«ជុង...» ថេយ៉ុង
«គ្រូពេទ្យធ្លាប់ប្រាប់ថាអូនអាចមានកូនមានមិនអ៊ីចឹង ?» នាយមកធ្លាប់ទៅពិភាក្សាពេទ្យរឿងកូនរួចមកហើយៗអ្វីដែលនាយទទួលបានគឺថាអាច ។
«តែអូនខ្លាច !» ថេយ៉ុងរលីងរលូងភ្លាមមួយរំពិចគេពិតជាខ្លាចមែន ព្រោះគេខ្សោយខ្លាំងណាស់ អារម្មណ៍ក៏មិនសូវនឹងន៎ប៉ុន្មានបើមានកូនគេខ្លាចនាំទុក្ខលំបាកសល់កូន ។
«បងសន្យាថាបងនឹងមើលថែអូនឲ្យបានល្អណាកុំបារម្ភអី» ជុងហ្គុក កាន់ដៃគេថ្នមៗដូចជាផ្តល់កម្លាំងចិត្តឲ្យ ។
«អូនសុំគិតសិនបានទេ ?» រស់នៅជាមួយគ្នាមក ២ ឆ្នាំហើយនៅសុខៗបែរជាមកសុំកូនភ្លាមៗបែរនេះគេពិតជាមិនទាន់ត្រៀមមែន ។
«នៅគិតដែរមែនទេ ?» ជុងហ្គុក
«អ្ហឹម» ថេយ៉ុងងួកក្បាល ។
«តែបងទ្រាំមិនបានខានយូរហើយ» ជុងហ្គុកនិយាយមកត្រង់ៗដោយឥតអៀសខ្មាស់ខុសពីថេយ៉ុងដែលអៀនខ្វេរចេះមកនិយាយបែបនេះទៅកើត ។
«លោកប្តី អឹម» ជុងហ្គុកប្រើដៃទាញកគេមកដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការបឺតជញ្ចួកមាត់គ្នា ។
ជុងហ្គុកនែបនិត្យបបួលមាត់ទន់រលោងតិចៗនាយពិតជានឹកខ្លាំងណាស់ ។ ថេយ៉ុងមិនបានបដិសេធអ្វីទេគេក៏តបតទៅវិញយ៉ាងស្និតស្នាល ។
ដៃមាំអង្អែលលើខ្នងសរលោងមដ្ឋខៃតិចៗជាការដាស់អារម្មណ៍ ។ ខ្យល់ទឹកសមុទ្របក់មកតិចៗតាមចន្លោះបង្អួចមិនបានធ្វើឲ្យពួកគេរងារទ្បើយមានតែកក់ក្តៅលើសដើម ។
«បងស្រទ្បាញ់អូន» ជុងហ្គុកយកថ្ងាសមកជល់និងថ្ងាសរបស់មាឌតូចនិយាយប្រយោគផ្អែមល្ហែមទៅកាន់គេ ។
«អូនក៏ស្រទ្បាញ់បងដែរ» ថេយ៉ុងនិយាយទៅកាន់គេតិចៗគេ
ហាក់បីដូចជាមិនហ៊ានសម្លឹងមើលមុខនាយចំក្នុងស្ថានភាព
បែបនេះសោះ ។
ជុងហ្គុកពរមាឌតូចទៅដាក់នៅលើពូកមុននិងនែបនិត្យគេជា
លើកទីពីរ ។ ថេយ៉ុងមិនផ្លាស់ប្តូរទ្បើយនៅតែស្អាត ក្រអូប ល្អឥតខ្វោះជានិច្ច ។
«អ្ហាស៎» មាឌតូចខាំបបូរ ពើងត្រគាកទ្បើងទៅលើពេលភាពរឹងមាំរបស់ស្វាមីលូនចូលមកក្នុងខ្លួន ។
«អ្ហឹម អូននៅតែតឹងណែនដដែល» ជុងហ្គុក
«អូនឈឺ» ថេយ៉ុងយកដៃមកទប់ចង្កេះគេ មាឌតូចរលីងរលូង ព្រោះតែអួលពេល ។
«អូនបន្ធូរអារម្មណ៍ទៅកុំតានតឹងពេក» ជុងហ្គុក
ផ្លាប់ !
«អ្ហក់» ថេយ៉ុងចំហរមាត់ព្រោះអួលពេក ។
«សឺត» ជុងហ្គុកសង្រ្គឺតជើងមុននិងអុកចូល ។
«អ្ហាស៎ៗ បែបនេះហើយ» ថេយ៉ុងថ្ងូររលាក់ខ្លួនតាមកម្លាំងអុករបស់នាយ ។
«អូនសុិចសុីណាស់ សឺតៗ» ជុងហ្គុកថើបកគេខ្សឺត ។
ផ្លាប់ៗ នាយអុកមួយចង្កេះចុងក្រោយក៏បញ្ចេញអម៉ូនពេញក្នុងខ្លួនរបស់មាឌតូច ។ ថេយ៉ុងក៏ក្រសោបវាយកគ្មានសល់គេគេងដកដង្ហើមញាប់ៗសឹងមិនដល់គ្នាព្រោះហត់ពេក ។
«តោះ ទៅងូតទឹកអាងទៅដើរលេង» ជុងហ្គុកបីប្រពន្ធចូលក្នុងបន្ទប់ទឹកទាំងរាងកាយអាក្រាយទាំងពីរនាក់ ។
[ យកប៉ុណ្ណឹងបានហី ! ]
To Be Continue 💖💖
ភាគ ៨
Start from the beginning
