Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
Bu fanarttanesinlendim. Umarım beğenirsiniz ❣️
$$$$
Her adım atışımda boş duvarlara çarpan ayak seslerimden başka bir şey dolmuyordu kulaklarıma. Yürümeye devam ettim. Her hangi bir ses, her hangi bir yaşam belirtisi buluncaya kadar yürümeye devam ettim. Adımlarımın sonu beni istediğim yere götürünceye kadar sadece yürüdüm.
Ta ki, az önceki sessizliğin aksine kulakları sağır edecek kadar gürültülü bir alana yaklaşana kadar. Dışarıdan bile ne kadar tehlikeli ve pis bir yer olduğu belli olan mekanı görünce içime tarifi imkansız bir rahatlık çöküyor.
Böyle bir yeri görünce rahatlamamın tek sebebi olan insanın burada olduğuna adım kadar emindim. Sabahtan beri varlığını benden esirgeyip, merakımın korkuyla karışarak bana zorlu saatler yaşatan bedeni bulmak için mekandan içeriye giriyorum.
İçeriye girer girmez ağır bir koku doldu ciğerlerime, tanıdık alkol kokusu ve sigara kokusu birbirleriyle harmanlanarak insanın ciğerlerini zehirleyecek bir oluşum meydana getirmişlerdi.
Biran önce saatlerdir görmediğim bedeni bulmak istememin yanına daha fazla bu kokuyu solumak istemem de eklenince hareketlerimi hızlandırıyorum. Adımlarım otomatikman hareketleniyor onu her zaman topladığım alana doğru.
Günahkar bedenlere ev sahipliği yapan mekanın daha derine girdim. Genel eğlenme alanıyla, kirli oyunların döndüğü alanı ayıran o ince kapıdan geçip istediğim bedeni bulmak için gözlerimle etrafı tarıyorum hızlıca.
Sonunda gözlerim hedeflerini bulduğunda rahat bir nefes çekiyorum içime. Ona her ne kadar beni buraya kadar peşinde sürüklediği için kızgın olsam da, ona olan özlemim daha ağır basıyor ve öfkemi kısa süreliğine rafa kaldırmama sebep oluyor.
Lee Felix. Çocukluk arkadaşım, çocukluk aşkım... Hayata başladığımda yanımda olan tek insan...
Onu bulmak için kısa süreliğine duraksayan adımlarım tekrar harekete geçirerek ona doğru yürümeye başladım. Ona olan öfkem tekrar gün yüzüne çıkarken adımlarım sertçe dövüyor zemini.
Dört kişilik masa da kumar oynayan iki bedenin yanına vardığımda beni ilk fark eden yabancı adam oldu. Gözlerim onun yüzünü tarayarak pekte yabancı gelmeyen suretini çıkarmaya çalıştı, ancak onu tanıyamamıştım. Zaten tanımam biraz anormal olurdu, çünkü Felix sayesinde o kadar insanla muhatap olmuştum ki bir zaman sonra tüm insanlar birbirine benzemeye başlamıştı.
"Hyunjin, sonunda geldin." Felix'in sesini duyunca gözlerimi yabancıdan çekip ona çevirdim. Oturduğu yerde bedenini hafifçe bana doğru çevirmiş, parlayan gözlerle bana bakıyordu.
Bana yaşattığı korkudan sonra onu bu kadar tatlı bulmamalıydım! Felix öyle bir insandı ki, sizi tatlı görüntüsüyle zehirleyip kıvrak zekasıyla büyüleyebilirdi. Zaten şimdiye değin hayatta kalabilmemizin tek sebebi onun bu özellikleriydi.
