The maze Runner

10

Pov Emilly
Newt en ik liggen nog een hele tijd op het veld. 'Shuck!' Roept hij ineens. 'Wat is er?' Newt rent al weg richting de poort. 'Nee!' Roept hij weer. 'Wat is er?' 'Ze hadden al terug moeten zijn!' Roept iemand. 'Misschien zijn ze wat later.' 'Ik hoop het...' mompeld Newt. 'Wat als ze...?' 'Ze komen terug geloof me.' 'Oke...' De hele tijd wachten we voor de poort. Als de wind begint te waaien gaan mijn handen trillen. Wat als ze echt niet terug komen en Newt geen gelijk heeft? 'Kijk daar!" Roept Iemand keihard. Iedereen kijkt op, daar zijn ze! Alleen er is iets mis, Minho heeft Alby om zijn schouders en Alby is bewusteloos. 'Snel kom op!' 'Rennen!' De muren beginnen te kraken en ze komen in beweging. 'Kom op!' 'Rennen!' Iedereen roept door elkaar. Ik zie Thomas's ogen heen en weer flitsen. Hij kijkt naar mij en dan naar de poort. 'NEE THOMAS!' Hij aarzeld niet en kijkt niet om, hij rent door de muren heen. 'Nee!' Newt probeerd hem tegen te houden maar tevergeefs. Ik zak ineen op de grond en begin te huilen als de muren dichtklappen. 'Waarom?' Zeg ik zachtjes. 'Ik voel twee warmen armen om me heen en laat me snikkend in zijn armen vallen. 'Ssst het kom allemaal goed.' Newts zachte stem steld me gerust maar ik ben zo bang. Wat zou er met de jongens gebeuren? 'Newt ik ben bang.' Zeg ik zachtjes. 'Het geeft niet, wij allemaal.' Ik druk me tegen hem aan en barst in snikken uit. 'Waarom?' 'Ik weet het niet Em.' Newts stem kalmeerd me en ik voel me al iets beter. 'Waarom moest hij...' Newt drukt me tegen zich aan en ik laat me troosten. 'Kom Em.' Als we s'avonds bij het kampvuur zitten kijkt iedereen bedroefd. Ik vroeg aan Newt of hij wilde wachten met het wegkrassen van de namen. Hij zei dat hij dat ook van plan was. 'Kom we gaan slapen Em.' Ik liet me optillen door Newt omdat ik zelf gewoon weg geen puf meer had om iets te doen. 'Slaaplekker Em.' 'Slaaplekker.' Hij zegt vaak Em tegen me v, ik ben er aan gewend. 'Newt?' Hij kijkt op. 'Ja?' Zijn blik heeft een mengeling van angst, verdriet en bezorgdheid. 'Ze komen terug toch?' Hij kijkt me droevig aan en kijkt dan weer weg. 'Ik hoop het...' zrgt hij bijna onhoorbaar 'Ik ook.' Hij kijkt naar het plafond 'Ja.' Mompeld hij zachtjes. Hij sluit zijn ogen. Kort daarna hoor ik niets meer behalve zijn zachte ademhaling. Ik kijk om me heen iedereen slaapt al. Ik hoop zo erg dat de jongens het overleven. Ik kan echt niet zonder Thomas hij is zo'n goede vriend, waarom toch? 'Waarom ging je nou weg Thomas?' Zeg ik nog heel zachtjes, voor ik mijn ogen sluit en in een diepe droomloze slaap val.

Tamtamtam Thomas is in The Maze:'( O'oh wat nu? Sorry dat ie wel zo kort is maar ik heb een idee: Ik schrijf eigenlijk altijd vanuit Emilly maar ik denk dat ik de nacht in THE MAZE ga doen uit Thomas z'n Pov.
Is dat leuk? Nou byebye
Xxxx
529 words