သူ႔အတြက္ ဝမ္ေယာလ္ ရည္႐ြယ္ၿပီး ဆြဲေပးထားေသာ အျပာေရာင္မ်က္လုံးနဲ႔ ဘတ္ဟြၽန္း ရဲ႕ ပန္းခ်ီလိပ္ကိုျဖည္ၾကည့္လိုက္သည္။
ၾကင္ယာေတာ္နန္းေဆာင္ထဲက ပန္းခ်ီစာလိပ္တြင္သုံးထားေသာ ေဆးေတြေလာက္ အေရာင္ထြက္အားမေကာင္းေပမဲ့ ဘတ္ဟြၽန္း အတြက္ေတာ့ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေပ။ ေဆးပုလင္းေလးက ဘတ္ဟြၽန္း လက္က လက္စြပ္ကိုယူလိုက္ၿပီးေနာက္ ဒဏ္ရာရသြားေသာ ဘတ္ဟြၽန္း လူးရန္ ဝမ္ေယာလ္ ေပးခဲ့ေသာ ေဆးပုလင္းေလးျဖစ္သည္။ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ဘတ္ဟြၽန္း အေနနဲ႔ ဝမ္ေယာလ္ ဆီက ရခဲ့ဖူးတာက ထိုပစၥည္းေတြသာရွိေနသည္။
ဝမ္ေယာလ္ က ဘတ္အြန္း အတြက္ပဲ အားလုံးကို လုပ္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီေနရာမွာရွိခဲ့တဲ့ အိမ္ေတာ္အပါအဝင္ ဂ႐ုစိုက္ ခ်စ္ခင္မႈ
အားလုံးကိုေပါ့။
ဘတ္ဟြၽန္း မ်က္လုံးမွိတ္လိုက္ၿပီး အရင္တုန္းက အတူရွိခဲ့ဖူးေသာအခ်ိန္ေတြကို ျပန္ၿပီးပုံေဖၚေနသည္။ ျပန္ေတြးေနရင္း ဘတ္ဟြၽန္း မ်က္ရည္ေတြစီးက်လာခဲ့သည္။
အရာအားလုံးက ေနာက္ႏွစ္ရက္ေနရင္ ၿပီးဆုံးေတာ့မည္။ ဝမ္ေယာလ္ က ဘတ္အြန္း ကိုၾကင္ယာေတာ္ေျမႇာက္ၿပီး ေပ်ာ္႐ႊင္ေနလိမ့္မည္။ သူကေတာ့ အမ်ားမေျပာနဲ႔ ဝမ္ေယာလ္ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ အသိအမွတ္မျပဳေသာ ၾကင္ယာေတာ္ငယ္ဆိုသည့္ေနရာမွာ တိတ္တဆိတ္ေနရင္း ဝမ္ေယာလ္ ရဲ႕ ကေလးကို ေမြးဖြားေပးရမည္။ ေနတတ္ရင္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာႀကီးေနမွာပါ။
ဝမ္ေယာလ္ အတြက္ကေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္း က အမွတ္တရဆိုးအျပင္ ပိုမည္မဟုတ္ေပ။ ဒီအိမ္ေတာ္ကိုေဖ်ာက္ပစ္လိုက္သလိုမ်ိဳး ဘတ္ဟြၽန္း ကိုလည္း သူ႔မွတ္ဉာဏ္ေတြထဲက ေဖ်ာက္ပစ္လိုက္မည္ကေတာ့ မလြဲဧကန္ေပ။
~~~~~~~~~~~
မဂၤလာေဆာင္မည့္ေန႔ေရာက္ေတာ့ ဝူေဆာ့ က ဘတ္ဟြၽန္း ကို လာေခၚသည္။
'နဂါးျဖဴ....နဂါးျဖဴ'
'အင္း ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ'
ဘတ္ဟြၽန္း သစ္ပင္ေအာက္မွာပဲ ေခြေခြေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနရင္းက ဝူေဆာ့ အသံေၾကာင့္ႏိုးလာၿပီး မ်က္လုံးေလးပြတ္ကာ အိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္ ေျပာေနသည္။ ႏွစ္ရက္ဆက္တိုက္ေလာက္ အိပ္ထားရေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္း ပါးေလးေတြ ေဖာင္းတစ္ေနသည္။ ပါးနည္းတူ မ်က္လုံးလည္းေဖာင္းေနသည္။ မ်က္လုံးကေတာ့ ငိုၿပီး အိပ္ထားတာေၾကာင့္ေကာ၊ အိပ္ေနရင္လည္း ငိုေနေသာေၾကာင့္ ဖုေဖာင္းေနတာျဖစ္သည္။
