3. we can't breakaway... we've to hold on

Начните с самого начала
                                        

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕သာယာစရာ အခိုက္အတန႔္ေလးကိုဖ်က္စီးခ်င္စိတ္မရွိ၍သူမပဲဒီေနရာက အေဝးဆုံးထြက္သြားရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။

တံခါးျပန္တြန္းပြင့္ကာထြက္သြားတဲ့ သူမကိုၾကည့္ေနတဲ့ waiterကိုလဲ
ဂ႐ုမစိုက္အားခဲ့ပါ။

ဘယ္ေတာ့မွထိန္းမရႏိုင္တဲ့ ေသာက္ခ်ီးမ်က္ရည္ေတြက ထပ္က်လာျပန္ၿပီ။ အဲ့ေလာက္ေပ်ာ့ညံ့ေနမွျဖစ္မွာလား။ဘယ္ေလာက္ပဲခံစားခဲ့ရရခံႏိုင္ရည္မရွိေသးဘူးလား။

႐ုတ္တရက္လက္တဖက္ကိုတင္းကနဲ
ေဆာင့္ဆြဲခံရတာေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔သူမ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။

အလိုမက်တဲ့မ်က္၀န္းက်ဥ္းက်ဥ္းတစ္စုံနဲ႔ထိပ္တိုက္ဆုံသည္။

"ဘာလို႔ထြက္သြားတာလဲ"

ၿမိဳသိပ္ထားရတဲ့ေဒါသေတြေရာ ၀မ္းနည္းျခင္းေတြေရာ ေပါက္ကြဲထြက္လာကာ လမ္းလည္ေကာင္မွာဆိုတာ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့။

"ရွင္တို႔သာယာေနတဲ့အခ်ိန္ေလးကိုမဖ်က္ဆီးခ်င္လို႔ေပါ့! သြားပါ က်မကို ‌
ေ-ာက္ဂ႐ုစိုက္စရာမလိုဘူး!"

"က်စ္ ဟယ္သာဘဲလ္! ဒါအလုပ္ကိစၥသပ္သပ္ပဲ ငါအားအားယားယားသြားေနတာ မဟုတ္ဘူး"

"ေအာ္ အလုပ္ကိစၥ ဘာလဲ ကဖီးမွာခပ္လွလွေကာင္မေလးနဲ႔ဒိတ္တာလား?"

"ေတာက္ခ္! လမ္းလည္ေကာင္ႀကီးမွာကြာ
မင္းကတေျဖးေျဖးစိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းလာၿပီ သိရဲ႕လား"

စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းတယ္တဲ့လား ။ ဟားတိုက္ရီခ်ခ်င္လိုက္တာ သူအၿမဲတမ္းေတြးေနခဲ့တာ ဘဲလ္က စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔ေပါ့။ စိတ္ကုန္တာထက္ေတာင္ပိုေနၿပီပဲ။

"ဟုတ္မွာပါ ကြၽန္မကစိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းလိမ့္မယ္ အဲ့ေတာ့ ဒီထက္စိတ္ပ်က္စရာမေကာင္းေတာ့ေအာင္
ကြာရွင္းၾကတာေပါ့"

"ဘာေတြေျပာေနတာလဲ! ဘာလို႔ကြာရွင္း
ရမွာလဲ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး"

ခါးခါးသီးသီးျငင္းေနတဲ့ သူ႔ကို နားမလည္စြာၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဘာလို႔လဲ
အရမ္းစိတ္ကုန္သလိုၿငီးေငြ႕သလိုျဖစ္ေနတဲ့လူကသူမွတ္လား ဒီစကားၾကာတာနဲ႔အရမ္းေပ်ာ္ၿပီးခ်က္ခ်င္းပင္ကြာရွင္းေပလိမ့္မယ္ဟုထင္ထားတာ။

Handle The Fragile Between Us | MYGМесто, где живут истории. Откройте их для себя