🌷🌷အပါးေတာ္ျမဲ 🌷🌷
🌷 အပိုင္း-14🌷
တစ္ဆစ္ဆစ္ထိုးကိုက္လာေသာေခါင္းေၾကာင့္
ေခါင္ႏိုးလာခဲ့သည္...
အလင္ေရာင္က
လိုက္ကာစကိုေက်ာ္ကာေခါင့္ဆီကိုတန္းလို႔လာခဲ့သည္..
"က်စ္...ေခါင္းကလည္းကိုက္လိုက္တာ...'''
အခန္းအတြင္းကုိၾကၫြယ္ရပံုအရ
သုန္႔အိမ္လည္းမဟုတ္ပါ
နံရံကပ္ဓာတ္ပံုေလးေၾကာင့္
ေခါက္ယိမ္းအိမ္ကိုေရာက္ေနမွန္းသိလိုက္သည္...
"ငါကနင့္ကိုလာႏႈိးတာဟ...''
"ေအာ္...ႏိူး...''
"ငါတို႔ရန္ကုန္ျပန္မွာ
အဲ့တာနင္ပါတစ္ခါတည္းလိုက္ခဲ့ေတာ့ေနာ္...''
"Omm...ငါအထုပ္ေတြသြားယူလိုက္ဦးမယ္...အာ့...''
"ေခါင္...ဘာျဖစ္တာလည္း...''
"ေခါင္းကဘာျဖစ္သြားတာလည္းမသိဘူး...''
"ငါကဒူးေခ်ာင္သြားတယ္ထင္တာ.. ''
"ဟမ္...?''
"႐ူးသြားတယ္ထင္တာ...ျမန္ျမန္လုပ္...''
"ယိမ္းေရာ...''
"ေသၿပီဟဲ့...ေသၿပီ...''
"ႏိုးနင္ဘာျဖစ္ေနတာလည္း
စကားေျပာတာေတြကဘုနဲ႔ေဘာက္...''
"မသိဘူးဟာ...နင့္အိတ္ေတြေရာ
အကုန္လံုးရဲ႕အိတ္ေတြကားေပၚေရာက္ေနၿပီ
ေရခ်ိဳမေနနဲ႔ေတာ့မက်ႌလဲလိုက္
ေနာက္က်ေနၿပီတႏွာ႐ူးရဲ႕...''
ႏိုးတစ္ေယာက္ေျပာခ်င္ယာေျပာၿပီး
ထြက္သြားသည္
ေခါင္တစ္ေယာက္ကေတာျဘဳုမသိဘမသိေလးႏွင့္ပင္က်န္ခဲ့သည္...
ေခါင္ကားေပၚေရာက္တာ၅မိနစ္ျပည့္ေတာ့မည္
ယိမ္းကိုပခုထိမေတြရေသး...
"ေမာင္းၿပီေနာ္..''
"ယိမ္းေရာမလိုက္ဘူးလား...''
"သူကေလယ်ာဥ္ကြင္းကိုေတာင္ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ...''
ယိမ္းဘာလို႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုမေစာင့္ရတာလည္း
ေလယ်ာဥ္ေပၚေရာက္ေတာ့ယိမ္းကမွန္ဘက္ကိုအသားေပးကာထိုင္ေနသည္ ..
"ႏိုးေနရာလဲေပး.. ''
"နင့္ကိုေပးထားတဲ့ေနရာမွာသြားထိုင္ေလ...''
YOU ARE READING
🌳အပါးေတာ္ျမဲ 🌳
Romanceအမွန္တရားကိုေလးစားပါေခါင္ လူသတ္တာကဥပေဒနဲ႔မလႊတ္ဘူး နင္ဟာရာဇဝတ္သားဘဲ
