Forelsket | Salih Uçan

🦅12🦅

Kırmızı kart gördüğü anı aradım ama fotoğraf olarak bulamadım. Neyse bu da bu maçtan ne de olsa.

"Başlarım senin vereceğin karara ama..."

Söylene söylene soyunma odasına gidiyordu Salih. Ben de peşinden gittim. Beni fark etmemiş olacak ki hâlâ sinirle kendi kendine konuşarak hızla yürüyordu.

Gerçi son üç haftadır beni neredeyse hiç fark etmemişti zaten. Hatta son bir haftadır birlikte bile gitmiyorduk tesislere. Erken gideceğini söyleyip bensiz gidiyordu.

"Hadi son yaptığım neyse de ilkinde ne halt yemeye kart verdin?"

"Boşuna kendi kendine konuşma. Verilen kararı söylenmelerin değiştirmiyor."

"Derin, senin ne işin var burada?"

"Anlamadım. Hani ben de bir Beşiktaş çalışanıyım ya, belki ondan gelmişimdir maça."

"Hayır, yanlış anladın. Maçta olmanı değil şu an yanımda olmanı sorguladım."

"Neden sorguladığını da anlamadım Salih. Ben arkadaş olduğumuzu zannediyordum." Sinir bozukluğuyla güldüm. "Sanırım senin için bir şeyler değişmiş."

"Evet, değişti."

Salih'in ifadesizce söylediğiyle dolan gözlerimi saklamak için arkamı dönüp yürümeye başladıktan sonra konuştum.

Gözlerimi saklamışım belki ama titreyen sesimi engelleyememiştim.

"Anladım, sanırım ben gitsem iyi olacak."

Bir umutla 'dur' demesini beklemiştim ama demedi.

Hızla soyunma odalarının bulunduğu yerden çıkıp çantamı bıraktığım yerden aldım ve maç sonunu beklemeden çıktım. Bu akşam ki paylaşımları diğer çalışanlardan birinin yapmasını rica edip telefonumu kapattım ve bir taksi ile evime gittim.

Bir bardak acı kahve yapıp ışıkları açmadan odamdaki tekli koltuğa oturarak duvarla bakıştım bir süre.

Salih sevmeyi bırakın, beni arkadaş olarak bile görmüyordu.

Bizden oluru artık hiç yoktu.

🖤🤍

Merhabaaa.