🌳အပါးေတာ္ျမဲ 🌳

15uni

🌷🌷အပါးတော်မြဲ 🌷🌷

              🌷 အပိုင်း-15🌷

"သုန်ကလည်းစာရွက်ယူနေတာကြာလိုက်တာ...
ခဏလေးနော်....''

"အေးအေး...''

ယိမ်းအခန်းဆီကိုဦးတည်ကာရောက်လာခဲ့သည်
တခါးဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ
ယိမ်ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ကာ
စာရွက်အဖြူလေးတို့အားကိုင်ရင်း
တိတ်ဆိတ်နေသူ...

"သုန်...''

မျက်ရည်စလေးတို့တွဲလျောင်းခိုနေသော
သုန်မျက်ဝန်းလေးက
ယိမ်းကိုမရဲတရဲဖြင့်ကြည့်လာသည်....

"နင်.. နင်သိနေတာလားယိမ်း...''

"ဘာကိုလဲ.. ပြစမ်းပါ...''

"ယိမ်းစာရွက်ဖြူတို့အားလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး
ကြည့်လိုက်သည်....။

ယိမ်းကိုယ်တိုင်လည်းသိတာကြာပြီဖြစ်သောအကြောက်းအရင်း...

"ဘယ်လိသိတာလည်း...ခေါင်...ခေါင်ဒီလိုလူမျိူးမှန်း
နင်ဘယ်လိုသိတာလည်း....''

"ငါဘယ်လိုဘဲသိသိအဲ့တာငါ့ကိစ္စ
ထွက်...ငါ့အခန်းထဲကထွက်...''

"နင်သိနေတာ...သူသိလား...''

"မသိဘူး...''

"လာ..သွားပြောကြမယ်...''

"အဓိပ္ပါယ် မရှိတာ..
ငါကာကွယ်ခဲ့ရတယ်...ငါသိတာကြာပြိီ...
ငါရှေ့နေလုပ်ကတည်းကသိခဲ့တာ...
သူ့အမှုတွေငါကိုင်ခဲ့ရတယ်
ငါသိတယ်...ဒါပေမယ့်...''

"နင်သိတာတောင်ဘာ်လိုနေနိူင်ရတာလည်းယိမ်းနွဲ့သခင်...''

သုန်ကဒေါသထွက်စွာထိုင်နေရာမှအော်လိုက်သည်...။

"ရှေ့နေဆိုတာအမှန်နရားဘက်တော်သားတဲ့...
ငါကအရာအားလုံးကိုအမှန်အတိုက်းလုပ်ပေးနိုက်ပေမယ့်
ခေါင်နဲ့ပတ်သတ်ရင်အတ္တကြီးနေတုန်း...
ဒီကိစ္စကိုသာရုံးတော်ကိုတင်ရင်
ခေါင်ထောင်ကျမှာ....ငါလက်မခံနိုင်ဘူးသုန်...
ငါချစ်တဲ့ခေါင့်ကိုထောင်ကျမှာမလိူချင်ဘူး...''

"ယိမ်း....''

"ငါသိတာတစ်ခုရှိသေးတယ်....
ဝသုန်မောင်ဆိုတဲ့နင်ကလူတစ်ယောက်ကို
အသည်းနစ်ပြီးအရိုးကြေအောင်ချစ်တယ်ဆိုတာ
အဲ့တာဘယ်သူလည်းဆိုတာလည်းငါသိတယ်...''