"ရှိန်း--!"
Alex အော်လိုက်လျှင် ရှိန်းက Alex ပုခုံးက်ိုသာ ပုပ်လိုက်ပြီးမှ
"တစ်နေရာသွားရအောင်--"
Alex သိချင်စိတ်တွေဖြင့် လူရှင်းသည့် ခေါင်မိုးထပ်သို့ ဦးတည်နေသည့် ရှိန်းအနောက်သို့ လိုက်သွားလိုက်သည်။
ဇက်လေးတို့ ကိုရီးယားမှာ မင်းနဲ့ ပျော်နေတာဆို--!
"ကလေးတွေက ငါ့ကလေးတွေလား---!"
"အမ်--!"
Alex ရှိန်းအမေးစကားတွေကြောင့် ကြောင်နေပြီးမှ
"ကလေးတွေက ငါ့သားတွေမလား Alex--!
ဖြေလိုက်စမ်းပါ။ ငါ့သားတွေလို့ --!
ငါရူးချင်နေပြီ--"
"သတိရသွားပြီလား--!"
"တကယ် ငါ့သားတွေပေါ့--"
"သတိရသွားတာလား ရှိန်း။ သတိရပြီလား--?"
ရှိန်းက ဘာမှ မပြော ငူငူငိုငိုင်ကြီးသာ ထိုင်နေပြီး
"သတိမရသေးဘူး--!။ မင်းပြောမှ သေချာသွားတာ ငါ့ ဆိုးရိမ်စိတ်တွေ ။ ဒွိဟတွေ--! ။ သံသရတွေကို--"
လှေကား အကွယ်မှ မင်းဆက် နားထောင်နေရင်း အံ့အားသင့်သွားသည်။
"ငယ်က သတိမရသေးဘူးတဲ့--!။"
"အလိမ္မာသုံးပြီး မေးလိုက်တာလား--?"
"ဒီလိုမှ မမေးရင် ငါ့သားတွေကို ငါသိမှာ မဟုတ်ဘူး"
"ဘယ်ထဲက ရိပ်မိနေတာလဲ--?"
"အိမ်မက်တွေမက်ထဲက--!။ သားတွေနဲ့ ဆုံပြီးတော့ ငါ့အိမ်မက်တွေ သေချာလာတယ်။ ဝိုးတဝါး ပုံရိပ်တွေနဲ့ မှတ်ဉာဏ်စကားတွေက ထပ်တူကျနေတယ် ။"
"ဘယ်လို ဆက်လုပ်မှာလဲ ရှိန်း--!"
Alex ရှိန်း ထိုင်နေတဲ့ ခုံဘေးတွင် ထိုင်လိုင်ပြီး
ရှိန်းကိုကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။
" ဘာဆက်လုပ်စရာရှိသေးလို့လဲ ။ သားတွေနဲ့ အတူ ပြန်နေရမှာပဲ။ ဒီ့ထက် သားတွေကို စိတ်အားငယ်အောင် မလုပ်တော့ဘူး"
"ဦးခွန်နောင်မင်းဆက်ကရော--!"
မင်းဆက် သူ့နာမည် ပါလာရျ် နားစွင့်လိုက်လျှင်
YOU ARE READING
"ပြတ်ရျ် မပြေခဲ့သော ကြိုး---"🌄(completed)
Randomဘယ်လောက်ပဲ ချစ်ချစ် ယုံကြည်မှု မရှိတော့ရင် အချစ်တွေက မှေးမှိုန်သွားတယ်။ မယုံကြည်ရင် အစထဲက မချစ်နဲ့၊ သံယောဇဉ်တွေ မထားနဲ့၊ ထပ်ပြောရရင် ဖြတ်လို့မရနိုင်တဲ့ ကြိုးတွေကိုလည်း မဖန်တီးခဲ့နဲ့ ။ ကြိုးမျှင်တန်း တစ်ခုကလည်း မပြတ်ချင်ရင် တင်းခံနေတယ် ဥပမာ အထုံး အရ...
အပိုင်း(၁၆)
Start from the beginning
