Ang Mutya Ng Section Z (COMPLETED S1-S2)

1---II

Author's Note: although tapos na ang book one, pero dito rin sa librong to ang book 2, which is means two parts in one book. Less hastle nalang wala ng mag-a-add ng isa pang books kundi dito nalang, so also tinatamad akong gumawa pa ng isang libro mas trio kung isahin nalang. -_-. Continuation din naman to. Walang ko-kontra kung bakit ko hinati. Minamadali kung tapusin to para narin matapos ko ang isang libro. *palakpakan!* -_-. At isa pa sorry kung mahaba to, but make sure to read this author's note. Dahil iniba ko ang style ng pag sulat ko.

~~~~~

Jastin's P.O.V

Since I was a kid tinatanong ko ang sarili ko, sino ngaba ako?---ano ngaba ako?. Sino ako at bakit parang iba ako sa ibang mga bata?.

Bakit imbis na mga laruan na manika ang bitbit ko ay baseball bat at nakikipaghatawan ng ulo sa ibang mga basag ulo sa kanto?. Bakit imbis na mga babae ang kaibigan ko ay mas hilig ko ang lalake kapag makikipag tropa ako?. Para kasing nakakasuka kapag babae ang kasama ko. Sa 13 taon ko sa mundo wala akong maging kaibigang babae nung bata pa ako.

"Ililipat na kita sa C.E.H para tumanda ka"

Yan ang eksaktong sinabi ni Grandpa. Fine lolo nalang!. Nung sinabi niyang itra-transfer ako sa C.E.H, first year highschool palang ako nung araw na'yun. At parang nasa 2nd quarter palang ay ilang eskwelahan na ang nabulabog kapag naging estudyante ako. Masisisi mo ba ako dahil mahal ako masyado ng gulo?. Stalker ko ata eh!.

"Black building"

Malamig na sabi ng dean ng nagtanong ako kung saan ang room ko. Hindi ko alam pero hindi ako natatakot sa kaniya. Wala akong reaksyong lumabas ng office niya at pumunta sa black building. Madali mo namang makikita dahil iyon na ata ang pinakamagandang building dito sa loob.

Binuksan ko ang bluebook ko na naglalaman ng schedule ko. Nagulat ako dahil hindi na magiiba pa ng room. Napangise ako at umakyat sa magiging room ko.

Binuksan ko ang pinto at mabilis na sinipa ang upuang  papunta sa direksyon ko. Walang reaksyon kung tinignan ang tao sa loob marahil ay nagulat dahil sa ginawa ko.

Hindi ko na sila pinansin at umupo nalang sa pinakadulo ng room kung saan may mga bakanteng upuan. Napansin ko ring lalake lahat ng tao dito. Nagkibit balikat nalang ako. Wala kako akong pakealam.

Pumasok na ang isang guro na may bitbit na isang parang sword. Bahagya pa akong nagulat. Pero I manage to control my self not to show any emotions. Lumingon pa saakin ang magiging classmate ko habang nakangise pero umawang ang bibig nila ng makitang wala manlang silang mababakas na takot sa mukha ko.

"Fight!" Sigaw ng guro at ganun nalang ang pagkabigla ko ng may mga silyang tumilapon sa banda ko. Mabilis akong yumuko at kinuha ang isang baseball bat sa gilid at tumayo.

Maraming nag babatuhan ng silya sa isa't isa pero marami ring bumabato saakin. Nag sasapakan sila gamit ang braceknuckles  napangiwe ako dahil siguradong masakit 'yon. Hinampas ko sa ulo ang astang sasapak saakin gamit ang baseball bat. Though it kinda useful.

Pinaghahampas ko rin sa paa ang sisipa saakin. Hindi ko naman sila pipilayan. Bibigyan ko lang ng warning para hindi na nila ako kantiin.

Bahagya pang nagulat ang prof. Dahil sa walang habas kung pinaghahampas ng baseball bat ang kaklase ko.

May humawak sa balikat ko at hinawakan ang dalawa kung kamay. Ngumise ang nasa pinto at kinuha sa kamay ko ang baseball bat. Alam ko ang gagawin nila. Hazing.

Subukan kung itry tung hazing nato kasi pakiramdaman ko manhid nako.

