Part 3
Carlo P.O.V.
"Salamat naman at nagising ka na Carlo." Wika ng isang ginang sa gilid ko. Nasaan ba ako? "Tatawagin ko lang si doc." May mga tubong nakapalibot sa katawan ko.
'ano kayang pangalan nung babae na nasa labas kanina? I find her cute. I just want to ask her name and if she's single, ofcourse.
"Pwesto ko iyan!" Inis na wika ko doon sa babaeng nakaupo sa pwesto ko. Transferee lang siya dito kaya dapat maghanap siya ng sarili niyang pwesto---
"Wala ka namang pangalan dito sa upuan. So hindi to sayo." Pagmamaldita niya. Siya yung babae kanina. Akala ko pa naman mabait tss. Maganda sana.
Sino kaya yung babaeng iyon? Bakit wala akong maalala? Ano bang nangyari saakin?
Month passed.
Wala pa rin akong ibang maalala kundi yung babae na palagi kong napapanaginipan. I don't even remember her name. I already asked my parents about the girl that have a glasses and have a messy bun. Pero wala daw silang naaalalang may kakilala akong ganoon ang itsura.
I am now at the park. Palagi din akong nandito. I don't know but I felt something on this place. Kaya ako bumabalik dito ay dahil doon sa babaeng palagi kong napapanaginipan. Ditong dito din yung araw na palagi kaming magkasama.
"Sorcha! Sabi nang tigilan mo ako sa kakaganyan mo eh! Hindi na ako natutuwa!" Sigaw pa nung babae. Siya iyon! She was the girl I was talking about! A girl with a glasses. Kamukhang kamukha niya iyon.
"Carlo!" Hindi ko muna nilingon si mama at sinundan ko yung babaeng nakita ko. "Carlo, Where are you going?"
"Ma! I saw her again! Siya iyon! I can't let her passed this time." Nakita ko na din siya nung nakaraan but they stopped me. I just want to know her name...At kung bakit siya lang ang naalala ko.
"I'll bring you to her. Lets go." Sumakay ulit kami sa sasakyan ni daddy. After that incident. Hindi na ako pinapayagan na magmaneho nila daddy. They hired a personal driver for me. Ang sinabi saakin my friends are drunk when we got into car accident. Ako lang ang nag iisang nabuhay saamin.
"Hihintayin ka nalang namin dito. Kilala ka namin. Goodluck kuya." Daddy cheered. Nandito kami sa isang kainan. It's not a high class restaurant or fast food I usually go pero maayos at may kalinisan naman dito.
Dito kaya siya nagta trabaho?
"Good morning sir! Dine in po?" Tumango ako doon sa lumapit saakin. Where is she?-- How can I talk to her when I don't even remember her name!
"Table for?"
"Two." Sumunod naman agad ako sa kaniya. Pagkarating ko doon sa ibinigay nilang pwesto ay binigyan nila ako ng menu. 'Sorcha and Shaun' it was the name on the cover. Sorcha was the girl who's keep running away to the lady I wanna talk to.
"Just give me a lemonade. Green tea." Tumango naman siya bago umalis. I waited for 5 minutes before I saw the woman I wanna know.
"Mahal din naman kita, Carlo.. pero ayoko pang pumasok sa isang relasyon. Marami ka pang makikilala. Marami pang magbabago."
Bumalik ang diwa ko nang tumingin siya sa gawi ko. Siya nga.
"Ako si Carlo." Pagpapakilala ko dito sa madaldal na mataray daw na kaklase ko. Kung hindi lang para sa grade ko hindi ako makikipag-kasundo dito eh. Just kidding. I want to be her bestfriend.
"Shan. Shandrea Rodriguez." Sabi niya at nakipagkamay saakin. Maybe she will be my first crush. Ang lambot at ang bango ng kamay niya.
"S-shan." Tumayo ako para sana lapitan siya nang biglang may kumausap sa kaniya at hinalikan siya sa pisnge. Am I late? It is too late to say that She's still the one for me?
"Sir? May kailangan po ba kayo?" Umiling ako at muling umupo. Bakit ako naalala ko pa siya pero mukhang kinalimutan na niya ako?
ARAW ARAW akong bumabalik dito. Nagbabasakali na baka kahit paaano may maalala siya kahit ang pangalan ko lang.
"Bumalik ka ulit." Tiningnan ko yung naupo sa upuan na katapat ko. Si shan. "Akala ko hindi na kita makikita Carlo." Nakangiti niya pang saad. Tiningnan ko ulit yung kwintas na suot niya. I was the one who gave a heart necklace for her 18th birthday.
"I missed you." Agad kong pinunasan ang kaliwang pisnge niya nang makita kong umiiyak na siya. Nagbago na nga siya. Bihira ko lang siya noon makitang umiiyak pero ngayon.. kakausap pa lang namin umiiyak na siya.
"Buti makakaabot ka.. ang tagal kaya kitang hinanap para ibigay sayo ito!" She said while removing those tears on her eyes. Kinuha ko naman yung isang envelope. It's a wedding invitation.
"Last last week akala ko namamalikmata lang akong nakita kita pero nakita ko sila tita sa labas HAHAHAHA. Nga pala! Ikaw na din ang gusto kong kasama kong maglalakad ha! Huwag kang male-late!" Tumango ako sa kaniya at pilit akong ngumiti. Sa loob pala ng pitong taon na magkahiwalay kami nakahanap na siya ng iba.
Sa gitna ng paghihintay ko nakatagpo siya ng mamahalin niya. Akala ko kapag magkikita kami maaari pa naming ipagpatuloy ay aming naputol na kwento.
"Ikaw nga pala? Kamusta na? May asawa ka na ba?" Umiling ako sa kaniya at bahagyang yumuko. Nakakahiyang ipaalam sa lahat na dahil nakatulog ako ng mahigit sa dalawang taon.. dahil sa aksidente, mawawala sa tabi ko ang pinangakuan ko noon.
"Ikaw pa rin."
