Το Δάσος της λήθης

Κεφάλαιο 41: Το τέλος όλων μια καινούργια αρχή

Η Ελεάνορ κατέβασε την κάμα του μαχαιριού, τράβηξε με το άλλο της χέρι την μπέρτα μπροστά στο στήθος της. Τα έκπληκτα μάτια του Σάγκρος έπεσαν στο σημάδι πάνω της. Για μια στιγμή μια παράξενη λάμψη λαμπύρισε ολόγυρα από το σημάδι. Ολόγυρα απλώθηκε μια παράξενη σιωπή. Λες και οι ανάσες σταμάτησαν. Τα μάτια όλων έπεσαν στο χέρι της νεαρής γυναίκας. Οι χτύποι στις καρδιές όλων ανέβηκαν στο κατακόρυφο. Η Ελεάνορ πήρε το μαχαίρι και με μια οριζόντια κίνηση τράβηξε μια χαρακιά ακριβώς πάνω στο σημάδι στο στήθος της.

Ένας ασυνήθιστος και πρωτόφαντος πόνος την τύλιξε. Η Αρμάντια έντρομη την κοιτούσε μαζί με τον ξαφνιασμένο Σάγκρος. Ο Άλαντ δάκρυσε απέναντί τους. Ο Φάρελ τύλιξε με τα χέρια του το πρόσωπό του θέλοντας να το γδάρει. Οι κραυγές όσων έβλεπαν τη σκηνή πνίγηκαν στο στήθος τους. Όλα γίνονταν γύρω τους λες και ο χρόνος είχε ξαφνικά σταματήσει. Ο κόσμος γύρω ένιωθε την ανάσα του να μην υπάρχει. Κάποια παράξενη λάμψη τύλιξε ολάκερη την νεαρή κοπέλα. Την ταρακούνησε τρομερά. Το αίμα από την πληγή που άνοιξε στο στήθος της πάνω στο σημάδι, έκανε μια μικρή ροή. Έβρεξε τα όμορφα ρούχα της και καθώς είχε εκείνη σκύψει αργά και μαρτυρικά η πρώτη κόκκινη σταγόνα έπεσε στη γη. Η Ελεάνορ ένιωσε το σώμα της να τρέμει και έπεσε στη γη. Η λάμψη κύλησε στο χώμα, κάνοντάς το να τρέμει. Απλώθηκε με ταχύτητα ολόγυρα. Ξαφνικά έκανε μια γραμμή και έφτασε στο τέρας απέναντι με το ίδιο σοκ να περνά και ς' αυτόν μονομιάς. Το εκτυφλωτικό φως τον πλημμύρισε ολόγυρά του και τον έκανε να έχει ένα παραλήρημα ισχυρού χτυπήματος. Σαν να έχανε τις δυνάμεις του με τρομερή ταχύτητα. Οι αιώνες συμπυκνώνονταν σε ελάχιστες στιγμές.

Την ίδια στιγμή η Αρμάντια, σε μια κατάσταση υστερίας εκτός εαυτού, σηκώθηκε από κάτω και όρμησε ενάντιά του. Ξαφνιασμένος εκείνος από την οξύτατη επίθεση, μπήκε πάλι σε διαδικασία μάχης μαζί της. Μπορεί η ροή του αίματος από το σημάδι της Ελεάνορ να είχε ξεκινήσει να του προκαλεί συνεχή κατάπτωση και απώλεια των δυνάμεών του αλλά διατηρούσε ακόμα στοιχεία της υπερφυσικής του ικανότητας. Η Αρμάντια είχε πέσει πάλι πάνω του με λυσσώδη τρόπο. Όμως αυτή τη φορά με έναν εντελώς ανορθόδοξο ίσως και παράξενο τρόπο. Προσπαθούσε να τον ξεγελάσει ότι ήταν απειλητική. Όμως άνοιξε κάποια στιγμή τα χέρια της οριζόντια μπροστά του. Το φλεγόμενο σπαθί της έστεκε σαν προέκταση των άκρων της. Τον κοίταξε προκλητικά στα μάτια σαν να τον καλούσε. Τότε το σπαθί του Σάγκρος έφυγε σε ένα οριζόντιο άμεσο χτύπημα. Βρήκε το στήθος της ίσια μπροστά σε όλο του το μήκος καθώς εκείνη δεν ήθελε να τραβηχτεί. Η κόψη του σπαθιού έκοψε πέρα για πέρα όλο το μπροστινό μέρος από το στήθος της, ειδικά στο μέρος του σημαδιού. Ένα μικρό κόκκινο ποτάμι ξεπήδησε. Εκείνη τρέκλισε και έπεσε με την πλάτη προς τα πίσω. Το αίμα, μαύρο και πηχτό, έκανε ένα μικρό ρυάκι μπροστά στα πόδια του Σάγκρος που την κοιτούσε ως τροπαιούχος.