Chapter 26

156 14 14
                                    

Chapter 26


I'm four weeks pregnant. That's what the OB-gyne told me about kanina.



"Do you want to eat first before we buy your vitamins and milk?" Tanong pa ni Zihyun habang nagmamaneho. Ang kanang kamay niya ay naka patong sa hita ko.




"Busog pa kami, ikaw ba? Gutom ka na?" Balik na tanong ko sa kanya.




Sandali siyang sumulyap sa 'kin bago ibinalik ang tingin sa daan at umiling. 




"I'm not hungry either." Sagot niya at kinagat ang pangibabang labi niya nang ilang segundo bago ito pinakawalan.




Biglang uminit. Hooh!




Humilig ako sa nakasaradong bintana ng kotse at pumikit. Isang mainit na palad ang lumapat sa pisngi ko. 





"Are you tired, love?" Rinig ko pang tanong niya at tango lang ang isinagot ko habang nakapikit parin. "Let's go home—"




"No. Bilii na tayo ng mga kailangan kong inumin,love." I cut him off.





"Okay, let's buy your needs first before we go home and rest. My babies are sleepy." He whispered softly. 





Inayos niya pa ang buhok ko at inipit iyon sa likod ng tenga ko bago siya nagsimulang magmaneho.




And I just slept the whole ride. Nagising na lang ako na nasa kama na at katabi si Zihyun na nakayakap sa bewang ko at mahinang humihilik.




Napatingin ako sa orasan na nasa side table at nang makitang 4PM na ay kumunot ang noo ko.





Gano'n ako katagal na nakatulog? Alas dose y media ng hapon ay nasa clinic na kami hindi nga kami inabot nang isang oras sa clinic. 





"Hmm..." Zihyun groaned when I tried to move.




Nakakunot ang noo niya at mas inilapit pa ang mukha niya sa leeg ko. 




He's kissing my nape, softly.




"Love," I called him.




"Hmm?" 



"We're hungry." I said.




Tumigil siya sa paghalik sa leeg ko at unti-unting bumangon. Nanatili naman akong nakahiga at nakatingala sa kanya na nakaupo sa kama at nakasandal sa headboard.




"I cooked our lunch earlier. Iinitin ko lang, hmm? I'll be back." Aniya at hinalikan ako sa labi bago tuluyang tumayo at lumabas ng kwarto.




Ilang minuto na simula nang magpaalam si Zihyun nang biglang mag-ring ang cellphone niya na nasa side table.




Kinuha ko iyon at binasa ang pangalan ng caller. 




Unknown calling...



I answered the call. 



"Finally! This is Tori, sinagot mo rin ang tawag ko after a month ignoring my calls—"



"May I know why you're calling my husband, Miss?" I cut her off. 




Wala ako sa mood makipag lokohan. Maging straight to the point tayo dito. Ang OA pa ng pinagsasabi.




"Wait, is this really Zihyun's number or I dialed the wrong number?" I heard her whisper from the other line.




"Yes. This is my husband's phone number." I said.




Marked By The PainWhere stories live. Discover now