ABİMİN SEVGİLİSİ (gxg)

4

     Şuan aşırı heyecanlıydım çünkü bir saat sonra Suna'yla buluşacaktık. Okuldayken bile derslere odaklanamamıştım.

     Şimdi ise dolabımın önünde durmuş ne giyeceğime karar vermeye çalışıyordum. Şuan hava bulutluydu ama hava durumu yağmur yağacağını söylüyordu. Bu yüzden ona göre giyinecek bir şey bulmalıydım.

    Uzun bir süre daha orada takıldıktan sonra mavi bir kot pantolon üzerine de siyah baskılı bir tişört giyinmiştim. Çekmeceden siyah kemerimi çıkartıp taktım. Kemer takmayı çok seviyordum bence ayrı bir hava katıyordu.

     Bir süre daha odamda takıldıktan sonra geç kalacağımı düşünerek çantamı hazırlayıp odadan çıktım.

   "Anne ben çıkıyorum." dedim koltukta oturmuş televizyon izleyen anneme.

   "Tamam balım. Dikkat et kendine. Suna'ya da selam söyle."

    "Tamam söylerim hadi bay." diyip deri ceketimi giydim. Ayakkabılarımı da giyip evden çıktım.

     Kısa bir süre sonra kafeye varmıştım. Telefonumu açıp Suna'ya konum attım. 10 dakikaya oradayım diye cevap verdi o da.

     Onu beklerken bir salep siparişi verdim ve defterimi çıkartıp ufak bir konu tekrarı yaptım. Daha sonra karşımda bir hareketlilik hissedince kafamı kaldırdım ve onu gördüm. Gerçekten maşallah Allah özene bezene yaratmıştı bu kızı.

     "Selam. Çok bekletmedim umarım." dedi karşıma otururken.

     "Yok ya çok beklemedim." dedim gerginlikle. Gergindim çünkü ilk defa yalnız olacaktık. Umarım saçma sapan hareketler yapıp kendimi rezil etmezdim. Az önce siparişini verdiğim salebi getirdi garson.

     "Seni beklerken salep sipariş etmiştim de. Sen ne içersin?"

     "Ben de salep istiyorum." dedi garsona. Garson kafasını sallayıp gitti. İkimiz yine yalnız kalınca kısa süreli bir sessizlik oldu. Daha sonra onun da içeceği gelince test çözmeye başladık. Karşıda oturduğu için rahat anlatamayınca yanıma geldi. Ve şuan dip dibeyken dersi anlatıyordu. Heyecandan kalbim duracaktı ayrıca dersi dinlemekte zorluk çekiyordum.

       Uzun bir süre test çözdük. En sonunda bu kadarın yeterli olduğunu düşününce bıraktık.

      "Umarım istediğin üniversitesiyi kazanırsın. Gerçekten hak ediyorsun. Yapamadığın sorular bile en zor olanlarıydı." dedi tebrik eder gibi.

      "Fazla çalışıyorum ama dediğin kadar da yokum bence biraz daha çalışmam lazım gibi hissediyorum."

      "Sen bilirsin." dedi sonra biraz durgunlaştı.
 
     "Arda'yla yakın mısınız?" dedi birden. Böyle bir şeyi beklemediğim için dondum. Gerçekten bunu merak mı ediyordu. Ya Arda'nın dedikleri doğruysa diye düşündüm ama sonra saçmaladığımı fark edip sorusuna cevap verdim.

     "Yakınız." dediğimde yüzünde küçük bir hüzün belirdi. Bir şey demesine izin vermeden devam ettim.

      "Abimle Selim abi sayesinde tanıştık. Ve o zamandan beri en yakın arkadaşım." dedim gülümseyerek. O da arkadaşım lafını duyunca mutlu olmuştu. Kafasını 'anladım' anlamında salladı.

      "Abimle nasıl gidiyor?" diye sordum ben de. Şaşırma sırası ona geçmiş gibiydi. Biraz durduktan sonra cevap verdi.

      "İyi gidiyor." dedi ama sesi sıkıntılıydı. Ne olduğunu merak ettim ama soramadım çünkü garip kaçardı. Abime sormak daha mantıklıydı.