဘူးဆိုတာ ေသခ်ာသည္။
တရားလႊတ္ေတာ္ ညီလာခံ အၿပီးတြင္ ဝူက်န႔္သည္ အဘြားျဖစ္ေသာ ဧကရီမိဖုရားေခါင္ႀကီး ဝမ္ခ်န႔္ထံသို႔ သြားခဲ့သည္။ ဧကရာဇ္ေဟြ႕က်ဳံးက သူ႔အဖြားက သူ႔ကိုလြမ္းေနၿပီး သူနဲ႔ ထမင္းအတူစားခ်င္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့အတြက္ အဖြားေတာ္ဆီကို လာလည္တာ ျဖစ္တယ္။ ဧကရာဇ္မင္းျမတ္ႏွင့္ အိမ္ေရွ႕မင္းသားတို႔ႏွင့္အတူ ဧကရာဇ္နန္းေတာ္သို႔ ဝူက်န႔္ ေရာက္ရွိလာေသာအခါတြင္ ထိုေနရာတြင္ အျခားအမ်ိဳးသမီးမ်ားစြာ ရွိေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
"ဝူက်န႔္က ေတာ္ဝင္ဧကရီကို ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္"
ဝူက်န႔္က ပုံမွန္အတိုင္း ေအးေဆးတည္ၿငိမ္တဲ့ အမူအရာနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။
"က်န႔္...."
ဧကရီဝမ္ခ်န႔္ သည္ ဧကရာဇ္ေဟြ႕က်ဳံးထက္ ႏွစ္အနည္းငယ္သာ ငယ္ေသာ္လည္း အလြန္လွပ ေနဆဲျဖစ္သည္။
သူမ ထိုင္ခုံမွထကာ ဝူက်န႔္ထံသို႔သြားေသာအခါ မည္သူမွ် အံ့ၾသျခင္းမရွိေပ။ မင္းသားဝူက်န႔္ က သူ႔ကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ ထိခြင့္မေပးေပမယ့္ ဧကရီက သူ႔အဘိုးနဲ႔ တြဲၿပီး ဝူက်န႔္ကို ငယ္စဥ္ကတည္းမွ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ ျပဳစုေပးခဲ့တဲ့ အဖြားျဖစ္လို႔ ဝူက်န႔္ကို ထိေတြ႕လို႔ရသည့္ အနည္းစုထဲတြင္ ဧကရီလည္း ပါဝင္သည္။
"မင္းက ခြၽင္ နဲ႔တူတယ္"
သူမ၏မ်က္လုံးမ်ားသည္ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမႈျဖင့္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းႏူးညံံ့ေနသည္။
ဝူဟိုင္ခြၽင္သည္ ေခ်ာေမာေသာ ေယာက္်ား တစ္ေယာက္ဟု လူသိမ်ားခဲ့သည္။ ဝူက်န႔္သည္ သူ႔အေဖႏွင့္တူသည္ဟု သူ႔အဖြားထံမွ မၾကာခဏၾကားခဲ့ ရသည္။
"လြန္ခဲ့တဲ့ငါးႏွစ္လံုံးလုံး ေျမးနဲ႔ မေတြ႕ခဲ့ရဘူး။ ဒီႏွစ္ေတြမွာ ေျမး... ေနေကာင္းရဲ႕လား"
ဧကရီသည္ ဝူက်န႔္၏လက္ကိုဆြဲကာ ဟင္းပြဲမ်ားစြာျပင္ဆင္ထားသည့္ စားပြဲဆီသို႔ ေခၚသြားလိုက္သည္။ လူဆယ္ေယာက္ပါတဲ့ စားပြဲဝိုင္းႀကီးမွာ ထိုင္ရင္း ဧကရီက ဝူက်န႔္ကို ေထြရာေလးပါး စကားစျမည္ေျပာေနခဲ့သည္။ ဝူက်န႔္က ညစာစားရင္း စကားမ်ားမ်ားစားစား မေျပာဘဲ သူ႔အဖြားရဲ႕ေမးခြန္းေတြကို တိုတို ရွင္းရွင္း ေျဖေပးေနခဲ့သည္။
