Bu Yüzden, | Yizhan

15| Nasıl bıraktıysan bir kez daha gidersin.

‡ Okuduğunuz tüm seora smutlarını unutun, baya Hard yetişkin içerik uyarısı! Kirli dil ve argo içerir. 🔞‡

-

Yibo ve Zhan günlerdir konuşmuyordu.

Bir hafta sonra evlenecek olan çift neredeyse iki haftadır geceleyin beraber uyumaktan başka hiçbir şey yapmıyordu. Eve korkunç bir huzursuzluk çökmüştü ve bunu küçük oğulları Yuan en derinden hissederek huysuzca babalarını tersleyip duruyordu.

Bunun en büyük sebebi ise Zhan'ın aylardır Yibo ile çalıştığı projenin ülke çapında büyük yankılar getirişiyle beraber gelen yeni teklifler ve farklı şehirlerde yapılan yeni organizasyonlardı. Zhan bir anda kendisini öyle bir yoğun hayatın içerisinde bulmuştu ki ismi medyadan düşmezken şirketin hisseleri bir anda çatıya vurmuş; yabancı ülkelerin yaptığı yatırımlarla beraber Pekin'in göbeğinde kocaman bir sergi açılmıştı.

Bu projenin organizatörü Yibo olmasına rağmen, Zhan'ın çizdiği resimler ve çocuklarla olan güçlü iletişimi sayesinde genç adam halk tarafından bilinmeye başlamıştı ve birçok yeni projeye koşar olmuştu. Birçok şirket ise kendisiyle anlaşma imzalamak için can atar olmuştu.

Ancak unuttuğu bir şey vardı. Ailesi onu özlüyordu.

Yuan her gece Zhan ile uyusa bile babası yorgun olduğu için anında gözleri kapanıyor, Zhan oğlunun kreşte yaşadığı anıları dinleyemeden uyuyordu. Birkaç haftadır ise oğlunu ve nişanlısını arabayla okula ve işe bırakamıyordu. Yuan babasının yorgun haline üzülürken bir yandan da babasını kendisinden çalan çocuklara çok mu çok öfkeliydi.

İşler Yibo cephesinde de aynıydı. Zhan'ın hak ettiği yere gelmesine sevinirken onun yeteneğini keşfeden herkes bir akbaba misali sevdiği adamın üzerine üşüşmüştü. Ülke çapındaki birçok sanat okulu Zhan'ı söyleşilere çağırıyor; Genç adam gün içerisinde görüştüğü iş adamı sayısını hatırlayamıyordu bile.

Zhan'ın babası Bay Xiao ise bu durumdan çok memnundu. Oğlu sonunda istediği gibi adlarını tüm dünyaya duyurmaya başlamıştı. Hisseler hiç yükselmediği kadar yükselip kâr üstüne kâr getirmişti.

Fakat Yibo her gece yorgunluktan dolayı yüzü acıyla kasılan nişanlısı yüzünden bu işe son vermek istiyordu. Fakat bir yanı onun bütün bu övgüleri hatta daha fazlasını hak ettiğini söylerken, diğer yanı sevdiği erkeğin kolları arasında vücudunun sızladığını göz yummaması gerektiğini söylüyordu.

Ve Yibo şu sıralar bu ikilem yüzünden kafasını karıştırırken içindeki büyük endişeye rağmen sessizce Zhan'ın verdiği kararları kabul etmeye çalışıyordu; İçinde fitili çekilmiş bombaya rağmen susuyordu.

Ancak o bomba daha fazla bekleyemeden bir akşam patlamıştı.

Olayın sabahında Zhan yorgunlukla gözlerini kırpıştırarak uyanıp mutfaktan gelen seslerle güne başlamıştı. Oğlunun cıvıldayan sesini duymak, kendisine tarifi olmayan bir mutluluğu verirken dudaklarına güzel bir gülümseme kondurarak odadan çıktı. Kollarını yukarıya kaldırıp esneyerek başını sağa ve sola yatırıp boynunu tuttu. Gözleri birkaç gecedir uğraştığı yeni sergi yüzünden şişmişti. Yastığın izi sol yanağında çıkmış, siyah saçları birbirine karışmıştı.

Mutfağın kapısının önüne geldiğinde, sandalyelerden birini tezgahın önüne koyup tırmanan oğlu ve hemen yanında yumurta rulosu yapan nişanlısı gözlerine çarptı. Yibo kendisine kırmızı küçük bir domatesi uzatmaya çalışan oğlunu tutmaya çalışırken bir yandan da elindeki tavayla kavga ediyordu.

"Baba! ben küçük domates değilim." Yuan dudaklarını büzerek avucuna sığan minik domatesi hafifçe sıktı. Fakat Yibo oğluyla uğraşmak istercesine omuzlarını silkip tavadaki yumurtayı ters çevirmişti.