"ဟင့္"

ခ်န္းေယာလ္က ေဆးလိုက္ရွာေနရာမွာ ေခါင္းငံု႔ေနသူ ဘတ္ဟြၽန္းဆီမွ ရိႈက္သံသဲ့သဲ့ေလးၾကားရေတာ့ သက္ျပင္းေလးအသာခ်ရင္း ဘတ္ဟြၽန္းကိုရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္တယ္။
အနည္းငယ္ရုန္းခ်င္ေသးတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းဟာ ေက်ာေပၚေရာက္လာတဲ့လက္ေၾကာင့္ ၿငိမ္သြားတယ္။

"မငိုနဲ႔ေတာ့ ေမာင့္အခ်စ္"

"မင္းက အင့္ ေအာ္တာ..."

"ဟုတ္တယ္ဟုတ္တယ္ ေမာင္မေကာင္းတာ ေမာင္လူဆိုးႀကီး"

"အင့္"

ဘတ္ဟြၽန္းက ခ်န္းေယာလ္ရင္ဘက္ေပၚမ်က္နွာအပ္ကာ ေသးေသးေလးရိႈက္ေလတယ္။

"ေဆးေသာက္ရေအာင္"

"မေသာက္ခ်င္ဘူး"

"ကိုယ္ က်န္းရိရွင္းကိုေခၚလိုက္ရင္သူက ေဆးထိုးအပ္ႀကီးနဲ႔ အသည္းငယ္ကိုထိုးလိမ့္မယ္ေနာ္"

"ဟင္ ဟုတ္ ဟုတ္လား"

"ဒါေပါ့"

"ေသာက္မယ္ေသာက္မယ္"

အခ်ိဳးေျပာင္းသြားတဲ့ အဆိုးအဆာေလးအား ၾကည့္ရင္း ခ်န္းေယာလ္သေဘာက်စြာ ၿပံဳးလိုက္မိသည္။
တစ္ကယ့္ ဂ်စ္တူးေလး။
သူ၏လက္ထဲမွာ အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးအားယူလ်က္
အရသာခံကာ ေသာက္ေနေသာ ဘတ္ဟြၽန္းဟာ
လ်ွာေပၚက ခါးသက္ေသာအရသာေၾကာင့္ မ်က္နွာေလးရွံု႔တြန္႔သြားေလတယ္။

"ခါးတယ္ အြီးးး"

"လာကိုယ္မခါးေအာင္လုပ္ေပးမယ္"

"ဘယ္လို အြန္႔"

နႈတ္ခမ္းသားေပၚထိကပ္လာေသာ ထူထူထဲနႈတ္ခမ္းတစ္စံုေၾကာင့္ ရင္ထဲဖို႔လို႔ဖက္လက္ျဖစ္သြားတယ္။ခ်န္းေယာလ္ကေလတစ္ကယ္ မေကာင္းတဲ့လူ။သူမ်ားကို နမ္းခ်င္သလုိနမ္းေနတယ္။

ႏူးညံ့လွေသာ အနမ္းေတြၾကား ဘတ္ဟြၽန္း ခါးသက္ေသာ
ေဆးအရသာေတာင္ ေပ်ာက္သြားခဲ့သလို။သူ၏နႈတ္ခမ္းအား အေပၚတစ္လွည့္ေအာက္တစ္လွည့္ စုတ္ယူနမ္းရိႈက္ေနေလေသာ ခ်န္းေယာလ္နႈတ္ခမ္းက ပိတ္ထားေသာ သူ၏နႈတ္ခမ္းအား လာေရာက္ထိခတ္ေတာ့ နႈတ္ခမ္းလႊာ၂ခုအားဖြင့္ဟေပးလိုက္၏။

𝐃𝐄𝐌𝐎𝐋𝐈𝐓𝐈𝐎𝐍[COMPLETED]Where stories live. Discover now