3. we can't breakaway... we've to hold on

Start from the beginning
                                        

ပန္းကန္ထဲထည့္ၿပီးmayonnaise အေပၚကဆမ္းကာ သူ႔ေဘးနားခ်ေပးလိုက္သည္ သူမကိုေမာ့ၾကည့္လာၿပီး ဘာစကားမွမေျပာပဲ ပန္းကန္ကို သူနားဆြဲယူသြားသည္။

သူမလဲ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ကခုံကိုဆြဲယူကာထိုင္ၿပီး ကိုယ့္sandwichကိုယ္စားေနလိုက္သည္။ တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္ေနေသာ ထမင္းစားပြဲကေျခာက္ကပ္လြန္းေနသည္။

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ေနၾကေပမယ့္
၀န္႐ိုးစြန္းႏွစ္ဖက္မွာေနၾကသလို သူတို႔သည္တေျဖးေျဖးေဝးကြာလွ်က္ အရင္ကအမွတ္တရေတြလြမ္းၿခဳံေနတဲ့ စားပြဲေလးေပၚမွာ ျပန္မခ်စ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့စိတ္
ဝိညာဥ္ေတြနဲ႔။

ဒီလိုအေျခအေနႀကီးကို လစ္လွ်ဴရႈထားရတဲ့သူမအေနနဲ႔ သိပ္သက္သက္သာသာမရွိလွ။ မ်က္ရည္မက်ေအာင္ထိန္းရင္း စားစရာရွိတာသာ စားေနလိုက္သည္။

႐ုတ္တရက္ ယြန္းဂီဖုန္းက ျမည္လာေတာ့ ေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ထဲမွထုတ္ကာသူကိုင္လိုက္သည္။

အစကေတာ့ ပုံမွန္မ်က္ႏွာေပမယ့္ သိပ္မၾကာခင္မွာ ‌သူမ်က္ႏွာေပၚအၿပဳံးေတြျပည့္လာသည္။ အရင္က ဘဲလ္တစ္ေယာက္ထဲသာ ျပဳလုပ္ခဲ့ဖူးေသာ သြားေသးေသးေလးေတြေပၚသည္အထိ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ gummy smile သည္လဲ သူမ်က္ႏွာေပၚေနရာယူထားလွ်က္။

"အင္းluraသေဘာက်ရင္ ကြၽန္ေတာ္ကေပ်ာ္တာေပါ့"

"ရပါတယ္အဲ့ေလာက္ထိမလိုပါဘူးေနာ္ luraကိုကူညီရတာ ကြၽန္ေတာ္ကံေကာင္းတာပါ"

"အာ ဟုတ္ပါၿပီ ကြၽန္ေတာ္လာခဲ့ပါ့မယ္"

ဖုန္းခ်ကာ စားလက္စ sandwichကို ထားခဲ့ရင္း စားပြဲဝိုင္းက ထထြက္သြားေသာသူကိုေတြေတြႀကီးေငးၾကည့္ေနမိသည္။

တရား၀င္အရ သာဆိုင္ေပမယ့္ ဒီထက္ပိုၿပီးမပိုင္ေတာ့သလိုခံစားရသည္။ အရာရာကသူ႔သေဘာ သူလုပ္ပိုင္ခြင့္ႀကီးပဲေပမယ့္ နည္းနည္းေလးေတာင္သူမကိုအေရးတယူ
မရွိေတာ့။ ဇနီးတစ္ေယာက္လိုေတာင္ သက္မွတ္ပါေသးရဲ႕လား။

အခန္းထဲက ေန အ၀တ္အစားလဲကာထြက္လာေသာ သူ႔ကို ေကာင္းေကာင္းျပန္မေျဖမွန္းသိေပမယ့္အမွတ္မရွိစြာေမးလိုက္မိသည္။

Handle The Fragile Between Us | MYGWhere stories live. Discover now