Mesajı açtım ve annemden bir mesaj gelmişti. Şaşırmamın sebebi ise annem yanıma gelecekmiş. Ve benim vampir olduğumu bilmiyor. Ben Erzurum da okuyordum annem ise Adanada oturuyordu. Çok panik yaptım;
-Mısra: kızım ne yapacağız şimdi
-SANEM(BEN): Bilmiyorum ya annem yarın 13.00 da burada olacakmış.
-Mısra: Çok kısa bir zaman ne yapacağız ya
-Ben (sanem): Bilmiyorum annem bunu öğrenmemeli
-Mısra: dur şimdi ben biraz düşünelim ne yapacağımızı sende düşün biraz.
-Ben: Dur şimdi annemi arayıp ne kadar kalacağını sorayım.
~Telefonda~
-Ben: alo anne yanıma geleceğine sevindim seni çok özledim.
-Jale ( annem): evet kızım bende seni çok özledim yarın saat 13.00 da orda olurum
-Ben: anne kaç gün kalacaksın peki
-Jale: Neden gelmemi istemiyor musun yoksa
-Ben: hayır hayır annecim ona göre biraz alışveriş yapacağım.
-Jale: 1 hafta kadar kalacağım.
-Ben: Tamam annecim ben şimdi kapatıyorum yarın seni havaalanından almaya gelirim
-Jale: Tamam görüşürüz kızım
Hemen m ısrayla birşey düşünmeye karar verdik. Saat 8.30 a geliyordu.ve biz hala birşey bulamadık. Düşünüyoruz düşünüyoruz bir çare bulamıyoruz. Biraz sıkıldık televizyonu açtık birde haberlerde kötü bir haber gördük. Adanada zombi virüsü çıkmıştı.
Hemen annemi aradım tekrar.
-Ben: alo anne iyi misin
-Jale: Biz baban ile güvenli bir yer bulduk. Şu an iyiyiz zombiler seslere geliyorlar fazla konuşmamam gerekiyor. Kapatmam lazım kızım. Sana birşey olursa hemen bizi ara.
-Ben: Tamam ennecim kendinizi koruyun bizim burda şimdilik birşey yok olursa haber veririm.
Annem ve babam için çok endişeleniyordum. Umarım doktorlar bu hastalığa çare bulabilirler...
Biz de buraya gelebilir ihtimali ile markette gıdım yiyecek aldık. Zaten herkez korunmak için evlerine girmişti. Ama biz bir vampir olarak hiçbir şeye ihtiyacımız yok. Yiyecek ve şu hariç tabiki. Sonra eve gittik. Şuanda dünyada 3 türden canlı yaşıyordu.
Vampirler,insanlar,zombiler tabi eyer zombiler canlı ise.
Dışarıdan "imdaat" diye çığlıklar duymaya başladık. Mısra ile beraber hemen pencereden dışarı baktık. 2 tane zombi insanları kovalıyor. O sırada mısranın abisi dışarıda olduğu için eve koşarak geldi. Hemen bulunan 2 zombiyi karakoldan getirdiği silahlarla vurdu.
ALPEREN: Hey sizin aklınıza silah almak gelmedimi ?
-Mısra: unutmadıysan biz vampiriz kendimizi koruma yetkisine sahibiz.
-Alperen: ozaman herkezin içinde vampire dönüşe bilecekmisin!
-Mısra: hayır ama kendimi koruyabilirim!
-Ben: şu an tartışma sırası değil çözüm üretmenin lazım.
-Mısra: iyi de zombi olmadan nasıl çözüm bulalım zombi yokken ne için çözüm arayacağız.
-Alperen: burada yok ama başka yerlerde var.
Pencereden dışarı baktım ve heryerde zombi var! Dünya kana bulamamıştı resmen.
Zombilerin elleri vücutlarından kopmuş ama hala hareket ediyorlardı. Gerçekten tiksindirici. İnsanlar bağırıyordu. Herkez telaşa kapılmıştı. Zombiler insanları ısırıyordu
Sonrada insanlar ö*lüp zombiye dönüşüyorlardı.
-Mısra: kızım iki saattir pencereden nereye bakıyorsun
-Ben:zombilere bakıyorum hemde 1 değil 2 değil binlerce zombi var burda
-Mısra: Neee n-nasıl olabilir daha iki dakika önce burası çok normaldi
-Alperen: sesiz olun zombiler sese geliyorlar. Yüksek sesle konuşmayın
-Ben: aklıma birşey geldi. Şimdi biz yan binanın çatısından diğer binanın çatısına ışınlanacağız. Nede olsa vampiriz. Sonra orda silah sıkacağı ve tekrar buraya geleceğiz.
-Mısra: ıı şey ben anlamadım neden böyle birşey yapacağız ki
-Alperen: şimdi biz başka binada silah sıkarsak zombiler oraya doğru gidecek çünkü zombiler kör oldukları için sese geliyorlar.
-Mısra: şimdi anladım.
Alperen: annem arıyor; Alo anne
-Bahar (Mısra ve aleperenin annesi): oğlum heran insana dönüşe bilirsiniz dikkatli olun. Bu hastalık vampirlerin soyunu tüketiyor.
-Alperen: Böyle birşey nasıl olabilir ? alo anne sesim geliyor mu anne
-Bahar: kendinize iyi bakın ben şu an iyiyim.
Alperen: hemen şu planımızı uygulayalım! Hadi çabuk olun
-Mısra: Neden bukadar aceleci davranıyorsun. Annem telefonda ne dedi?
-Alperen; bu hastalık vampirleri her an insana dönüştürme bilirmiş ?
-Mısra: iyi de bizi daha zombi ısırmadı ki insana dönüşmeyiz şu an
-Ben: eyer şimdi zombilere durdurmassak bizde insana dönüşeceğiz! Hadi hemen zombileri durdulalım.
Alperen diğer çatıya ışınlandı. Silah sıkıp tekrar bizim yanımıza geldi. Zombilelerin hepsi o boş binaya doğru gidiyorlar. Insanlar hepsi kendi için bir yer aramaya başladı. Biz onları bizim olduğumuz binaya getirdik. Onları getirirken yolda gördüğümüz karavanıda aldık eyer kaçmamış gerekirse diye. Sonunda nefes alabilmişlerdi. Çok korktukları yüzlerinden bille belliydi. Bizde burdan nasıl kurtulabilecegimizi düşünüyorduk. Sonra mısra ben ve alpereni mutfağa götürdü ağlayarak bize şöyle dedi;
"Ben artık vampir değilim zombi beni ısırdı ve şu an vampire dönüşemiyorum. Yani sizin gibi kendimi koruma yetkim yok artık!"
-Alperen: Biz seni koruruz minik kuş
-Ben: evet ben ne için vampir oldum o gün seni yattıktan kurtarmak için. Seni herzaman korurum.
-Mısra: keşke eski halime dönebilsem tekrar vampir olabilsem
-Ben: seni vampir yapabilirim
Devamı Gelecek...
