☻182☻ZEYTİN SİYAHI

334 1 0
                                    

O intikam aşkıyla doluydu. Güveni kendine tamdı.İntikamını masum, saf olduğunu düşündüğü kızdan alacaktı.Ama o kız masum ve saf olsa da aslında, kimseye teşekkür etmeye gerek duymayan bir kızdı. Özür dilemezdi. Ağlamazdı , ağlamazdı çünkü göz yaşlarını değersiz kişiler için dökmezdi. Değerli kişilere dökerdi o incilerini. En değer verdiği kişi gittiğinden beri böyleydi o kız. Şımarık, mızmız, kibirli, soğuk, terbiyesiz bir kız. 

   Herkes onun gözünde eşyadan farksızdı. Babası hariç.Ona güveniyordu. O yüzden genç adam kızın en çok korktuğu şeyi yapacaktı : Güvenini kırmak. Genç adam kızı öldürecekti. Fiziksel olmasa da ruhen ölmüş olacaktı genç kız. En kötüsüyse genç kızın bedeni genç adama aitti. Aşkı ona aitti. Her şeyi, her parçası genç adam için atıyordu ve genç kız dedi ki: 

" Keşke hiç doğmasaydım! "

    Sabaha kadar ağladı. Gözleri acıyordu ağlamaktan. Genç adam bunu kesinlikle biliyordu. İntikamını almıştı. Fakat atladığı bir kısım vardı : Genç adam genç kıza aşık olmuştu. 

    Hâlbuki adamın işi bitmişti. Artık geri dönemezdi. Genç kızı zeytin siyahı gözlerine mahkum  edemezdi maalesef. Genç kız herşey bittiğinde, unutmuş gibi gözüküyordu. Dışı unutsa da , kalbinde bulunan, kanlar içindeki okyanus kızın savaşını anlatıyordu. 

Kader genç adamı ve kızı tekrardan birleştirmeyi başardığında ise ikisi de ,

"Keşke hiç doğmasaydım! "

'Bir gün sonu kesilmeyen kahkahalarımı duyarsan bil ki, kaybetmişim. Fakat şunu da bil ki, senin yanında her güldüğümde nedense, hayat bana karşı boyun eğmiş ve kader denilen şu adinin kalbine hançer saplamış gibiyim. Ama eğer öyle bir şey olursa , beni girdiğim kuyudan çıkaracak kişi olabilecek misin,merak ediyorum. Sonra düşünüyorum ki, beni o kuyuya atabilecek tek kişi sen kalmışsın. '

Wattpad Hikaye Önerieri 2Where stories live. Discover now