Meet The Lost Assassin(COMPLETED)

PART 41: SHE'S DYING

SHIRO'S POV

Dinala agad namin sila Kao-chan at ivan sa ospital.  Halos lahat kami ay nag-aalala. Naghihintay kami ngayon E.R.

"Jun ang anak natin!" Umiiyak na sabi ni tita Kumiko habang nakayakap sa asawa niya.

"Shh.. dont worry. She'll be fine. Trust her. Stop crying." Pang-aalo nito sa asawa. Lahat ng mga babae ay umiiyak at kaming mga lalaki ay tahimik lang. Pero pansin kong umiiyak si Kyoske. Hindi ko sya masisi dahil ang kapatid nya ay nasa bingit ng kamatayan.

"Tita pupunta po dito sila tita Maricar." Nrinig kong sabi ni Kyoko. Yung pinsan nila Kao-chan. Tumango lang si tita. Napansin kong nilapitan ni Takehiro si Kyoko. Si Takehiro yung pinsan ko. Parang may something sila ah. 

Napangiti nalang ako sa sarili ko. Nagagawa ko pang magisip ng mga ganitong bagay. Siguro kasi ayokong isipin na mawawala sakin yung mahal ko. Natatakot ako na mawala siya sakin. Hindi ko makakaya kung mawawala siya sakin. Muntik na syang mawala sakin kaya hindi ko kakayanin kung mauulit pa iyon. 

Sinisisi ko yung sarili ko kaya nangyari to sa kanya. Kumg hindi lang siguro ako nahuli sa pagdating edi sana wala sya sa kalagayan niyang yan. Nakita ko sila Zoren at Zaren kasama ang mga magulang nila na patakbong palapit kila tita at tito.

"Ate what happened?" Nagaalalang tanong ni tita Maricar sa kapatid.

"S-shes d-dying... my d-daughter is d-dying.." naiiyak na sabi ni tita Kumiko sa kapatid. Niyakap lang siya nito ng mahigpit.

"Ate wag kang mag-alala. I know she will be fine. Knowing my pamangkin right?" Pilit na ngumiti ito habang sinasabi iyon. Tumango lang si tita kumiko. Ilang oras na rin kaming naghihintay. Simula kanina tahimik lang kaming lahat habang yung iba ay iyak at hikbi lang ang maririnig. Napabuntong hininga nalang ako.

Please be safe. Fight for us. Please Kao-chan..

----------

MICA'S POV

Halos lahat kami kanina ay tahimihik lang habang naghihintay ng balita mula sa doctor. Iyak lang ako ng iyak laya inaalo ako ni James. Masyado akong nagaalala kay Kaoru. Matagal na kaming hindi nagkikita pero ito masasaksihan ko. Masakit para sa akin ang isipin na mawawala sya dahil best friend ko sya at utang na loob ko at ni James ang buhay namin sa kanya dahil sa pagliligtas nya ng buhay namin sa mga kidnappers.

"Shhh... wag ka ng umiyak babe. Palamig muna tayo." Sabi sakin ni James. Tumango nalang ako at nagpaalam kami kila tita na lalabas muna.

My friend wag kang susuko. Alam kong kaya mo yan.

Nasabi ko nalang sa isip ko.

----------