ကဲ.. ကြည့်.. ထိန်းထားတဲ့ကြားက ဘာလို့ ဒီဦးနှောက်ဟာ ကိုးအကြောင်းပဲ တွေးနေရပြန်သလဲ။
“ မွေးနေ့ရှင်ကြီး ဆင်းလာပါပြီ.. ဟတ်ပီဘတ်ဒေး.. ယေး…”
သော်တာနိုင့်သူငယ်ချင်းတသိုက်က လက်တပွေ့လောက်ရှိတဲ့ ချောကလက် မွေးနေ့ကိတ်ကြီးကို ကိုင်ထားကာ တဟေးဟေး တဟားဟား အော်ရင်း မွေးနေ့ဆုတောင်းသီချင်းဆိုကြသည်။
ဖယောင်းတိုင်မီးတွေကို မှုတ်လိုက်ပြီး မွေးနေ့ကိတ်ခွဲကာ အဖေနဲ့အမေ့ကို ခွံ့ကျွေးပြီးတဲ့နောက်.. သူ ခွံ့ကျွေးရမယ့် မိသားစုဝင်က ကိုး ကျန်နေသေးသည်။ သူ့သူငယ်ချင်းတွေကလည်း အလိုက်တသိနဲ့ ကိုးကိုပဲ အရင်စားခိုင်းနေကြတဲ့အခါ သူ့မှာ အိုးတို့အမ်းတမ်း ဖြစ်နေရတာပေါ့။
မခွံ့ကျွေးလို့လည်း မကောင်းဘူးလေ.. ကိုးတယောက်တည်း ချန်ထားခဲ့ဖို့ကျလည်း သူက အဲ့လောက်မရက်စက်နိုင်ပါ။
သူ့ဘာသာသူ စိတ်ထဲ တမျိုးတမည်ဖြစ်နေရုံနဲ့ လူတဖက်သားကို ဝမ်းနည်းနာကျင်စေမယ့်အလုပ် မလုပ်ချင်ပေ။ ပြီးတော့ အနားကိုတိုးကပ်လာတဲ့ ကိုးခမျာ သူ့ဆီက ဒီမွေးနေ့ကိတ်လေးတလုပ်ကို စားရဖို့အတွက် သိပ်စိတ်အားထက်သန်နေရှာတဲ့ပုံစံလေး။
သူတို့မိသားစုကပေးတဲ့ ပျော်ရွှင်မှုလေးနဲ့သာ ရပ်တည်နေတဲ့ ဒီကောင်လေးကို ပစ်ပစ်ခါခါ လုပ်ရက်စရာ ဘာအကြောင်းမှ မရှိပါ။
ကိတ်မုန့်လေးခွံ့ကျွေးရုံနဲ့ ဘာဖြစ်သွားမှာမို့လဲ သော်တာနိုင်..
သော်တာနိုင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြောလိုက်ရင်း ခွံ့ကျွေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
ကိတ်မုန့်အဖဲ့သေးသေးလေးကို ထိုးစိုက်ထားတဲ့ ခက်ရင်းက တဖြည်းဖြည်း ကိုးရဲ့ ပါးစပ်ဆီ တိုးကပ်သွားတော့.. ပွင့်အာလာတဲ့ နှုတ်ခမ်းသား ခပ်ပါးပါးလေးဟာ အဖြူရောင်ခရင်မ်တွေနဲ့ ထိမိသွားပြီး ပေကုန်သည်။ ထိုစဉ် လျှာနီနီထွေးထွေးရဲ့ ထိပ်ဖျားလေးက ထိုခရင်မ်များကို တချက်သပ်ယူလိုက်ကာ သော်တာနိုင် ကိုင်ထားတဲ့ ခက်ရင်းဆီက ကိတ်မုန့်အဖဲ့လေးကိုလည်း တခါတည်း ငုံယူသွားလေတော့သည်။
24 (U)
Start from the beginning
