Forever More [COMPLETED]

Chapter 28: Back off

MAURICE'S POV

One week na ang nakalipas since nung incident sa bar, everything was so fine. At ngayon nandito kami sa mall sa Korea pa'rin syempre.

"Namimiss ko na ang mga mukha ng Pilipino, moo.." Sabi ko kay Janssen na naka-holding hands saken habang dinadala ang shoulder bag ko. Simple gesture pero kinikilig ako.

"Eh ako? Pilipino naman ako ah." He jokingly said. "Psh. Ewan ko sayo, moo.." sabi ko naman.

"Starbucks muna tayo saglit, moo." Pagpa-alam ko sa kanya. Nasanay na din kasi akong maglakad-lakad sa mall na may frapp sa kamay ko.

"Moo, before the second semester pala, sama ka saken? Dun na kasi ako mag-aaral sa Pinas," Yan ang sinabi ni Dad saken. Kaya nga ako naiinis eh.

"Oo naman moo, sasamahan kita. Dun na'rin ako, hindi ko alam ang gagawin ko kapag wala ka sa tabi ko." Janssen said sweetly. Napasmile naman ako sa sinabi niya.

"Balang-araw moo, magseset ako ng dinner para ipakilala kita sa mga magulang ko, moo.." Hays ang sweet talaga ni Janssen.

"Mahal talaga kita, moo.." I said habang niyakap siya. Nandito pa kasi kami sa isang bench sa mall.

"Aweee how sweet naman. How have you been the both of you?" Gulat kaming lumingon ni Janssen sa likoran namin. It was the bitch, Margareth.

"Back-off! Tantanan mo na kami, Lei! Masaya na kami." Janssen retorted

I heard Margareth shrugged. She rolled her eyes upward. "Tantanan? After nating maging maayos sa private resort?" Margareth faked a laugh.

"Umalis ka na. Kung hindi makakalimutan talaga kita na babae ka," Galit na sabi ni Janssen, habang ako nasa likod lang ako ni Janssen.

As soon as possible na naka-alis na si Margareth, umalis na kami ni Janssen sa mall.

"Moo, nasaktan ka ba?" Tanong agad ni Janssen saken, hindi naman ako sinaktan ni Margareth eh.

"Hindi naman moo, okay lang talaga ako." Sabi ko tapos ngumiti.

Napag-isipan kung dun nalang sa unit na binigay ni Ate Violet ako matutulog, tutal dun malapit lang ako kay Janssen.

"Hindi pa to nalilinisan ang aircon mo, moo ah." Kanina pa kasi check ng check si Janssen sa condo unit ko.

"Kaya pala hindi ako makahinga." Sabi ko, napapagod din. "Moo, sa unit ko nalang ka matulog," sabi ni Janssen habang inaayos ang sofa.

"Sige moo, may tiwala naman ako sa'yo eh." Sabay smile ko.

-

Nakatulog na si Janssen sa sofa, tapos ako dito hindi pa makatulog. Paano kung babalik si Margareth?

Incoming call, Unknown Number..

Sino naman tung tumatawag sa madaling araw? Its already 1am.

"H-hello?" Kinakaban ako, sino naman kasi to? Tapos unregistered number pa.

["Greatings! Si Margareth to. Hindi ko kayo tatantanan ni Janssen! Mang-aagaw!"] Galit na sabi niya, at ako naman pasimple kung tinignan si Janssen na napakahimbing ang tulog.

"A-anong kelangan mo?" Nauutal kung sabi. "Tantanan mo na kami,please. Kahit ano sabihin mo lang! Gagawin ko basta tantanan mo lang kami.." I continued.

["Really? Anything?"] She said.

"A-nything.."

["Magkikita tayo bukas, itetext ko kung saan. And don't you ever tell Janssen about this!"] Then she ended up the call.

MARGARETH'S POV

Finally! Natakot ko na'rin si Maurice. Tignan lang natin kung hanggang saan mo kayang ipaglaban si Janssen.

"Paul baby, magpapahatid sana ako sa mall bukas.." I asked Paul na abalang-abala sa paperworks.

"Sure baby, anything for you.." He said, hindi man lang niya ako tinignan. Psh bahala siya makatulog na nga!

--
A/N: Sorry kung sabaw ang UD.