"ဒီညေနက ဟင္းေတြကို ဘယ္လိုထင္လဲ"
ထိုေမးခြန္းကို ဝူက်န႔္က မတုံ႔ျပန္ခဲ့ပါ။ ဧကရီ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို မသိရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ပ်က္ေနသည္ကို သူ လ်စ္လ်ဴမရႈခဲ့ေသးေပ။
ဧကရီ၏နန္းေဆာင္ထဲကို ဝင္လိုက္ကတည္းက ဒီထဲက လူေတြက ဘယ္လိုကစားပြဲကို ကစားခ်င္ေနတယ္ဆိုတာ ဝူက်န႔္ အလြယ္တကူသိရွိႏိုင္ခဲ့သည္။ ဒီနည္းလမ္းက သူလည္း ေကာင္းေကာင္းသိတဲ့ ကစားပြဲတစ္ခုပဲေလ။
"မင္းရဲ႕ဝမ္းကြဲညီမေလး တင္းတင္းက ဒီဟင္းအားလုံးကို သူမဖာသာ ျပင္ဆင္ေပးခဲ့တယ္။ "
ဧကရီသည္ ဝူက်န႔္ေဘးတြင္ တခ်ိန္လုံး နာခံစြာႏွင့္ မခို႔တ႐ို႕ထိုင္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးငယ္အား ရယ္ေမာကာ ၿပဳံးျပလိုက္သည္။
"ဟုတ္တယ္။ သူမက အမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားအားထုတ္ၿပီး ဒါေတြကို လုပ္ေပးခဲ့တယ္"
ဧကရီက ဝူက်န႔္၏လက္ေမာင္းကို ညင္သာစြာ ပုတ္လိုက္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
ဝူက်န႔္သည္ တိတ္ဆိတ္စြာ စားေသာက္ေနခဲ့သည္။ သူ႔စိတ္ထဲ ဘယ္လိုေတြးေနသည္ကို သူ႔မ်က္လုံးထဲကေန ဘယ္သူမွ မဖတ္ႏိုင္ခဲ့ေပ။
ဧကရာဇ္ႏွင့္ အိမ္ေရွ႕မင္းသားတို႔သည္ သူတို႔၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ သိတတ္ေသာ အၿပဳံးျဖင့္ စားေသာက္ေနၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္လုံး စကားမေျပာပဲ ခန႔္ညားတည္ၾကည္စြာ ရွိေနၾကသည္။
"တင္းတင္းက အရမ္းကို အခ်က္ျပဳတ္ေတာ္တဲ့ ကေလးမေလးပဲ။ "
တင္းတင္းရဲ႕ သူ႔အေမက သူမ သမီးကို ခ်ီးမြမ္းကာ ဆက္ေျပာခဲ့သည္။
"အရွင္မင္းႀကီးက သူ႔အတြက္ တင္းတင္းကို အၿမဲခ်က္ျပဳတ္ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။ အရွင္မင္းႀကီးေတာင္ တင္းတင္းခ်က္တဲ့ ဟင္းေတြကို သေဘာက်တယ္။ မင္းသားက်န႔္...တင္းတင္းက မင္းသားအတြက္ ဟင္းလ်ာပူပူေႏြးေႏြးေလးေတြကို ခ်က္ျပဳတ္ေပးခ်င္ေနတယ္ေလ "
"ေမေမ၊ ေတာ္ပါေတာ့"
တင္းတင္း သည္ ရွက္႐ြံ႕ေသာ အမူအရာျဖင့္ တစ္ဖက္သို႔ လွည့္ကာ သူမ အေမကို ညင္သာစြာ ဟန႔္တားလိုက္သည္။
အမ်ိဳးသမီးမ်ားအားလုံး ရွက္႐ြံ႕ေနသည့္ တင္းတင္းကို ၾကည့္ကာ သေဘာက်စြာ တခစ္ခစ္ရယ္ေနၾကၿပီး ေယာက္်ားမ်ားက တိတ္ဆိတ္စြာ စားေသာက္ေနၾကသည္။
