He Was My First Little Love

06

Four days and I'm still here in the hospital. Hanggang ngayon ay hindi pa tapos lahat ng test na ginagawa sa akin. Halos pabalik-balik din yung mga nurse at doctor sa room ko to check me up if I'm doing good. Two days akong nakahiga lang dahil masyado raw napuruhan yung likod ko dahil sa pagkakabagsak kaya mas mabuting huwag muna ako maglakad at tumayo but now I can walk now, yun nga lang hindi ko pa maigalaw yung isa kong paa dahil na sprained siya. 

The doctor and nurses come inside my room and they smiling at me. "Good morning Elowen. How are you?" nakangiting tanong niya sa akin. 

"I'm totally fine doc so... what's the good news?" I'm excited because I think I can go home now. My mom and kuya was beside me. 

The nurse give the result to doc para mabasa niya na kung ano ang result. I hope the result was good so I can totally go out in this hospital. He read carefully the result. "Okay lang naman lahat ng result di ba doc?" tanong din ni mommy na ramdam kong kinakabahan. Si kuya naman ay tahimik lang habang hawak ako sa may balikat. 

"Base on the x-ray and CT scan result that we performed to you yesterday, wala namang problema. The result was good, mabuti na lang hindi naapektuhan ang backbone at head mo. You can go home tomorrow but you need to stay in your house because of your sprained,okay? I will not allowed you to walk or stand in a long time para masmabilis na gumaling ang sprained mo. Understood?" I nodded to doc habang nakangiti

"Wala pong problema doc. I'll follow all you said. Thank you po!" I said with the full energy that's why they all laugh. 

"Maiwan ko na kayo Mrs. Bharton and Elowen, next time be careful na ha? Ayokong makikita ulit kita na patient dito." Paalala sa akin ni doc bago umalis.

"Buti na lang talaga makakauwi kana bukas. Mamaya kakausapin ka ng daddy mo, nag-aalala yon sayo." I nod a bit. I've never talk to him for almost a week dahil an rin sa palagi akong nakakatulog ng maaga. 

"Ang gaslaw kasi kumilos, 'yan tuloy napala mo." rinig ko namang sabi ni kuya Lhowen na hindi maalis ang tingin sa cellphone. 

"Alam mo panira ka lagi ng araw ko! Umuwi ka na nga, ayokong makita ka!" sigaw ko sabay bato nung unan na naabot ko sa may likuran ko.

"Mommy pauwiin mo na si kuya, lagi na lang yan nandito, wala namang ginagawa!" Pagsusumbong kong sabi.

Nung isang araw pa siya naandito tumatambay. Actually I don't need him here dahil nasisira lang ang araw ko pero he insist to stay here to watch me. Hindi ko nga alam kung anong nakain nito at inaalagaan akong mabuti kahit wala si mommy sa paligid namin. He really worried about me when he heard that I slip on the floor. Tinanong niya pa nga ako kung makakalakad pa ako and obviously yes, hindi naman nabali ang likod ko. 

Zheil was busy lately, he didn't go here because he's the representative of our section para sa pageant na gaganapin sa schoo and he need to prepare for that event. Nami-miss ko na ulit pumasok. Iisipin ko pa lang na ang dami kong hahabulin kapag pumasok na ako ay parang namamagod na ako. Sana lang ay makahabol agad ako sa lesson namin.