Chapter 1

39 1 0
                                    

"Lotte?!" I got distracted from my thoughts by a voice calling my name.

"A-ano 'yun Francine?" tugon ko pabalik. Teh naman mag-ayos ka kung saan-saan tumatakbo isip mo.

"Presentation"

"Presentation?"

"Paulit-ulit lang?"

"S-sorry..."

"Anyways, since naglalakbay ka nanaman sa sarili mong mundo. Mind contributing to our presentation tomorrow?"

"Oh yes of course." here we go again, parang alam ko na kung saan ito papunta ah.

"Ikaw na gumawa ng powerpoint natin, baka hindi pa maintindihan ng mga kaklase natin yung sasabihin mo sa hina niyang boses mo—no offense ha?"

"Teka Francine ako lang gagawa? Ako lang ba group member hindi ba't ka-grupo din natin sina Riane? Si Kyle, Yvonne, Tisay, Ren, at Amara how about them?"

She rolled her eyes in front of me not even minding that I'll see it. Dudukutin ko talaga yang matang yan eh. Joke lang...

"Tutulungan ka ni Riane at Amara. I already talked to them and they said they will come over to your house after ng meeting nila sa banda. Don't worry alam naman nila bahay mo, Sampaguita street forth block right?"

"O-oo" luh paano nila nalaman kung saan ako nakatira?

"Good! See you tomorrow Lotte" she said in a joyful tone while putting some emphasis on my name. Ang taray pakinggan sa totoo lang. Agad na rin niya akong tinalikuran para umalis na.

I turn my attention on the papers on my table. Napabuntong hininga nalang ako sa mga unfinished sketches na ginagawa ko kapag bored ako. Inalis ko panandali ang salamin ko sa mata.

Hindi ako nerd, some might think I am because I'm wearing glasses and I like to watch weird genres of movies, read books and manhwas and I like being alone, like I do enjoy my own company but can't that explain that I'm just an introvert? Nerd and introvert is different from one another can't they distinguish the difference between it?

"Charlotte Elysia Saavedra Estrallado!"

Ayan na naman tayo! Why does he always need to call me in my full name including my middle name?

"Ano nanaman kailangan mo Ezekiel?!" binato ko ng eraser ang lalaking nakasandig sa katabing lamesa ng desk ko. Hindi ko manlang namalayan na katabi ko na pala siya. Lutang nalang lagi isip ko hindi ko namamalayan ang paligid ko.

"Nice! Faber castle eraser, sana all naman arbor ko na ha?" pilyo siyang ngumisi nang tingnan ko siya ng masama. Malamang Tuwang-tuwa nanaman siyang pagtripan ako.

"Akin na yan bago pa yan iwawala mo lang naman yan ang burara mo kayang tao."

"Wow makaburara para namang hindi siya."

"Che! Akin na."

"Sige, abutin mo muna."

"Wala! Madaya ka maabot ko nga naman yan sa tangkad mo! Nahiya yung height kong 5'2 sa height mong 6'1!" he chuckled and in some ways it always appeared to me as attractive. I've always wanna be taller than him since when we were young but I guess it won't happen 'coz this boy is tall tall. I'm not short for my height though.

"Correction, it's 6'3—"

Parehas kaming napalingon sa front door ng classroom nang tawagin siya ng president sa kabilang room namin. "Ezekiel tawag ka ni ma'am Risa, nasa room namin sa kabila. Tungkol ata sa bulletin board ng school."

Designed Hearts [On Going]Where stories live. Discover now