"မင္းသားက်န႔္.... အမတ္ႀကီးရဲ႕ အလိုလိုက္ခံခဲ့ရတဲ့ သမီးက ဒီလိုဟင္းမ်ိဳးကို ခ်က္တတ္မွာ မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ "
တင္းမင္း ၏အေမက ခ်ိဳၿမိန္ေသာ အၿပဳံးျဖင့္ ဆက္လက္ေျပာလိုက္သည္။
"တင္းတင္းက မင္းသမီးတစ္ပါးဆိုေပမယ့္ အမတ္ႀကီးသမီးလို ေ႐ႊေပၚျမတင္ ဖူးဖူးမႈတ္ အလိုလိုက္ခံရၿပီး ႀကီးျပင္းလာတာ မဟုတ္ဘူး။ မင္းက အဲ့လိုမိန္းမမ်ိဳးကို မႀကိဳက္ဘူးဆိုတာ ငါတို႔အားလုံးသိပါတယ္"
ဝူက်န႔္သည္ ပန္းကန္လြတ္ကို ေအးေအးေဆးေဆး ခ်လိုက္ေသာ္လည္း ပန္းကန္လုံးႏွင့္ စားပြဲ ထိမိသည့္ အသံသည္ က်ယ္ေလာင္လြန္းသျဖင့္ မည္သူမွ် စကား ဆက္မေျပာရဲေတာ့ေပ။ တိတ္ဆိတ္မႈက ႀကီးစိုးလာၿပီး ထမင္းဝိုင္းက အဆင္မေျပျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဝူက်န႔္က အနီးနားရွိ မိန္းမစိုးကို မသိမသာ စိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လိမၼာပါးနပ္တဲ့ မိန္းမစိုးက လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္နဲ႔ ေရာက္လာၿပီး ဆက္သလိုက္သည္။
"က်..က်န႔္ေကာ..."
တင္းတင္းက စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ ဝူက်န႔္ကို ေခၚလိုက္သည္။ သူမအေပၚကို ဝူက်န႔္ရဲ႕ အၾကည့္ေတြကို ေရာက္ရွိေစခ်င္ေနသည္။
ဝူက်န႔္သည္ သူမ၏ႏူးညံ့ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းၿပီး မိန္းမပီသေသာ အခ်က္ကို သတိျပဳမိမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္စြာျဖင့္ အေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ဝတ္စုံကို ႐ိုးရွင္းစြာ ဝတ္ဆင္ထားခဲ့သည္။ သူမသည္ ဒီေန႔နံနက္ ေစာေစာႏိုးလာေသာေၾကာင့္ ဒီအစားအစာအားလုံးကို ျပင္ဆင္ ခ်က္ျပဳတ္ေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ သူ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ ရတယ္ဆိုတာ ဝူက်န႔္ကို ျမင္ေစခ်င္ေနသည္။
"ဝူက်န႔္ကို အခုလို ထမင္းစားဖိတ္ေပးတဲ့အတြက္ အရွင္မင္းႀကီးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
ဝူက်န႔္က ဧကရီမိဖုရားေခါင္ႀကီးကို ဦးတည္းေျပာကာ လက္ဖက္ရည္ခြက္ကိုခ်ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ကာ ႏူတ္ဆက္လိုက္သည္။
"ဝူက်န႔္.... အနားယူေတာ့မယ္"
"က်..က်န႔္ေကာ...."
