« រឿងរបស់យើងកុំមកចេះ!!.. »កែវភ្នែកតូចសម្លក់មុខសង្ហារបស់គេមិនដាក់ភ្នែកមុននិងខំប្រឹងរុញស្មាគេចេញពីខ្លួនតែមិនបានសម្រេចអាប្អូនមាឌក្របីនោះវាមកចាប់ដៃខ្លួនសង្គត់និងពូកជាប់...
« អារបស់ក្លែងក្លាយនោះវាស្រួលជាងរបស់ខ្ញុំពិនណាទៅ??. »ដៃមាំចាប់សង្គត់កដៃតូចៗនិងពូកមុននិងគំហគដាក់មួយអារម្មណ៍តាមអារម្មណ៍ខឹងរបស់ខ្លួន...
« ស្រួលមិនស្រួលរឿងយើង!!... »
« យ៉ាងមិចអាក្មេងម្នាក់នេះវាអស់ប្រយោជន៍ហើយហ៎េស??.. »
« កុំមកឆ្គួតជាបងជុងគុក បើខឹងអ្នកណាទៅបញ្ចេញដាក់អ្នកនឹងទៅកុំមកខុសរបៀបជាមួយបង!!... »បបូរមាត់ស្ទីកខាំចូលគ្នានិងគំហគដាក់គេវិញពេលលឺសម្ដីឡប់ៗបែបនេះមិនបាច់ប្រាប់ក៏ដឹងថាវាខឹងអ្នកណាមកដែល...
« ក៏កំពុងបញ្ចេញដាក់ហើយតា៎ស?.. »
« បងទៅធ្វើអីឯងពីកាល??.. »
« មិនដឹង!!.... »
« បើមិនដឹងទេអញ្ជើញចេញទៅធ្ងន់ខ្លាំងណាស់!!.. »
« អត់!!!!... »
« ចន....ជុងគុក!!!.... »
« ក្រែងអម្បាញ់មិញបងកំពុងតែស្រួលហេ៎..ឥលូវមកបន្ដវិញទៅ..ល្អទេ??!!... »ស្នាមញញឹមចុងមាត់លេចលើផ្ទៃមុខសង្ហារបស់ទាំងមានល្បិច កែវភ្នែកមុតស្រួចក៏អោនទៅមើលល្វែងខាងក្រោមរបស់បងប្រុសមាឌតូចរបស់ខ្លួនឥតព្រិចដល់ថ្នាក់ធ្វើអោយម្ចាស់សាមីខ្លួនមានអារម្មណ៍ថាអៀនរហូតខ្ចឹបជើងចូលគ្នា...
« ទេ!!បងអស់អារម្មណ៍ហើយ... »ជីមីនខំប្រឹងត្បៀតជើងចូលគ្នារើដៃចេញពីការចាប់ជុងគុកទាំងភ្នែកមិនហ៊ានសម្លឹងមុខរបស់គេចំ ទទួលស្គាល់ថាពួកគេទាំងពីរធ្លាប់ជ្រួលជ្រួសជាមួយគ្នាមិនមែនតិចដងទេតែអារម្មណ៍អៀនអាប្អូនម្នាក់នេះវានៅតែមានកើតឡើងដដែលពេលវាប្រើក្រសែម្នាក់ព្រានសម្លឹងមើលមកគេ....
« ពិត??.. »ជុងគុកសួរតែមួយម៉ាត់ទាំងលើកចិញ្ជើមស្របនិងដៃធំវែងរបស់ខ្លួនប្រលែងពីកដៃជីមីនមកវិញប្ដូរមកជាអង្អែលសាច់មុខម៉ត់រលោងដូចមនុស្សស្រីថ្នមៗនិងអោនមុខយឺតៗទៅរកមុខតូចច្រមិចដែលកំពុងក្រហមទៅៗ...
« អស់អារម្មណ៍តែវានៅបាស់បែបនេះហេ៎??... »ស្របសម្ដីដៃមាំក៏បង្អូសមកដល់ភាពជាបុរសរបស់ជីមីនមុននិងចាប់កាន់ពេញៗដៃព្រមទាំងអង្អែលថ្នមៗធ្វើអោយរាងតូចដែលនៅក្រោមគេកន្រ្ដាក់ឡើងទាំងញ័រខ្លួន...
🔞 Brother ship🔞1/??
Start from the beginning
