Ang Mutya Ng Section Z (COMPLETED S1-S2)

40

[CHAPTER FOURTY]
-
-
-
-
-
-
-

"But, wanna hear a story before you die?" Malamig na tanong ko pa.

Natuod naman siya sa kinakatayuan niya. Napaatras rin ang mga kasamahan niya.

"Paano!, paano mo nagawa 'yon?" Gulat na tanong niya.

Itinaas ko ang dalawang damay ko. "Magic" nakangiseng sagot ko. Ay pinulot ang baseball bat na nabitawan niya.

"So, gusto mo bang marinig ang kwento ko?" Tanong ko habang unti-unting naglalakad papunta sa kanya.

"O gusto mong maglaro muna?" Malamig habang nakangiseng tanong ko.

"H-h'wag lang lalapit!!" Sigaw niya para mapahinto ako at natatawa siyang tinignan. "Scared?" Malamig paring tanong ko.

"U-ulol! Hindi ako takot sayo!" Sabi niya at ipinakita pa ang middle finger niya. Psh! Gago! Gawain ko 'yan, gaya-gaya.

"Pero bago ka mamatay, may-itatanong ako, sino ang pumatay k-kay  Dan Villanueva? " seryosong tanong ko. Habang nakatayo at nakahawak sa baseball bat na ipinatong ko na sa balikat ko. Ramdam ko rin ang pagtulo ng kung anong likido sa ulo ko. Hindi ako tanga para hindi malaman na dugo to.

"Bomba ang pumatay sa kanya, hindi ba?!" Sigaw niya. Napahigpit ang kapit ko sa baseball bat. Isang maling salita pa na lalabas diyan sa bibig mo, sabog 'yang bungo mong kumag ka.

"SINO ANG NAG SET-UP NG BOMBA?!!" Pasigaw na tanong ko.

"Si Carl Hernandez!!"

"Si Carl Hernandez!!"

"Carl Hernander!!"

"Carl Hernandez!!"

Nanatili parin akong nakatayo kahit na nanlalambot na ang mga tuhod ko.

"Sinungaling.." Madiing sambit ko. Napailing naman siya.

"Si Carl Hernandez ang nag set-up ng bomba nung oras na birthday mo Van! Doon sa cake mo ang bomba!, Doon malapit naka tayo si Dan!. Kaya nung sumabog, patay" sambit niya. Hindi ko na napigilan ang sarili ko at hinagis ang baseball bat sa kanya.

*BAGGGG!!*

Sapol sa noo ang kumag. Patay.

Hinarap ko ang mga kasama niya. "Umalis na kayo bago pa mandilim ang paningin ko, dahil sigurado akong simot lahat ng dugo niyo pag ako nakagalaw dito" seryoso at mariing banta ko. Narinig ko nalang ang pagbukas at sira na pinto mula dito sa abandonadong warehouse.

Kilala ko ang mga hayop na'yon, sila ang nakita kung nag cater sa birthday ko 1, year ago.

Pero may kasalanan pa sakin ang mga hudas na'yon!.

^FLASHBACK^

Naglalakad kaming lahat palabas ng school, sa likod kami dumaan. Nag cutting kami.

Ng may humarang sa daan naming isang blue na Van. Tsk! Nag gamit nalang ng Van blue pa sana puti para maki-uso rin.

"Jas, sundo mo oh!" Siko saakin ni Fredd.

"Gago! Baka kay KD 'yan HAHAHA" tawa ko.

"Hindi 'yan, tignan mo oh, may karatola" tinignan ko ang tinuturo niya.

Jastin Van Hernandez

Napakamot nalang ako sa batok ko. Kaming dalawa nalang ang  naiwan, nauna na ang iba. Tsk! Mang-iiwan

Wala akong nagawa ng itulak niya ako at ipasok sa Van. Anak ng!

"Ingat Van! Pasalubong ha?" Nakangitenng sabi niya.

"TULOONGGGG---Hmpfff!!" May tumakip sa bibig ko at sinirado ang Van. TangIna!!.

Ano to Kidnapping?!.. Ay hindi teenagenap na pala kasi teen ager na'ko.

Umandar na ang Van nakita ko nalang si Fredd na nakasabay na sa mga hudas at lahat sila tuloy-tuloy lang sa paglalakad. At hindi ako nililingon.

^ENDS^

Oh diba?. Hindi ko alam kung bakit 'yon ang ginawa nila. Bakit hindi manlang sila sumama?. Bakit ganun ang nangyare?. Hindi naman talaga dapat ako sasama, pinilit lang ako. Kaya ayun! Kidnapped!.

Napaupo ako sa isa sa mga bakal na upuan at pumikit sandali.

"Hindi gagaling ang sugat mo kung uupo at pipikit kalang diyan" napamulat ako ng mata at napatayo dahil may lalakeng nakangite habang naka-tingin ngayon saakin.

"Sino ka?" Tanong ko. Wala naman akong nararamdaman na dapat layuan ko siya. Parang komportable lang ako sa kanya.

"Matthew" maikling sambit niya at umupo sa tabi ko.

"Anong kelangan mo?" Tanong ko ulit.

Humarap siya saakin. "Tiwala"

"Huh?" Gulat na tanong ko. Aanhin niya tiwala ko?.

"Kapatid ako Fredd, at alam ko ang plano nila " sagot niya. Napakunot ang noo ko.

"A-anong plano?" Tanong ko

"Plano nilang hayaan kang kunin ng mga kalaban ng pamilya niyo, kaya ka napadpad sa ganitong lugar dahil sa kagagawan nila"
Sagot niya. Napailing naman ako. Hindi kilala ko ang mga hudas. Hudas 'yon pero hindi nila magagawa 'yon.

"Kilala ko sil---"

"Kilala ngaba?" Patanong na pagtatapos niya sa sasabihin ko.

"Hindi ako naniniwala sa'yo" naiiling na sabi ko at tumayo.

"That's why I'm asking for your trust!, paniwalaan mo ako. At alam kung sa oras na bumalik ka sa kaklase mo masasaktan ka at. Alam kung hahanapin mo ako at kung mangyare 'yon pumunta kalang dito" mahabang sabi niya at naiwan akong tulala.

Damn it! Kailangan kung maliwanagan! Lagi nalang akong pinaglalaruan, dahil kapag ako napuno ako naman ang maglalaro.

~~~~~~~~~~~~