Chapter sixteen

725 40 2
                                    

CHANTEL

"On the way na ko bakla."

"Bakit ikaw ang nagdadrive? I'll just pick you up. Baka mapa---"

"Aw ang sweet ng beshy ko. Nasa presinto si Alex. Ayoko namang pa drive sa mga hipag ko. Besides kaya ko naman."

"Bakla ka! Dapat sinabi mo para sinundo na lang kita! Kaloka to. Sa clinic na lang tayo magkita okay."

"Okay, bakla. Love you."

"Chusera ka! Love you too. Mag-ingat kayo ng inaanak ko! Bayieeh!"

Napailing ako sa kahyperan ni Leon. All of them are spoiling my pregnancy which is sometimes, OA na. Especially, Alex. Hindi niya na nga ako pinagtrabaho kahit six months pa lang ang tiyan ko. Plus, ayaw niya rin ako patulungin sa interior design ng nursery ni bubba. Kaya palagi akong naiinis sa kanya. I know I am unreasonable most of the time, what can I do? Naiinis talaga ako sa pagmumukha niya lalo kapag hindi niya nabibigay ang cravings ko. And I have a feeling that bubba is exactly look like her.

Kinapa ko ang tiyan ko ng medyo sumipa iyon.

"Excited ka bubba? Si Tita Ninang Leon mo lang yun, hindi kagandahang bakla." napangisi ako, kung naririnig ni Leon iyon, mag wa warfreak na naman ang hitad. I drive safely and slowly, our bubba's safety is our priority.

I was about to go after stopping at the pedestrain when a police mobile crush at the back of my car!

Shit.

Agad ang pag-ikot ng paningin ko kasabay ng malakas na pagtama ng sasakyan. Kahit hilo, agad kong hinawakan ang tiyan ko para protektahan iyon. Agad ring lumubo ang airbag sa harapan ko matapos ang pagkakabangga sa likurang bahagi ng kotse ko. My head felt light headed after the collision. I shut my eyes to avoid from passing out.

Please God, save my baby.

"A-architect okay ka ba---"

I heard someone called me before someone lift me up and get me out of the car. I try my very best to remain my consiousness but darkness filled my whole being.

At isang tao lang ang tinatawag ng puso at isip ko.

Alex...

"Babe. Babe. Fuck."

I stirred and the pain instantly strike in my head. I heard Alex voice, talking to someone.

"Babe are you okay? Dr. Liu is coming, don't worry too much hm." alo niya sa akin pero mas ramdam ko ang takot sa boses niya.

Pinilit kong dumilat ng dumating si Dr. Liu. She asks me question after question. Nakatingin lang sa akin si Alex habang nakasandal sa pinto ng kwarto.

"Well, everything is okay. The baby and of course Chan is okay, thankfully. Just take some more rest, lalo na ang bandang balakang. May mga bugbog ka banda roon na kailangang ipahinga. Avoid stress and more rest, please."

"Thanks Doc."

Nginitian ako ni Doc saka lumapit kay Alex. I left there while Alex accompany Dr. Liu outside. Bumangon ako para makaupo sa kama.

"Babe, bakit bumangon ka." agad na salubong ni Alex pagkapasok ng kwarto. She fix my hair and kiss my head. "How are you feeling?"

"Gugutom ako, babe." nakangusong sabi ko.

She click her toungue and went to the small kitchen in that room. "Do you want to eat something? Please not some rare fruits."

Inirapan ko siya ng maalala ang kaimito na hindi niya naman nabili!

"Okay na yang sandwich, babe."

"Now tell me, why are you driving by yourself?"

"Nakalimutan kong schedule ko pala kay Dr. Liu. I'll meet up with Leon naman--- wait how's the police officer who got crushed at my car?"

"He's fine. Nag-aalala rin sa'yo." napakunot noo ako sa sinabi niya. "Remember Suarez? Yup, siya yun. Nagkataon na nasa lugar siya."

"Oh. Okay ba siya? I mean, he literally save me, babe. Hindi ba malala ang inabot niya."

"Calm down. He's okay. Nabalian ng braso, but he'll survive." Alex wipe the spread at side of my lips. "Eat slowly, babe." dun ko lang napansin na malalim ang mata niya.

