küçük harflerin büyük sancısı

ikinci mektup,

"kıyılarıma vuran dalgalara kanıyor yaralarım. çocukluk bu mu idi cân'ım? öyleyse eğer, alındı çocukluğum iblislerce bilesin. gün ışığı uzun süredir belimden yukarısına vurmadı bilir misin? yüreğim; öylesine küskün, öylesine yalnız. gün ışığı görmüyor pencerelerimden berisi lakin çiçeklerimi pervazlara iliştirdim, öyle ya onların toprakları gün ışığına pek bir yakışır. onlarsız nasıl yaşarım? işte öyle cân'ım. tam tamına iki yüz doksan bir gün oluyor seni görmeyeli. bir günü pekâlâ böyle beklemişken, iki yüz doksan birlerce atıyor yüreğim. gördün ya, atıyor dedim. atlıyorum çiçeklerimin kıyısından ıhlamurların yanı başına. çok attı yüreğim şimdiye dek fakat hiç atamadı yüreğine dizili, ömrüne kenetli kayaları yüreğinden. ne zaman yazacaksın bilmem, bilemem.
bırakıyorum çiçeklerimi avuçlarına, sen gel kâfi."

yüreği eleme
kıvrılmış nameler,

110921.