DELAL (berdel ile birleşen hayatlar 1 ) BİTTİ

~Kına Gecesi~

~Kına Gecesi~

Delal hızlı ayrıldı oradan koşarak gelin odasına girdi kapıyı kapatır kapatmaz göz yaşlarına engel olmadı . Tekrardan telefonuna baktı acı dolu hıçkırıklar çıktı boğazından . İncilerini telefonda gördü görüntüye akıtı kalbi sızlıyordu .

En yakın arkadaşı ve sevdiği adamın bir bebekleri olucaktı . Bir zamanlar ailesi olarak gördü en yakın arkadaşı ve sevdi adam bir aile oluyorlardı delalsiz biz aile . Bebekleri ile bir aile !

Canı öyle çok yanmış , kalbinin sızısı bedenini beynini ele geçirmişti ve başka bir adamı öperse acısı geçer sanmıştı . Ama yanılmıştı yaptı şey canını daha çok yakmıştı yaptı şey , çünkü öptü dudaklar Ateşin değil baranındı .

Genç kadının kalbi Ateş diyor atıyordu Baran diye değil ! Ateş onun cenneti Baran Cehennemiydi !

Baran şoku atlattı ve atlatır atlamaz Delalin arkasından gelin odasına geldi , kapıyı tıklatı , kilit sesini duydu zaman içeri girdi .

Baran lafı uzatmadı dolandırmadı direk girdi söze . "Beni neden öptün Delal , sen eski sevgiline aşık değil misin , daha dün gece anlatın o adama olan aşkını şimdi bu yap"

Genç kadın genç adamın sözünü kesti . Ve asla geri dönüşü olmayacak o sözleri söyledi yakıtı yıktı geçti .

"Ateşi öpmek istedim ! Ama karşıma sen çıktın ! Ben onun dudaklarını hayal ederek seni öptüm ! Onun ruhunu senin dudaklarını öptüm !"

Genç kadın yaktı kendini gerçek bir ateşin için atmıştı ,bir daha asla geri dönüşü olmayan o cümleyi kurmuştu ! Hani diyordu ya genç kadın hep barana sen gözleri ile Cehennemi yer yüzüne indiren adamsın diye , o zamanlar yanılıyordu . Aslında Baranın acı kahve gözlerinde Umur vardı , kömür gözlü kız için , ilerdeki yuvaları için bir umut vardı içinde . Ama kömür gözlü kız bunu yok etti !

Genç kadın kendi Cehennem ateşini kendi hazırladı ! Elleri ile kömür odun taşıdı yangın büyüsün diye !

Baran Ağa genç kızın kolundan tutu sıkıca sarsmaya başladı artık sabrı taşmıştı !

"Öyle mi Delal Avşar! Bende başka kadınları hayal ederek seni altımda inleticem ! Sana şart olsun ki Adar konağında bir gün yüzü gösterirsem ! Bundan böyle seni ben kendi ellerim ile yakıcam ! Huzur ! Mutluluk ! Umut ! Yasak ! Sana bu saaten sonra huzur varsa sen yoksun ! Huzurun oldu yerdede sen yoksun ! Delal Avşar !"

Genç kadın kolunu kurtardı zar zor ve bir tokat geçirdi barana . Ona hiç bir kimse bu şekilde davranmazdı ! Canını yakamazdı ! Yakanında ağızının payını verirdi ! O Delal Avşardı !

"Sen Baran Adar bana dokunmayı bırak ! Beni hayal dahi edemesin ! Edersende bedelini ağır şekilde ödersin ! Ben Delal Avşarsam sana öyle bir bedel ödetirimki Aklın hayalin şaşar ! Başına berdel gelini değil bela gelini almış olursun !"

Baran Ağa şok olmuştu genç kadının utanmazlığına arsızlığın ! Nasıl sarf ediyordu böyle sözler ! Kendisini ne sanıyordu ! Annesi babası bu kıza hiç mi terbiye verip kadınılık öğretmemişti ! Ama Baran kafasına koydu bu kadına öğretecekti her bir şeyi ! Ya Zorla ! Ya isteyerek ! Ama bir şekilde öğretecekti ! Öğrenecekti Barana Ağaya böyle konuşmaması gerektiğini !

"Rıha(Urfa'ya)gittimiz zaman kendi ellerim ile eğiticem terbiye vericem ! Döve , döve ! Söve , söve ! Veya Sike , sike sen hangi şekilde istersen müstakbel karıcım ! Karar senin ! Şimdi son Özgür günün tadını çıkar ! Çünkü rıhta benden izinsiz nefes dahi alamıcaksın ! Alırsanda bedelini ağır şekilde ödersin! Berdel diye başına koca değil hayatına bela aldın !"