"You didn't sleep?"

"How can I? Gusto kong makasigurado na okay kayo ni bubba. Akala ko mawawala kayo sakin. Babe, hindi ko yun kakayanin." she held my hand and put it her cheeks. Her eyes are a bit red. Halatang pinipigilan niya ang maiyak.

"You will never lose us. Sorry if sometimes I am bit stubborn. But I promise you that you will never ever lose us."

"I was so scared, babe. It doesn't matter if it is me, pero kapag ikaw na ang nakataya, kayo ng magiging anak natin. Hindi ko kakayanin. Mababaliw ako, babe. I can't never live without you. Mahal na mahal kita, Chan."

I bit my lip to refrain myself from crying. I can feel how emotional she is. How she's on the verge of blaming herself. When in fact, there's no one else to blame.

"And I love you too. You know how much I love you, Alex. So please. Please babe, don't ever, ever think that way. Kung hindi mo kaya na mawala ako, same goes with me. Lalo na ngayon, magkakaanak na tayo. I don't want bubba, to grow up without her Mama Alex. I can't raise her alone, babe. So please, always take care of yourself." I held her hand too and kiss the back of it. "Dati hindi ko naiisip ang trabaho mo. Oo, palagi akong nag-aalala. Palagi kong pinagdarasal na ingatan ka ni God. Kung noon takot na ako sa trabaho mo, pero dahil gusto mo at nakilala kita na trabaho mo na yan, tinaggap ko. Minahal ko kasama ng pagmamahal ko sayo. Pero ngayon, aaminin ko, gusto kong tumigil ka na. Talikuran ang propesyon mo. But I don't want to be selfish. I don't want to take away that passion of yours. Kaya ang tanging hiling ko na lang Alex ay ingatan mo ang sarili mo. I can't bear to lose you. I... I can't." emosyonal na sabi ko.

My tears fall on my eyes just thinking of losing her.

"I'm sorry and thank you. I know how hard it is for you, babe. Thank you for always understanding me."

I hug her tight, kinakalma sa pagiging emosyonal naming dalawa.

"Kailan ako madi discharge, babe?" tanong ko, nakayakap pa rin sa kanya. Nasa tabi ko na siya at nakahiga kami parehas sa hospital bed.

"You need to rest until tomorrow, babe. Just to make sure. So please, be a good girl and don't go out of the bed. Narinig mo sabi ni Doc, nabugbog ang ibabang bahagi ng katawan mo. I am not happy that Suarez got injure, but I am thankful that he's there. Kung nagkataon na hindi ka niya nausog at nabangga sa likuran, hindi ko alam, babe." mahigpit niya akong niyakap. Ramdam na ramdam ko ang takot sa kanya sa maaring maging senaryo kung ganoon ang nangyari.

"Teka pala, what about the truck driver? And si Suarez ba ang nagdala sa akin dito?"

"The truck driver fleed. Tinimbre na namin siya sa lahat ng istasyon at check point. Mabuti at nakuhanan cctv and plate number ng truck." Alex lift my chin and look at me in the eye. "Babe, don't and never trust anyone but me. Kung hindi mo kilala at hindi ko tao, don't trust them. Promise, babe."

"Why? May problema ba? Is this not an accident?" kabadong tanong ko.

This is what I hate on her job.

"I'm just saying. We're dealing with a lot of bad guys. I don't want you to take a risk just because someone use my name on you. Kahit na ano pang sabihin sa'yo. Kahit pa sabihing papatayin ako or what---"

"Alex! Kakausap lang natin---"

"Babe, please. Promise me." hindi ko mapigilan ang maiyak sa mga sinasabi niya! Ayoko ng pinatutunguhan ng usapan namin dahil pakiramdam ko ay may mangyayari sa kanyang hindi maganda! "Don't cry please. I just want you to promise me that. Don't ever trust someome. Unless it is Sandro or Dad. Sila lang pagkatiwalaan mo when it that time comes. Promise me, babe."

"Alex naman eh!"

"Please, babe."

Hindi ko na nagawang sumagot at patuloy lang ako sa pag-iyak. I hate that feeling. I hate her job more. Ayokong magising na lang isang araw at nangyayari ang lahat ng sinasabi niya.

Chances (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon