Hope Beyond Deprivation (Defiant Youth Series #8) [COMPLETED]

Chapter 28: Réunion

“I will signed the papers now Ms.Ellison.” Napatango na lamang ako. Pinirmahan niya ang papeles na hindi man lang binabasa. Pa'no kung scam ang nasa papeles edi na scam na siya?

“Why not read the papers one by one sir—”
Hindi niya na ako pinatapos magsalita.

“I trust you.” Napaubo ako sa sarili kong laway. Napatingin ako sa kaniya at nagtama ang paningin namin.

Hinintay ko siyang matapos. “Uh thank you so much sir!” Tumayo na ako at nagdadalawang isip pa akong ilahad ang kamay ko sa kaniya.

Sa huli ay unti-unti na lamang akong tumalikod. Nakaupo lang siya at nakatingin lang saakin at parang walang planong umalis.

“Safira!” I almost closed my eyes when I heard him calling me by my name again.

Unti-unti akong lumingon sa kaniya. Relax Safira, what's the matter? It just your client.

“B-Bakit?” I asked.

Huminga siya ng malalim. Kitang-kita ko pa kung paano gumalaw ang adams apple niya sa kaniyang lalamunan.

“Can we talk?” Seryoso akong napatingin kay Apollo. I tried hardly not to dig my past again. I tried hardly forgetting the people that has been part of my painful past. Nahirapan akong kalimutan sila, siya at lahat ng alaala na paulit-ulit na sinasaksak ang puso ko and the person in front of me now is part of that past. He holds the important part of that past.

Ang hirap-hirap harapin siya na parang wala kaming pinagdaanan noon. Ang hirap magpanggap.

Natutunan kong patawarin sila. Diyos nga nakakapagpatawad ako pa kaya na hindi perpektong tao? I forgave them and buried them on my past. Today is present and it only means that they're no longer part of it.

“Yes sir? May tanong pa po kayo?” I asked casually.

“Are you happy?” Napatitig ako kay Apollo sa tanong niya. Napaiwas ako ng tingin.

The memories came back. See? By that question it pull the trigger that suddenly wakes my buried memories.

He's my damn first love and my last? I never been interested to anyone after him. I don't know if I still love him. Maybe? I'm not dumb not to observe my emotion's reactions the moment I saw him. I'm affected. I don't need to lie nor pretend.

Pero it doesn't mean na mahal ko pa siya ay hindi ako masaya. I'm living my life happily now. I do love him but I already accepted the fact that we can't be.

“I am,” tugon ko.

He stared at me. “I'm happy for you too.” aniya. Tumango ako.

Biglang may dumating na babae. “Mahal tapos na meeting mo?” she asked Apollo then kissed his cheeks.

Nakita ko kung paano lumiwanag ang mukha ni Apollo nang makita ang babae. She's very pretty. Bagay na bagay sila. Dejavu, parang ganito rin ang sinabi ko sa kanila ni Joy.

“Omg! I'm sorry ma'am!” Halos mapatalon siya nang makita ako.

“Hala may meeting pa kayo mahal? Hala sorry talaga!” Napangiti ako. She's very kind. Kaya siguro nagustuhan siya ni Apollo because she's genuine and pure.

I don't know what happened sa kanila ni Joy. Ikinasal ba talaga siya noon? Kung naghintay ako ano kami ngayon? What happened 8 years before?

“No it's okay. Natapos nadin kami,” nakangiting wika ko. Nakahinga naman siya ng malalim.

“I already get the invitations mahal why not give her one?” Napatingin ako sa kaniya. Pati si Apollo ay napatingin saakin. I'm okay.

“Wedding invitation?” tanong ko. Masayang tumango ang babae.

“Can I have one?” wika ko. Napatalon pa siya sa sinabi ko at dali-daling kumuha sa bag niya. Apollo tried to stop her but agad kong tinanggap ang invitation.

“Omg I hope to see you po! I'm Ayrina Ilsavador,” pagpapakilala niya sabay lahad ng kamay niya. Ayrina Ilsalvador the lucky woman. I made a smile and accepted her hands.

“I'm Safira Ellison. Nice meeting you, congrats Mrs. Fuevos!” wika ko. I tried my best to stop and hide my tears. I win.

“Hala ikaw nga 'yon! I really admire you po!” Ayrina said. Napatingin ako kay Apollo. Siya yata ang nahihiya sa pinagsasabi ng fiance niya.

“Pinilit ko talaga si Apollo na nagfranchise sa restaurant mo kasi ang sarap din ng mga pagkain!” Napangiti ako. And yes Apollo granted your request. Mahal na mahal ka talaga niya.

“Thank you so much Ayrina. I'm sorry if I can't stay longer. Congrats in advance!” pagpapaalam ko, I don't know if I can't take it longer.

Sa huling pagkakataon ay tinitigan ko si Apollo. He's indeed happy with this woman. I gave him my genuine smile before turning my back.

My tears suddenly run down on my cheeks. The pain is still there but this time, tanggap ko na.

“Ma'am are you crying?” Napatingin ako kay Magda. Nakita pala niya ang luha ko, umiling ako at natawa.

“No! I mean yes, tears of joy Mag! Yehey! May nagfranchise ulit sa Saje restaurant!”

I hope one day I can no longer call myself a great pretender.