"ကလာ့ခ္ မင္းကိုရွာလိုက္ရတာ ဒီဘက္ကိုတိုးျမန္ျမန္"
မိုးေရထဲထီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔အေျပးအလႊားေလးေရာက္လာခဲ့တဲ့သူက ေရအန္ ဗ် ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းႀကီး
မိုးစက္ေတြေၾကာင့္စိုစြတ္ေနတဲ့ေရႊအိုေရာင္ဆံႏြယ္ေတြကိုလႈပ္ခါလိုက္ေတာ့ ေရအန္ ကေရနတ္ဘုရားသားေတာ္မ်ားလားလို႔ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိတယ္ ဒီေကာင္ဗ်ာ ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ၾကည့္ေကာင္းလြန္းတာ မနာလိုေအာင္လို႔...
"ဘာေတြေၾကာင္ေနတာလဲ ဒီဘက္တိုးပါဆိုမိုးေတြကစိုေနၿပီမင္း sh*t ခ်မ္းလိုက္တာကြာ"
"ေရာ့ငါ့ဂ်က္ကတ္ၿခံဳထား "
ကြၽန္ေတာ္အခုသိပ္မခ်မ္းေတာ့ဘူးေလ ဒုကၡသည္လိုညည္းေနတဲ့သူကိုကူညီလိုက္ႏိုင္တာေပါ့ဗ်ာ
"မင္းကေရာ မခ်မ္းဘူးလား"
raynကထိုစကားေတြေျပာေနေပမဲ့ စပ္ၿဖဲျဖဲလုပ္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ဂ်က္ကတ္ကို မတံု႔ဆိုင္းဘဲဝတ္ေနတာပါပဲ
ကြၽန္ေတာ္သိပ္မေက်နပ္လို႔ သူဝယ္ေပးတဲ့ဖိနပ္နဲ႔ပဲသူ႔ေျခေထာက္ေပၚနာနာေလးနင္းပစ္လိုက္တယ္ အသိတရားမရိွတဲ့ေကာင္!
နင္းၿပီးမွကြၽန္ေတာ္ေနာင္တရသြားရျပန္ပါတယ္ သူကကြၽန္ေတာ့္မွာထီးမပါမွာစိတ္ပူလို႔အေျပးလာခဲ့ရတာပဲဟာ
"ငါမေအးပါဘူး "
အဲဒီညေနက ေရအန္နဲ႔ကြၽန္ေတာ္တိုးေဝ႔ွပူးကပ္လိုက္ၿပီး အိမ္အျပန္လမ္းကိုအတူေလ်ွာက္လာခဲ့ၾကတယ္
ထီးတစ္ေခ်ာင္းေအာက္မွာအရြယ္ေရာက္ကာစေယာက်ာ္းေလးႏွစ္ေယာက္ ပူးကပ္ေနတာ ေနရခက္တယ္ထင္စရာရိွမယ္ ဒါေပသိတကယ္တမ္းက် တကယ္သက္ေတာင့္သက္သာရိွတယ္ဗ်။
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ရင္းနီးႏွင့္ၿပီးသားေရအန္ရဲ့ သံပုရာနံကိုယ္သင္းရနံ႔ေလးေၾကာင့္ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္
ေနြဦးရဲ့အနံ႔ေလးလိုမ်ိဳးပဲ...
အဲဒီညေနခင္းက ကြၽန္ေတာ့္ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘဝရဲ့မေမ့ရက္တဲ့ေန့ေတြထဲကတစ္ခုပါပဲ။
ဝန္မခံခ်င္ေပမဲ့ ေရအန္နဲ႔ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ႏွစ္၂၀လံုးကကြၽန္ေတာ့္အတြက္မေမ့ရက္စရာေတြခ်ည္းပါ သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ သေဘာထားမတိုက္ဆိုင္ၾကတဲ့အခ်ိန္ေတြအပါအဝင္ေပါ့။
YOU ARE READING
/Ordinary Losing/
Short Storyထာဝရတည်မြဲမယ်ထင်တဲ့အရာတစ်ခုကို စွန့်လွှတ်ရမယ့်နေ့တစ်ရက်က ကြိုတင်အသိမပေးပါဘဲ ကျွန်တော့်ဆီနှုတ်ခွန်းဆက်သလာတယ်။ ဟိုင်း မင်းဆီကအရာအားလုံးကိုယူသွားပါရစေ ... ဆိုပြီးတော့ပေါ့။ own imagination read at your own risk- enjoy_
Zawgyi
Start from the beginning