*BLAAAGSH!*

*PAAAKKK!*

*BAAAGGGG!*

Tatlong malalakas na hampas ang tumama sa binti ko pero hindi ako natumba. I didn't feel the pain. Muntik nakong matawa, manhid nga talaga ako.

Binitawan na nila ako kaya umalis na ako don at bumalik sa upuan ko. They looking me like I'm an alien na manhid. Nailing nalang ako at hindi sila pinansin.

Days passed, weeks 'yun ang lagi naming ginagawa, nakikipagrambulan sa loob ng room.

"I'm sorry"

Yan lang ang sinabi nila matapos kaming magsapakan at natamaan ako sa panga. Ngumise lang naman at hindi na sumagot pa. Naging grade 8 ako at kalahati ng grade nine, I was 15 that time 16th birthday ko na kinabukasan.  The dean let me out of the school panandalian lang. Sinama ko rin ag kaibigan ko. Yes! They now my friends. Akalain mo nga naman ang dating kabasag ulo ko, kaibigan ko na ngayon?.

I was wearing a long black dress with gold linings back then, pababa na'ko ng hagdan when the bomb exploded.

And then. Dan Villanueva was gone. I don't know what to feel, para akong mababaliw na ewan ko.

Since that day para akong living zombie nalang, then Carl Hernandez took me out from mess, pero bago 'yon nanatili pa ako sa bahay nina lolo. At doon nangyare ang hindi ko inaasahan. My cousins blame me for the death of Dan. Isn't it painful?, na hindi naman ako ang maykasalanan sa pagsabog na'yon but they insist na ako talaga ang may kasalanan. Damn!

"Umalis kana dito, from now on you're not fvcking our cousin...bitch"

Mas lalo pa akong nabaliw dahil sa sinabi nila. I don't know what to do, bumalik ako sa C.E.H at nakipag-usap sa kaibigan ko. Sabi ko aalis ako. Umagree rin ang lolo ko na ibigay ako kay Carl Hernandez, I don't feel confortable with him kahit anong gawin ko. There's something strange.

Umagree ang kaibigan ko, they give me the earing chip with me. Nako-contact nila ako. At nakaka-usap, mula noon kasama ko na ang earing na'yon.

Nakipagkasundo kami sa Dean ng school na ilagay ako sa section Z, meron akong iniimbistigahan doon. That was Fritz Salcedo

Malaki ang ginawa saamin ng section Z, kasi noon habang umalis kami sa school, ditch to be exact. Nakamaskara kaming lahat to hide our faces. Hinamon nila kami. I refuse it. Hindi away ang habol ko at sabi ko magbabagong buhay na'ko.

But nagulat lang ako ng bigla nalang may bumaon na bala sa laman ko. And I was shot by that salcedo. That's our plan started to take revenge from them, him.

And I thought my conclusion about Carl Hernandez is wrong. But my bad. Tama pala ang instinct ko. Siya ang may gawa.

I came back from C.E.H full of hatred covered my heart. Sirado ang isip ko kahit sino ang makita ko ay pinagsasapak ko.

And another plan created. Kinuha ko ang tatlo na pinagkakatiwalaan ko. Jeremiah, KD and Winston.

I will use them for my revenge. Actually hindi naman bigdeal saakin kung magalit sila. At least I didn't kill them. They're my friends anyway.

At ngayong pinapabalik na kami sa Building ng section Z. Oh men!. I'm not scared of them.

"I'm Jastin Van Calderon"

Pagpapakilala ko sa sarili ko. I was just forced to use that surname hernandez bakit ko pa 'yon gagamitin if my real surname screaming my power?.

I can see they're faces turned into horror. So, my Surname is still remarkable huh?

"And I'm here to kill you, Salcedo" I smirked playfully while looking at Fritz who's looking at me intently. Ah! Akala ko pa naman gusto ko siya. Tsk! My bad, hatred lang pala ang nararamdaman ko sa lalakeng 'to. How a great pretender of me.

"Damn, Van!. Don't kill him now. Paglalaruan ko pa 'yan"

I rolled my eyes. Nagsisigawan ang mga ungas sa kabilang linya. Matthew is really an asshole.

"Kill me then" he said coldly. I smirked. "I change my mind. Ah, sa ibang araw nalang pala" ngise ko at umupo sa isang silya.

"Now, anong klaseng meeting ba'to?" I ask him.

"Meeting of Death"