"Are you.. really sure you wanna know?"

Tumango sya sa tanong ko then smiled as if she's telling me that whatever it is, she's ready to listen so I heaved a sigh to gather my courage bago mag salita.

"Do you know that we already met even before Vlad introduced you to me Rain?" Panimula ko then smiled while she gave me puzzled look kaya nag kwento nako.

"Years ago... I was kidnapped and you were there maybe.. even kuting." Pag amin ko at lingon sa kanya na halatang hindi nya inaasahan.

"Maniniwala ka ba sakin na kahit sobrang takot ang nararamdaman ko ng mga panahon na yon ay agad yun nawala habang nakatitig ako sayo?" Tanong ko at iwas ng tingin kahit dama kong nakatingin lang sya.

Napangiti ako dahil parang naging sariwa yon lahat sa ala-ala ko.

"That night.. I know that I might die anytime and I was so terrified but then.. you entered sa kulungan ng mga bagong nakuha at nakakatawa kase sobrang bata ko pa pero alam kong unang kita ko palang sayo non gusto na kita." Pag amin ko habang nakikinig lang si Aristia.

"I was there for few days, ready for my tragic end but when I saw you, nabuhayan ako ng loob as if your presence gave me a reason to not give up yet... your expression, you're too calm ni hindi ka umiyak habang halos lahat nag sisi iyakan na at lalo na nung kinuha ka pati yung isang batang babae at balak ko ng pigilan sila pero sa panghihina ay hindi ko magawa pero nagawa mo kong lingunin sandali na para bang sinasabi mo sakin na wag akong mangialam kaya napahinto agad ako." Nilingon ko si Aristia at nginitian.

"I don't remember you." She admitted then I chucked.

"I know but it doesn't matter.." anya ko at nakipagtitigan sa kanya and saw a glint of regrets in her eyes kaya nag iwas na ako muli ng tingin.

"Nakatakas ako ng gabing yon dahil ikaw nag ligtas samin ng mga bata noon matapos mong patayin mag isa mga kidnappers. I should be terrified but then, it feels like I found a hero pero ni hindi ko man lang nalaman pangalan mo pero tanda ko kulay ng mga mata mo pati itsura mo pero hindi na kita mahanap."

"And that's when I told myself that I want to be strong. Gusto kong maging kagaya mong matatag at malakas. Gusto ko na balang araw na sana if God gonna give me a chance na makita ka, gusto kong maging taga pagligtas mo gaya ng ginawa mo sakin noon."

"Years past after that night but still.. since that day hindi kana nawala sa isip ko. I always wanna see you again to thank you formally till my prayers got answered when I accidentally saw your picture na nahulog ng half brother ko."

"Kay Vladimir.." Sambit ni Aristia at tumango ako.

"You see... I'm not that close with him when I was young but I know that he's staying to other family na kilala ng mga magulang ko and I have this strong feeling that maybe I can find you there and since my family are tied on business world including mafia, I told them that I wanna meet you. I want you to be my fiancé since that time, they already want me to have one for business matters and I thought that maybe I can use that as an excuse na madali kang makita ulit dahil mahigpit pamilya mo." Pag amin ko sabay tungo at tingin sa mga kamay ko.

"My parents let me visit the Gil's Residents to meet you and that time, hindi pa kami tuluyan nakakapasok ay sobrang lakas na ng kabog ng dibdib ko knowing that I'll see you again at nakakatawa kase nakita naman agad kita pagkapasok sa mansion ninyo na kasama mo si Vlad at Aris at dahil don, napatakbo ako.." natawa ako ng mahina at naiiling.

"I was speechless and my legs get weak as my heart racing rapidly dahil ang ganda mo lalo.. you're the most beautiful girl I ever saw, you took my breath away." I admitted then turned my head on Aristia. "Till now." I continued then I kissed her hand na hawak ko na kinangiti nya.

"What happened next?" She asked kaya nag kwento muli ako.

"Vladimir saw me and asked what I'm doing there and that time, I didn't know na kayo na pala and since I didn't know, I told him that you'll be my fiancé soon so he got upset, thinking that I hate him that much kaya pati ikaw gusto ko ng agawin kahit wala talaga akong alam na kayo."

"Nasapak pa ko ni Vlad that time na nakita nila mom at dad kasama mga kinikilalang parents mo at dahil don nagkalamat na ng tuluyan samahan namin magkapatid dahil napilitan na syang tawagin ka para makilala mo ko ng utusan sya nila na tawagin ka." Nahihiya kong nilingon si Rain.

"That time... I just thought that he just likes you gaya ko pero sa relasyon nyo wala akong alam." Pag amin ko kasabay ng pag sisisi na siguro kung inalam ko muna kay Vlad kung ano nya si Aristia ay baka hindi ko na tinuloy kaso hindi ko magawa dahil ayoko din naman malaman dahil natatakot akong malaman.

Hinigpitan ko hawak sa kamay nya at malamlam na tumingin sa kanyang mga mata.

"I'm sorry.. I'm sorry ng dahil sa gusto kong makita ka ulit ay hindi ko alam na ikakapahamak mo pa pala pati ng iba.. I'm sorry dahil ang nasa isip ko lang noon ay gusto kitang makita ulit pero hindi ko alam ng dahil doon ay ilalayo ka nila kay Vlad."

"You know everything... and you didn't even tell me?" She asked then her brows narrowed.

Napapikit at napahilamos ako sa mukha ko ng mapatingin muli ako kay Aristia ng inutusan muli akong ipagpatuloy ko ang pag kwento ko ngunit may parte sakin na natatakot ipagpatuloy pa dahil baka magalit na sya ng tuluyan o iwanan nya nako but I want to be honest with her kaya I'll just tell her the truth.

"Yes... I know everything... sa pamilya mo, pamilya ko, pati dahilan ng pag iwan sayo noon ni Vlad, sa mommy mo.. pati ng mamatay pamilya mo... alam ko lahat.. nandon ako." Pag amin ko at naging seryoso tingin nya sakin kasabay ng pagkuyom nya ng kamao.

"I dont want to keep everything from you anymore those things that I know kaya... kaya kung iiwanan mo na ulit ako pagkatapos nito..." ngumiti ako ng pilit sa kanya at bumitaw na muna sa kamay nya.

"I'll let you go... If that's what you want."

Taming The Legendary Assassin (Last Season)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon