ANOREKSİYA - GAY

8 - Korku

Ben geldimmm🥳🖤
Bu bölümde yazım yanlışları olabilir. Yoğundum çok kontrol edemedim😔
Kusuruma bakmayın

Yorumlarınızı bekliyorum canlarım
Hadi bakalım. İyi okumalar.

- Giray -

"Yalvarırım dokunma, bir daha yapmayacağım. dokunma bana"

Ayaklarının dibine çökmüş bedeni hiçe sayarak bir tane daha tekme attı. İki büklüm olurken kaburgalarımdaki acı, bilincini kapatacak kadar çoktu.

Elleri şuursuzca vücudumda gezerken, son kalan gücümle iktirip dizlerimi kendime çektim. Yıkansam bile geçmeyecekti o dokunuşları.

"Bir daha saygısızlık yaparsan ne olur dedim!?"

Tükürükleri koluma sıçramıştı. Hissettiğim acıdan sadece ağzımı açacak gücü kendimde bulamıyordum. Cevap alamayınca saç diplerime asılıp yüzümü zorla yüzüne çevirdi. Şeytanın bile bakmayacağı o yüzüne...

"Ya-yapmadım. Saygısızlık etmedim, yemin ederim"

Daha ne zaman saygısızlık yaptığımı bilmezken, sonucunu nasıl hatırlayabilirdim ki?

"Yaptın küçük ibne, yanına gelince ayağa kalkmadın. Saygı duymuyor musun bana!?"

Burnunu boynuma sürttüğünde, dişlerimi sıkmaktan artık gıcırtı sesleri geliyordu. Tenimde çıkan iğrenç sesleri duymamak için kulaklarımı bile kesebilirdim.

"Şimdi cezanı biliyorsun"

Elleri kasıklarıma doğru giderken dudağının arasındaki eti dişlerinin arasında koparacak kadar ısırdığı için ağzımdan kahretsin ki acı bir inceleme çıkmıştı.

"Zevk mi alıyorsun ibne, kasıkların benim için karıncalaşıyor değil mi"

Sırtıma destek veren eli dudaklarıma ulaştığında ağzıma 3 tane parmağını soktu. Midem ağzıma gelmişti. Öğürtülerimi duymadan daha da ileri iktirdiğinde nefessiz kaldığım için yaşlarım akmaya başlamıştı.

Parmaklarını ağzından çıkardığında kuru olan eli boxerımın lastiğini buldu.

"Bende sabırsızlanıyorum"

....

Yerimden sıçrayarak uyandığımda ellerimle vücudumu kontrol ettim. Bana dokunmadı. Kabustu sadece izin vermedim ki dokunmasına.

Su ter içinde kalmıştım. Göğsüm hızla inip kalkarken nefesimi düzenleyemiyordum. Kap karanlık oda bana resmen orayı hatırlatıyordu. Sanki şimdi o demir kapı açılacak karşımda belirecek gibi geliyordu.

Ellerim boynuma yoklarken hiç bir diş izi olmadığı için şükretmiştim. Eskileri ise kabuk bağlamıştı.

Nefes alamıyordum. Yana doğru döndüğümde terlemiş sırtım yüzünden sanki rüzgar esiyormuş gibi hissettim. Evde tek değildim değil mi?. O adam da burdaydı değil mi?

O pislik gelse korur muydu beni? Ama ya evde yoksa?

Küçük çocuk gibi ağlamaya başlamıştım korkudan. Yerimi bulursa kimse onun elinden alamazdı beni. Bu sefer yarım bıraktığı işi tamamlardı.

Ve ben rüyamdaki kadar şanslı olmazdım.

Dışarıda esen şiddetli rüzgardan dolayı sallanan dalların sesi sanki birisinin yürümesini andırıyordu. Bu sefer soğuktan değil düpedüz korkudan titriyordum.