Handle The Fragile Between Us | MYG

3. we can't breakaway... we've to hold on

ရွက္လြန္းတာေၾကာင့္ ေဒါသထြက္ေပမယ့္ျပန္လဲမေျပာထြက္။ စကားထြက္လာဖို႔ရွာမရပဲေခြးအႀကီးလွည္းနင္းသလိုတိကနဲဘဲလ္ပါးစပ္ကပိတ္သြားသည္။

ေခါင္းႀကီးငုံကာ သူ႔ရင္ဘတ္ကိုအတန္းတြန္းဖယ္ေနသည့္ သူဇနီးေလးရဲ႕ခ်စ္စရာအျပဳအမႈေၾကာင့္ မင္ယြန္းဂီမ်က္ႏွာတြင္ အၿပဳံးေသးေသးေလးတစ္ခုေပၚလာၿပီးစကၠန႔္ပိုင္းမွာတင္သူျပန္ဝွက္ပစ္လိုက္သည္။

"အိမ္ျပန္မယ္"

ေဘးနားမွာဘယ္ခ်ိန္ကေရာက္ေနမွန္းမသိတဲ့ကားတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ကာ မင္ယြန္းဂီကဆိုလာေတာ့ ဘာေျပာရမွန္းမသိဘာလုပ္ရမွန္းမသိတာမို႔ ေခါင္းကိုေျမႀကီးထဲ၀င္ေအာင္ငုံကာ ကားထဲကိုသာ၀င္လိုက္သည္။

ပထမဆုံးျပန္ရတဲ့ ရန္ခုန္ျခင္းပဲ။ ရွက္စရာေကာင္းေပမယ့္ အနမ္းေလးတစ္ခုက ဘဲလ္ စိတ္ထဲကို ေအးခ်မ္းသြားေစသည္။

ႏူးညံ့သည္။ အနည္းငယ္အားပါေပမယ့္ထိုအနမ္းေတြၾကားထဲမွာ အခ်စ္တခ်ိဳ႕နဲ႔ ႏူးႏူးညံ့ညံ့အရာေတြကိုခံစားမိလိုက္သည္။ စကားလုံးေတြမလိုပါပဲ သူမကို relaxျပန္ျဖစ္ေစခဲ့သည္။

ကားေရဒီယိုက လြင့္ေနေသာ သီခ်င္းက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အခိုက္အတန႔္ကို ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္၀င္ခန္းတစ္ခုလိုျဖစ္ေစသည္။

ႏႈတ္မဆက္ႏိုင္တဲ့ေကာင္မေလး~

လမ္းမခြဲႏိုင္တဲ့ေကာင္ေလး~~

အခ်စ္ဆိုတာသူတို႔ၾကားမွာမရွိေတာ့ဘူးေလ

~ဒါေၾကာင့္မို႔ no no no no no no~

[Listen to the song on cover]

အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ေတာ့မည္ဟုေမွ်ာ္မွန္းထားေသာ ရန္ပြဲတစ္ခုသည္ေသခ်ာေျဖရွင္းခ်က္မရွိပဲ အနမ္းတစ္ခုနဲ႔ၿပီးဆုံးသြားသည္။တခါတေလေတာ့ဒီလိုပဲဘ၀က ရယ္စရာေကာင္းလြန္းပါသည္။

_________________________

ထိုေန႔ကစၿပီး တရက္ၿပီးတရက္ကုန္သြားသည္အထိ သူမတို႔စကားလုံး၀မေျပာျဖစ္ေတာ့။ အနမ္းေလးတစ္ခုနဲ႔ပါးစပ္ပိတ္သြားတဲ့သူမကိုယ္သူမ ရွက္တာလဲပါမည္။

သူကလဲအရင္လို ဒုံရင္းကဒုံရင္းပင္။ ျပန္လာခ်ိန္တဲ့အခ်ိန္ျပန္လာသည္ ျပန္မလာသည့္ေန႔ေတြက ပိုမ်ားသည္။ ျပန္လာရင္လဲ studio အခန္းထဲမွာ တံခါးပိတ္ကာ သူ႔ဘာသာသူေနတက္သည္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မေတြ႕ေအာင္ေရွာင္ေနၾကသလိုပင္။