"ကလာ့ခ် မင်းကိုရှာလိုက်ရတာ ဒီဘက်ကိုတိုးမြန်မြန်"
မိုးရေထဲထီးတစ်ချောင်းနဲ့အပြေးအလွှားလေးရောက်လာခဲ့တဲ့သူက ရေအန် ဗျ ကျွန်တော့်အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းကြီး
မိုးစက်တွေကြောင့်စိုစွတ်နေတဲ့ရွှေအိုရောင်ဆံနွယ်တွေကိုလှုပ်ခါလိုက်တော့ ရေအန် ကရေနတ်ဘုရားသားတော်များလားလို့ကျွန်တော်တွေးမိတယ် ဒီကောင်ဗျာ ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ်ကြည့်ကောင်းလွန်းတာ မနာလိုအောင်လို့...
"ဘာတွေကြောင်နေတာလဲ ဒီဘက်တိုးပါဆိုမိုးတွေကစိုနေပြီမင်း sh*t ချမ်းလိုက်တာကွာ"
"ရော့ငါ့ဂျက်ကတ်ခြုံထား "
ကျွန်တော်အခုသိပ်မချမ်းတော့ဘူးလေ ဒုက္ခသည်လိုညည်းနေတဲ့သူကိုကူညီလိုက်နိုင်တာပေါ့ဗျာ
"မင်းကရော မချမ်းဘူးလား"
raynကထိုစကားတွေပြောနေပေမဲ့ စပ်ဖြဲဖြဲလုပ်ရင်း ကျွန်တော့်ဂျက်ကတ်ကို မတုံ့ဆိုင်းဘဲဝတ်နေတာပါပဲ
ကျွန်တော်သိပ်မကျေနပ်လို့ သူဝယ်ပေးတဲ့ဖိနပ်နဲ့ပဲသူ့ခြေထောက်ပေါ်နာနာလေးနင်းပစ်လိုက်တယ် အသိတရားမရှိတဲ့ကောင်!
နင်းပြီးမှကျွန်တော်နောင်တရသွားရပြန်ပါတယ် သူကကျွန်တော့်မှာထီးမပါမှာစိတ်ပူလို့အပြေးလာခဲ့ရတာပဲဟာ
"ငါမအေးပါဘူး "
အဲဒီညနေက ရေအန်နဲ့ကျွန်တော်တိုးဝှေ့ပူးကပ်လိုက်ပြီး အိမ်အပြန်လမ်းကိုအတူလျှောက်လာခဲ့ကြတယ်
ထီးတစ်ချောင်းအောက်မှာအရွယ်ရောက်ကာစယောကျာ်းလေးနှစ်ယောက် ပူးကပ်နေတာ နေရခက်တယ်ထင်စရာရှိမယ် ဒါပေသိတကယ်တမ်းကျ တကယ်သက်တောင့်သက်သာရှိတယ်ဗျ။
ကျွန်တော်နဲ့ ရင်းနီးနှင့်ပြီးသားရေအန်ရဲ့ သံပုရာနံကိုယ်သင်းရနံ့လေးကြောင့်ဖြစ်နိုင်ပါတယ်
နွေဦးရဲ့အနံ့လေးလိုမျိုးပဲ...
အဲဒီညနေခင်းက ကျွန်တော့်ဆယ်ကျော်သက်ဘဝရဲ့မမေ့ရက်တဲ့နေ့တွေထဲကတစ်ခုပါပဲ။
ဝန်မခံချင်ပေမဲ့ ရေအန်နဲ့ဖြတ်သန်းခဲ့ရတဲ့နှစ်၂၀လုံးကကျွန်တော့်အတွက်မမေ့ရက်စရာတွေချည်းပါ သူနဲ့ကျွန်တော် သဘောထားမတိုက်ဆိုင်ကြတဲ့အချိန်တွေအပါအဝင်ပေါ့။
YOU ARE READING
/Ordinary Losing/
Short Storyထာဝရတည်မြဲမယ်ထင်တဲ့အရာတစ်ခုကို စွန့်လွှတ်ရမယ့်နေ့တစ်ရက်က ကြိုတင်အသိမပေးပါဘဲ ကျွန်တော့်ဆီနှုတ်ခွန်းဆက်သလာတယ်။ ဟိုင်း မင်းဆီကအရာအားလုံးကိုယူသွားပါရစေ ... ဆိုပြီးတော့ပေါ့။ own imagination read at your own risk- enjoy_
Ordinary losing
Start from the beginning
