ဦးထွန်းမြိုင်ရဲ့ မျက်နှာထားတည်တည်အောက်မှာ.. ကိုသော်တာက မျက်မှောင်ကြုတ်ထားရင်း ဘာစကားမှမဆိုရဲ။ အန်တီအေးကတော့ သူ့ယောကျာ်းကို မျက်စောင်းတထိုးထိုးနဲ့..
“ မနက်ဖြန် သဘက်ခါပဲ တော်က ထွက်သွားတော့မှာမို့လို့လား.. ဒါတွေက ဘယ်အချိန်သင်သင် ရနေတာပဲ.. သော်တာက သူ့သူငယ်ချင်းတွေလည်း သင်တန်းတက်ကြတုန်း အတူတူတက်ချင်လို့ ပြောနေတာလေ.. မသင်ဘူးလို့ ပြောနေလို့လားတော့..”
“ ခင်အေး.. မင်း ကိုယ့်သားကိုမနိုင်ပဲနဲ့ ဇွတ်ပြောမနေနဲ့.. သော်တာနိုင်.. မင်းတက်ချင်တဲ့သင်တန်းလည်း အဖေက ပေးတက်မယ်.. လာမယ့်နွေကျရင်လည်း စက်မှုအလုပ်ရုံမှာ အလုပ်ဝင်လုပ်ရမယ်.. ကြားလား..”
၂၆ နှစ်အရွယ် ကိုးကတော့ ငွေရှာရခက်ခဲတဲ့ ဒီလောကကြီးထဲ လက်မှုအတတ်ပညာတခုတတ်ထားတာလည်း မဆိုးဘူးဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ဦးထွန်းမြိုင်ရဲ့အကြံကို လက်ခံပြီး ကိုသော်တာ့ကို သဘောတူလိုက်စေချင်သော်လည်း ၁၇ နှစ်အရွယ် သော်တာနိုင်မှာ ခေါင်းလည်းမငြိမ့် ခေါင်းလည်းမခါ။ မလုပ်ချင်တာကို လုံးဝမလုပ်ဘူးလို့ တွေးထားပုံရတယ်။
အကိုက အကုန်ကောင်းတယ်.. ခေါင်းမာတတ်တဲ့အကျင့်လေးကတော့ တခါတလေ ကျားကုတ်ကျားခဲနဲ့။ ဘယ်လိုမှ ချော့မရ.. ပြောမရ။ အင်းမလုပ် အဲမလုပ်.. မျက်နှာကိုတဖက်လွှဲသွားတဲ့အခါ ဦးထွန်းမြိုင်က ဒေါသပုံထချင်လာတော့တာပေါ့။
“ သော်တာနိုင်.. မင်း ရောင့်တက်မလာနဲ့နော်..”
“ ဟို.. ဦးလေး.. အကိုသော်တာ မသင်ချင်ဘူးဆိုရင် ကျွန်တော် သင်မယ်လေ.. ကျွန်တော် စိတ်ဝင်စားပါတယ်.. ကျွန်တော် အရင်ကြိုသင်ပြီး အရင်ကြိုတတ်ထားရင် နောက်ကျ အကို့ကို ကျွန်တော် ပြန်သင်ပေးလို့ရတာပေါ့.. ကျွန်တော်က စိတ်ဝင်စားမိရင် သင်လွယ်တတ်လွယ်ပါတယ်..”
မဝံ့မရဲပြောလာတဲ့ ကိုးကို ဦးထွန်းမြိုင်က သဘောကျသွားဟန်ရှိတယ်။
“ မင်းက တကယ်သင်ချင်တာလားကွ.. ဟေ..”
“ ဟုတ်.. ကျွန်တော် တကယ်သင်ချင်ပါတယ်.. ကျွန်တော် ဘုရားကျောင်းမှာနေတုန်းကတည်းက တူထု သံရိုက်တာတို့ လုပ်ဖူးတယ်..”
7 (U)
Start from the beginning