တင္းတင္းက ဝူက်န႔္၏အက်ႌလက္စကို လွမ္းဆြဲကိုင္ထားၿပီး သူ႔ကို မသြားေစခ်င္ခဲ့ေပ။
ေအးစက္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားက သူမဘက္သို႔ လွည့္လာေသာအခါ သူမက လက္ကို အျမန္လႊတ္လိုက္သည္။ သူ႔မ်က္လုံးမ်ားက ေသမင္းတမန္ အလင္းတန္းကဲ့သို႔ သူ႔ကို သူမ ထိလိုက္သည္ႏွင့္ျဖတ္ခနဲ လက္သြားခဲ့သည္။
သူမ ဘယ္ေလာက္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ေပမယ့္ သူမအေပၚ ဝူက်န႔္ရဲ႕ အၾကည့္ေတြက ဘယ္ေလာက္ေအးစက္ေနလဲဆိုတာကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ တင္းတင္းရဲ႕မ်က္ဝန္းထဲမွာ မ်က္ရည္စက္ေတြဖြဲ႕သီလာခဲ့ၿပီး ဧကရီကို အကူအညီေတာင္းဖို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"က်န႔္...တင္းတင္းက မိန္းမေကာင္းေလးပါ...."
ဧကရီက ညင္သာစြာေျပာလိုက္သည္။
"အရွင္မင္းႀကီး......အားလုံးကို ေလးစားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဝူက်န႔္ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး"
ဝူက်န႔္က ေအးစက္စက္ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ဧကရီထံသို႔ တခ်က္ၾကည့္ကာ လွည့္ထြက္သြားခဲ့သည္။
အံ့အားသင့္သြားသည့္ ဧကရီသည္ စကားတခြန္းမွ မေျပာႏိုင္ေတာ့ေပ။ ဝူက်န႔္၏ ေအးစက္ေသာ စိတ္ေနစိတ္ထားကို သူမ သိေသာ္လည္း သူမ၏ေျမးျဖစ္သူက သူမကို ဘာခံစားခ်က္မွ မရွိသည့္ဟန္ျဖင့္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ခုလို ေျပာဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႔လက္ရွိဝမ္ေဖး ေၾကာင့္ အခုလို လုပ္သြားခဲ့တယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရတဲ့အတြက္ ဧကရီမိဖုရားေခါင္ႀကီးက စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားခဲ့ရသည္။
"ဝူက်န႔္.....မိန္းမတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ မင္းအဖြားကိုေတာင္ ဒီလိုစကားေတြေျပာေနတာလား။ "
ဧကရီဝမ္ခ်န႔္ ၏အမူအရာမွာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းျခင္း မရွိေတာ့ေပ။
ဧကရီ၏စကားေတြက ဝူက်န႔္ကို ရယ္ေမာေစခဲ့သျဖင့္ ဧကရာဇ္နဲ႔ အိမ္ေရွ႕မင္းသားကလြဲလို႔ အားလုံးက အံ့ၾသေနၾကတယ္။
"မိန္းမတစ္ေယာက္..."
ဝူက်န႔္က ေအးစက္စြာ ရယ္ေမာလိုက္သည္။
ဧကရီကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မည့္အစား ဝူက်န႔္က ဧကရာဇ္မင္းအား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမကို ဂ႐ုမစိုက္တဲ့သူကို ကြၽန္ေတာ္ ဒီလိုပဲ ေျပာဆိုႏိုင္မယ္"
ဝူက်န႔္က ဒီစကားကိုေျပာၿပီး လွည့္ထြက္လာခဲ့သည္။ ဧကရီမိဖုရားေခါင္ အဖြားေတာ္က ဟန႔္တားသည္ကိုပင္ သူက ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။
*******-*******
YOU ARE READING
(Completed) ရူရိ/႐ူရိ (MM translation)
Historical Fictionဘာသာျပန္သူ - May King *မင်း တစ်ခါမှ မပိုင်ဆိုင်တဲ့အရာကို ဘယ်လို ဆုံးရှုံးနိုင်မှာလဲ။ *သူများ သနားတာကို လိုချင်တဲ့အတွက် မင်းရဲ့ အမေရင်းကိုယ်တိုင် အဆိပ်ခတ်တာကို ခံရရင် မင်း ဘယ်လို ခံစားရမလဲ။ *အငယ်ဆုံးသမီးတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့် ဘာကြောင့် အရင်ဆုံး အိမ်ထောင်...
Chapter (66) - The Empress - ဧကရီမိဖုရားခေါင်ကြီး
Start from the beginning
