sketch (kaebedo)

2-tek başıma

Albedo ve Kaeya kafeteryaya gelene kadar aralarında bir konuşma geçmemişti. İki çocuk kafeteryanın köşesindeki boş masaya geçtiler, çoğu kişinin ders saati olduğu için etraf çok kalabalık değildi, Albedo bu durumdan memnundu. Albedo etrafı incelerken burnuna çok güzel bir tost kokusu geldi ve o an bugün hiç yemek yemediğini fark etti. Eğer şimdi bir şeyler yemezse eve gidene kadar yiyemeyecekti. Ama Kaeya'nın önünde bir şeyler yemeğe çekiniyordu. O sırada Albedo'nun karını guruldadı, ve Albedo refleks olarak elini karnına koydu, bunu gören Kaeya Albedo'nun karının acıktığını fark etti ve ona bir şeyler yemeği teklif etmeye karar verdi.

-Albedo sanırım ben biraz acıktım, bir şeyler yemeğe ne dersin?

Albedo Kaeya'nın teklifini reddetmek istiyordu, yeni tanıştığı birisinin önünde yemek yeme fikrinden hoşlanmamıştı ama gerçekten aç olduğu için kabul etmek zorundaydı.

-Olur. Dedi gözünü Kaeya'dan kaçırarak.

İkisi de yiyecekleri şeyleri seçtikten sonra hesabı ödemek istediği için biraz atıştılar ve sonunda kazanan Albedo oldu.

-Yemek için teşekkürler Albedo ama gerçekten ben ödeyebilirdim. Sonuç olarak yemek yemeği teklif eden bendim.

-Bunu sabah sana çarptığım için bir özür olarak düşünebilirsin Kaeya.

-Hayır böyle kendimi kötü hissederim. Gelecek sefere ben ısmarlayacağım.

"Gelecek sefer" Albedo Kaeya'nın dediğine şaşırmıştı, yani yeniden birlikte yemek yemeği mi planlıyordu? Albedo'nun buna ayırıcak ne vakti ne de hali vardı.
şimdi ne diyecekti. En iyisinin kesin bir şey söylememek olduğunu düşündü zaten kendisine o kadar arkadaşı arasında vakit ayırıcağını sanmıyordu.

-Hıhı, bakarız.

-O zaman bunu evet olarak kabul ediyorum.

-Yani kesin bir şey söylemek istemem pek boş vaktim olmuyor. Dedi Albedo böylelikle yalan söylememiş ve teklifi kabul etmemiş olduğunu düşündü.

- O zaman bana iletişim bilgilerini ver müsait olduğun zaman ayarlarız.

-Kaeya açık olmak gerekirse şu sıralar bazı sebeplerden dolayı iyi bir ruh halinde değilim bu yüzden biraz yalnız kalmak istiyorum... en azından biraz daha iyi hissedene kadar

-Albedo eğer benimle görüşmek istemezsen seni anlarım ama eğer kedini kötü hissediyorsan yalnız kalmanın sana iyi geleceğini sanmıyorum. En azından yanında konuşabileceğin seni teselli edecek birileri olmalı değil mi?

Albedo gözünü Kaeya'ya çevirdi "dediklerinde haklı olabilir" diye düşünmeye başladı sonuç olarak bu bunalımdan çıkması gerekiyodu. Albedo için de bulunduğu bu yalnızlık hissine alışmak yerine ortadan kaldırmalı mı? diye düşünür.

-Ee ne diyorsun?

-... , Tamam olur buluşabiliriz.

-HARİKA! o zaman bana iletişim bilgilerini ver seni arayacağım.

Birbirlerine iletişim bilgilerini verdikten sonra yemeklerini yemeğe geri döndüler, Albedo az önce yaşananları düşünürken gözü Kaeya'ya kaydı neden ona karşı bu kadar düşünceli ve kibar davranıyordu? daha onu tanımıyordu bile. ama sonrasında onun herkese böyle olabileceğini düşündü evet bu mantıklıydı belki de o çok fazla düşünüyordu. O sırada Kaeya'ya çok fazla bakmış olacak ki Kaeya başını yemeğinden kaldırdı ve ona baktı, ona hafif bir gülümseme verdikten sonra yemeğine geri döndü. Albedo bir an çarpılmışa döndü ama hemen toparlandı ve yemeğini bitirmeye odaklan fakat yemeği bitecek gibi değildi ve o çoktan doymuştu. zaten çok yemek yiyen biri değildi bu yüzden yemeği bırakıp telefonuna gelen mesajları kontrol etmeye karar verdi ve çantasını karıştırmaya başladı.