Forelsket | Salih Uçan

🦅18🦅

Yine ilk 11'de yok Salih. Ne için çağırdı acaba bu adamı filozof?

Utku'nun arabasından inmiş ve eve gitmek üzereyken kapımın önünde bekleyen siyah Audi'yi ve ona yaslanan Salih'i fark etmemle adımlarımı yavaşlattım.

"Salih? Ne işin var senin burada?"

"Lütfen biraz konuşabilir miyiz?"

"Konuşacağımız bir şey olduğunu düşünmüyorum. Dinlenmem gerek yeterince yoğun bir gündü zaten."

"Derin..."

"Ne var Salih?"

"Birkaç dakika sadece."

Kapıyı çoktan açmış ve sözünü bitirmesini bekliyordum.

"Konuşmak istemiyorum dedim zorlama Salih."

İstiyordum. Ama bunu onun bilmesine gerek yoktu.

"Bu kadar kolay mı yani gerçekten? Üç seneyi hiç mi görüyorsun?"

"Ben görmedim. Aksine çabalayan bendim ama sen beni çoktan yok saymıştın. Sevdiğin insanın seni görmemesi ne kadar berbat bir şey şimdi anlayabiliyor musun?"

Kısa bir sessizlik olduğunda ne dediğimin farkına vardım. Hiç dilimin ayarı yoktu. Neyi söylememeye çalışıyorsam istemsizce söylüyordum.

Kapıyı yüzüne kapatacakken iterek içeri girdi ve kapıya sağ kolunu yaslayarak yüzlerimizi hizaladı. Gözleri gözlerime ilk defa bu kadar anlamlı bakıyordu.

"Keşke anlamak zorunda kalmasaydım."

Gözlerini kapatıp yüzüme yaklaştığında engellemek adına hiçbir şey yapmamıştım. Tam nefesini yüzümde hissetmişken kapının çalmasıyla sinirle gülerek geri çekilmişti.

Onu boş verip kapıyı açtığımda karşımda Utku'yu görmemle bugünlük şaşırma kotamı fazlasıyla doldurduğumu hissettim.

"Telefonunu arabada düşürmüşsün. Lazım olur diye düşündüm."

"Çok teşekkür ederim Utku."

"Rica ederim, iyi geceler."

"Sana da iyi geceler."

Salih, Utku gidene kadar kapının arkasında duvara yaslanmış sırıtarak bana bakmıştı ve ardından da göz kırpıp evden çıkmıştı.

Biraz önce ne oluyordu öyle?

🖤🤍

Ay n'oluyo n'oluyo

Utku'ya üzülmek ama sevenleri kavuşturmak istemek...

Sonraki bölümde görüşürüz. ♡