នៅលើកោះដែលមានមនុស្សមិនដល់ជា ២០ នាក់ផងពួកគេក៏អង្គុយនិងដើរលេងកន្លែងខុសៗគ្នាព្រោះតែទីនេះពិតជាធំណាស់ហើយបែរទៅខាងណាក៏ស្អាតដែរ ។
«បងថាយើងជួលកន្ទេលគេមកអង្គុយក្រោមដើមដូងនេះយ៉ាងម៉េចដែរ ?» ជុងហ្គុកផ្តល់មតិយោគបល់ព្រោះដើមដូងនេះធំគួរសមអាចបាំងពីរនាក់គេជិត ។
«អូនតាមបង» ថេយ៉ុង
«ត្រូវកាលកន្ទេលទេអ្នកកំលោះ ?» អ៊ំម្ចាស់តូបក៏ដើរមកសួរនាំទៅកាន់ភ្ញៀវ ។
«យកកន្ទេលមួយមកអ៊ំខ្ញុំអង្គុយនៅទីនេះ» ជុងហ្គុកចង្អុលទៅកន្លែងបម្បិញមិញ ។
«ចាស៎ សូមចាំមួយភ្ឦេតណា៎» អ៊ំស្រីញញឹមស្រស់មុននិងរត់ទៅយកកន្ទេល ។
«អូនក្តៅមែនទេ ? ទៅឈរនៅទីនោះវិញ» មាឌតូចជាមនុស្សចាញ់ក្តៅណាស់បើនៅក្រោមកណ្តាលថ្ងៃពេកធ្វើឲ្យស្បែកគេទ្បើងក្រហមហើយអាចនិងដល់ថ្នាក់ចេញកន្ទួលៗទៀតផង ។
«អូនមិនបានយកក្រែមការពារកម្តៅថ្ងៃមកធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ ?» ថេយ៉ុងយកដៃមកជូតញើសដែលហូរមកតក់ៗចេញថ្ងៃក៏រះរាងខ្ពស់ដែលហើយ ។
«បងមានអូនយករបស់បងប្រើសិនទៅ» ជុងហ្គុក
«អ្នកកំលោះអ៊ំដាក់នៅទីនេះណា» អ៊ំស្រីមកកាត់ការនិយាយស្តីរបស់ពួកគេ ។ គាត់បានក្រាលកន្ទេលនៅក្រោមដើមដូងដ៏ធំនោះ ។
«បាទ អរគុណអ៊ំតែបន្តិចទើបខ្ញុំកម្ម៉ង់បាយម្ហូបអ៊ំណា» នាតាមកន្លែងមួយៗពេលដែលជួលកន្ទេលគេអង្គុយគឺត្រូវតែកម្ម៉ង់ម្ហូបគេតែដោយសារពួកគេទើបតែញ៊ាំអីហើយទើបលើកពេលវិញ ។
«ចាស៎ បាន» អ៊ំស្រីញញឹមមុននិងដើរចេញទៅវិញ ។
«អូនអង្គុយចុះមកបងលាបឲ្យ» ជុងហ្គុកទាញគេឲ្យមកអង្គុយមុននិងយកក្រែមការពារកម្តៅថ្ងៃដូចជាជែលដែលនាយលាបរាល់ដងមកលុញនៅលើដៃរបស់ថេយ៉ុង ។
«លាប sunscreen ឲ្យអូនផង» ថេយ៉ុងញញឹមខ្ជឹបគេយកទ្បេការពារកម្តៅថ្ងៃចេញពីថង់មក ។
«បងអីឲ្យទេពេលប្រើបងហើយ ?» នាយងើបមកមើលមុខមាឌតូចតែថ្ងៃកំពុងតែលាបក្រែមការពារកម្តៅថ្ងៃឲ្យគេ ។
