လိုက်လည်းလိုက်တဲ့ ဆရာတပည့်ပါပဲ။
မြူခိုးဝေနေတဲ့ ဆောင်းမနက်ခင်းတွေမှာ.. ကိုးတယောက်ကတော့ဖြင့် စောင်ပုံကြားထဲ ဇိမ်နဲ့ကွေးမနေနိုင်။ ဒေါ်ခင်အေး ဈေးအပြန် ဈေးခြင်းတောင်းဆွဲကူပြီး အိမ်ရှေ့တံမြက်စည်းလှည်းသင့်တန်လှည်း၊ သောက်ရေအိုး ရေဖြည့်သင့်တန်ဖြည့်ရင်း သော်တာနိုင့် စာကျက်သံတွေကို မနက်ခင်းတေးသံသာအလား နားဆင်ရသည်မှာ အကျင့်ဖြစ်နေသည်။
တခါတလေ ကော်ဖီပူပူလေးတခွက်၊ တခါတလေ ကွေကာအုပ်လေးတခွက်ဖြင့် စာကျက်နေသူထံ အလိုရှိရာ ဆက်သရသည်မှာ မခိုင်းလည်း ကျေပွန်ချင်လွန်းတဲ့ ဝတ္တရားလေးရယ်ပါ။ အားတုံ့အားနာဖြစ်သွားတဲ့ အကို့မျက်နှာလေးနဲ့ ပြန်ကမ်းပေးတတ်တဲ့ ချိုချဉ်လေးကတော့ မတောင်းပဲပြည့်တဲ့ ဆုတောင်းတွေပေါ့။
နှစ်ကျော့ပြန် ရှင်သန်လာရတဲ့ လူတယောက်ရဲ့ တနေ့တာ ပျော်ရွှင်မှုက သဒ္ဓါကြည်ဖြူစွာ လိုက်လိုက်လျောလျောပေးတဲ့ ချိုချဉ်တလုံးလေးကြောင့် ဖြစ်လာတတ်တာတော့ အဆန်းသား။
ချိုချဉ်ခွံတွေထည့်ထားတဲ့ စုဗူးက တဝက်တောင်ကျိုးလုပြီ။ ထိုချိုချဉ်ခွံစုဗူးကြီးကို တန်ဖိုးအနဂ္ဂထိုက်တန်တဲ့ ရတနာတပါးလို ဗီရီုထဲ အဝတ်တွေနဲ့ဖုံးပြီး ဝှက်ထားရသေးတယ်။
ကျွန်တော့်အတွက် ပျော်စရာကိစ္စလေးက ဒီလောက်တောင် ရိုးရှင်းခဲ့မှန်း ပထမ ၁၅ နှစ်အရွယ်ကတည်းက သိခဲ့သင့်တာပါ။ ဒါဆို အကိုနဲ့ကျွန်တော့်ကြားထဲ နားလည်မှုအလွဲတွေကို ဖြေရှင်းနိုင်မှာဖြစ်ပြီး မလိုအပ်တဲ့အမုန်းတရားတွေကိုလည်း ထိန်းနိုင်ခဲ့မှာ။
အေးပေါ့လေ.. သိခဲ့ရင်တော့ ဒီလိုတွေ ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ..
အအေးဒဏ်မခံနိုင်တဲ့ ဒီနုနုဖတ်ဖတ် လမင်းတစင်းကို ကျွန်တော့်မှာ အရိပ်တကြည့်ကြည့်။ တခါဖျားလိုက်ရင် တော်တော်နဲ့ မသက်သာတတ်တာ အရင်ဘဝက ကျွန်တော့်လောက် ဘယ်သူမှမသိနိုင်ဘူးလေ။ ဒီတော့.. လွှဲပြောင်းယူလို့ရတဲ့ ကံကြမ္မာတွေကို လွှဲပြောင်းယူထားရင်း.. လွှဲပြောင်းယူလို့မရတဲ့ ဝေဒနာတွေဆို အစကတည်းက ဖြစ်မလာအောင် ကာကွယ်ပေးရမှာလည်း ကျွန်တော့်တာဝန်ပဲပေါ့။
16 (U)
Start from the beginning
