UNI
ဟွန်းက သူပါလာသည့် ကားဖြင့်ပင် ပြန်မည်ဟုဆိုသောကြောင့် ရှောင်းကျန့် တစ်ယောက် ထိုကားပေါ်တွင် ထိုင်စောင့်နေခြင်းဖြစ်သည်။
ကားပေါ် ရောက်ပြီးကာမှ ပစ္စည်းတစ်ခု ကျန်သေးသည်ဟု ဆိုကာ အပေါ်သို့ ပြန်တက်သွားသည့် ဟွန်းက တော်တော်နှင့် ပြန်ဆင်းမလာသေး။
ဖုန်း ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ၉ နာရီနဲ့ ၁၂ မိနစ်။
ညတုန်းက အားမသွင်းလိုက်ရသည့် battery က 35လောက်ပဲရှိတော့သည်။
"ကိုကို ရပြီ သွားရအောင်"
ပစ္စည်း သွားယူသည်ဟု ဆိုသည့် ဟွန်းက ဘာပစ္စည်းမှလည်း ထွေထွေထူးထူးပါမလာ။
"ကလေး ပစ္စည်း ကျန်ခဲ့တာဆို ဘာမှ ပါမလာဘူးလား"
ရှောင်းကျန့် ထိုသို့ဆိုမိတော့ ဟွန်းက
"အာ အာ့တာက ပစ္စည်းဆိုတာထက် ကလေး toliet ဝင်ချင်လာလို့ ကြာသွားတာ"
ပြန်လည်ရှင်းပြလာသည့် စကားကြောင့် ရှောင်းကျန့်လည်း အထွန့်တပ်မနေပဲ ကားစထွက် နိုင်ရန်သာ ဦးစားပေးလိုက်သည်။
အခုတောင် အချိန်တော်တော် လင့်နေပြီလေ။
"ကိုကို ကလေးတို့ စေ့စပ်ပွဲကိုလေ အကျယ်လုပ်ချင်လား။
ကိုကို့ သဘောက အကျဥ်းချုံးပဲ လုပ်ချင်ရင်လည်းက ကိစ္စမရှိပါဘူး။"
ဟိုးတစ်နေ့ ဟွန်း မိဘတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ် လို့ ဆိုလာတဲ့ နေ့ကတည်းက စလို့ ရှောင်းကျန့်ဟာ စေ့စပ်ပွဲ အတွက် ဖိအားပေးခံနေရခြင်းဖြစ်သည်။
အမည်မသိ ဖုန်းနံပါတ် အစိမ်းတစ်ခု ကို ကိုင်လိုက်မိရာမှ ထိုဖုန်းဟာ ဟွန်းရဲ့ အဖေဖုန်း ဖြစ်နေသည့် အပြင် နေ့တိုင်းလိုလို ဖုန်းဆက်ပြီးနောက် စေ့စပ်ပွဲ အကြောင်း မသိမသာ စကားထည့်လာသည်။
အခု တစ်ခေါက် Chong Qing ကို ဟွန်း လိုက်လာပြီးချိန်မှာ ပို၍ သိသိသာသာ တွန်းအားပေးလာသည့်အပြင် ဟွန်းကပါ မထင်ရင် မထင်သလို ထိုအကြောင်းအရာနှင့် စပ်လျှဥ်း၍ ထွေရာလေးပါး ပြောလာသည်။
YOU ARE READING
𝘛𝘏𝘌 𝘚𝘌𝘊𝘖𝘕𝘋 𝘗𝘌𝘙𝘚𝘖𝘕 (𝘊𝘖𝘔𝘗𝘓𝘌𝘛𝘌)
FanfictionHe loves the person who can never love him. This such a pity boy is called"SECOND PERSON"...
